کتاب گتسبی بزرگ

کتاب گتسبی بزرگ نوشتۀ اسکات فیتز جرالد با ترجمۀ کیمیا سمیعی در نشر تیرگان به چاپ رسیده است. این کتاب، یکی از داستان‌های مشهور تاریخ ادبیات است که در عصر موسیقی جاز و رونق اقتصادی در لانگ آیلند، نزدیک نیویورک، روایت می‌شود. جی گتسبی میلیونر مرموز، به برگزاری مهمانی‌های پرزرق‌وبرق معروف است؛ اما او از برگزاری این مهمانی‌ها هدفی دارد.

درباره کتاب گتسبی بزرگ

رمان گتسبی بزرگ، نوشتهٔ نویسندهٔ آمریکایی، اسکات فیتز جرالد است. این رمان اولین بار در ۱۹۲۵ منتشر شد. زمینۀ داستان در لانگ آیلند، در نزدیکی نیویورک است. کتاب به‌شکل اول شخص و از زبان یکی از شخصیت‌های داستان به نام نیک کاراوی روایت می‌شود. در این داستان، میلیونری مرموز به نام جی گتسبی مهمانی‌های بزرگ و مجلل برگزار می‌کند. روابط متقابل نیک کاراوی با گتسبی مشخص می‌کند که هدف گتسبی از برگزاری این مهمانی‌ها دیدار دوبارۀ معشوقه‌اش است و می‌خواهد با برگزاری مهمانی‌های بزرگ و مجلل، دیزی بیوکنن را از طریق کشاندن به این مهمانی‌‌ها بار دیگر ملاقات کند.

لانگ آیلند در داستان گتسبی بزرگ دورۀ پررونقی دارد و خواننده هم‌زمان با داستان اصلی، با تاریخ اجتماعی آمریکا آشنا می‌شود. تاریخی که وجه مشخصه‌اش ممنوعیت الکل، یعنی همان منبع درآمد گتسبی از طریق قاچاق و رونق موسیقی جاز است. رونق اقتصادی، سبک زندگی لیبرتارین و جوانان سرکش از دیگر ویژگی‌های این دوره است.

خواندن کتاب گتسبی بزرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به همۀ دوستداران ادبیات داستانی به‌ویژه داستان‌های عاشقانه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره اسکات فیتز جرالد

فرانسیس اسکات کی فیتز جرالد در سپتامبر ۱۸۹۶ و در منطقه سینت‌پال مینه‌سوتا در خانواده‌ای کاتولیک و ایرلندی از طبقه متوسط، متولد شد. او هنگامی که ۱۳ساله بود نخستین رمان کارآگاهی خود را در روزنامۀ مدرسه به چاپ رساند. فیتز جرالد در ۱۹۱۳ میلادی وارد دانشگاه پرینستون شد. اسکات فیتز جرالد به‌عنوان یکی از نویسندگان بزرگ سدۀ بیستم میلادی شناخته می‌شود. شناخته‌شده‌ترین اثر او رمان گتسبی بزرگ است که اولین بار در ۱۹۲۵ منتشر شد.

فیتز جرالد در ۱۹۳۷ پس از بستن قراردادی با کمپانی رسانه‌ای «ام‌جی‌ام» به لس‌آنجلس مهاجرت می‌کند. وقتی فیتز جرالد داستان کوتاه «دمای هوا» را در ۱۹۳۸ نوشت در مجلۀ «اسکوایر» فیلم‌نامه و داستان‌کوتاه می‌نوشت و روی رمان تمام‌نشده‌اش به نام «عشق آخرین تایکون» کار می‌کرد.

اسکات فیتزجرالد ۲۱ دسامبر ۱۹۴۰، زمانی که تنها ۴۴ سال داشت، درگذشت.

بخشی از کتاب گتسبی بزرگ

«در سال‌هایی که جوان‌تر و حساس‌تر بودم، پدرم پندی به من داد که هنوز هم در ذهنم مانده است؛ گفت: «هروقت خواستی کسی رو قضاوت کنی، به این فکر کن که همه مردم امتیازهایی که تو داری رو نداشتن.» فقط همین را گفت و از آنجایی که همیشه هردویمان منظورمان را در کوتاه‌ترین جملات می‌گنجاندیم، خوب فهمیدم که منظورش بسیار بیشتر از آن یک جمله بود. عاقبت اینکه سعی می‌کنم دیگران را قضاوت نکنم و این عادت باعث شد که ذات عجیب خیلی از آدم‌ها را ببینم و به دفعات مرا مجبور به تحمل پرچانگی‌های افرادی کرد که البته تعدادشان هم کم نبود. آدم‌های استثنایی وقتی آدمی معمولی با همچون خصلتی می‌بینند، خیلی سریع خودشان را به او می‌چسبانند و همین هم شد که چون محرم اسرار آدم‌های عجیب و ناشناس بوده، در دانشکده به من تهمت سیاست‌بازی و موذیگری می‌زدند.»