کتاب گتسبی بزرگ

«خلاصه‌سازی» در سراسر جهان پیشینه‌ای بسیار طولانی دارد و مهم‌ترین آثار ادبی جهان به دست نویسندگان و پژوهشگران به صورت خلاصه، بازنویسی شده‌اند. امروز نیز در سینما، تئاتر و حتی بسترهای مختلف ادبی می‌توان ردپای تلخیص و اقتباس را به وضوح دید. اما هدف از خلاصه‌سازی چیست؟ چرا باید خلاصه خواند، در حالی‌که آثار اصلی چیره‌دست‌ترین نویسندگان جهان به راحتی قابل دسترس است؟ چرا باید به متون خلاصه و بازنویسی‌شده‌ رجوع کرد، هنگامی که لذت راستین مطالعه را می توان در قلم بزرگ‌ترین نوابغ جهان یافت؟ در میان تمام آثار ادبی تاریخ، کتاب‌هایی وجود دارند که نامشان به گوش همه‌ی ما آشناست؛ کتاب‌هایی که نه تنها در ادبیات از نقشی غیرقابل‌کتمان برخوردارند، بلکه رد پای آن‌ها در جای‌جای زندگی‌مان به چشم می‌خورد. با این حال در شلوغی و ازدحام کنونی، کم‌تر فرصتی برای مطالعه‌ی این آثار پرحجم اما ضروری دست می‌دهد. در مجموعه «خلاصه بهترین رمان‌های جهان» قصد ما این است که با بازنویسی امانت‌دارانه این کتاب‌ها، فرصتی برای مطالعه‌ی این آثار فراهم کنیم تا در مدت‌زمانی کوتاه، لذت مطالعه‌ی مهم‌ترین و زیباترین آثار ادبی جهان برای همه فراهم شود. امید داریم که مطالعه‌ی این متون کوتاه، مخاطبان را به مطالعه‌ی متن اصلی کتاب‌ها تشویق کند. *** «گتسبی بزرگ» مشهورترین اثر اسکات فیتز جرالد(۱۹۴۰-۱۸۹۶)، نویسنده آمریکایی است که اقتباس سینمایی موفقی نیز بر اساس آن انجام شده است. این کتاب درباره روابط اجتماعی و اقتصادی پنهان و زیرزمینی در دوران شکوفایی اقتصادی ایالات متحده می‌پردازد. در بخشی از خلاصه این رمان می‌خوانیم: پدرم همیشه می‌گفت: «هر وقت خواستی عیب کسی را بگیری، حواست باشد که شاید فرصت‌های تو را در زندگی نداشته است.» و این‌گونه بود که من به‌ندرت کسی را مورد قضاوت قرار می‌دادم و این خصلت پای مردم بسیاری را با خلق‌وخوهای غریب به زندگی من باز کرد. با این حال تجربیات بی‌شماری که از کشف مکنونات قلبی عجیب‌ترین انسان‌ها حاصلم شد، من را به این واداشت که برای مدارامنشی حدی قائل شوم. از شرق که بازگشتم، چنان از این تجربیات سرشار و دل‌زده بودم که تصمیم گرفتم گشت‌وگذارهای پرماجرا را کنار بگذارم و از سرک‌کشیدن به اسرار قلبی آدم‌ها دست بکشم. تنها گتسبی از عکس‌العملی که پیشه کرده ‌بودم معاف بود؛ مردی که صادقانه او را حقیر می‌شمردم، با این حال از شکوهی چشم‌گیر بهره‌مند بود. مردی با سایه‌ای سیاه که در پایان کار درست از آب درآمد.