کتاب کجا باید رفت تا سکوت غوغا کند

کتاب کجا باید رفت تا سکوت غوغا کند نوشتهٔ احمدرضا احمدی است. نشر چشمه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. در این اثر مجموعه شعری از این شاعر مشهور معاصر ایرانی را می‌خوانیم. این کتاب به «ع. پاشایی» تقدیم شده است. احمدرضا احمدی را بنیان‌گذار سبک موج نو در دههٔ ۱۳۴۰ در شعر معاصر ایران دانسته‌اند.

درباره کتاب کجا باید رفت تا سکوت غوغا کند

کتاب کجا باید رفت تا سکوت غوغا کند حدود ۱۰۰ شعر نو از احمدرضا احمدی را در بر گرفته است.

عنوان برخی از این شعرهای کوتاه عبارت است از «میز صبحانهٔ تو»، «کلاف‌های کاموا»، «از تو دور می‌شوم»، «گیاهی پشت پنجره‌ام»، «و ما، من و تو،»، «آپارتمان، گل نرگس»، «این زمان اخلالگر»، «در همهٔ این سال‌ها»، «حدس می‌زنم»، «در نیویورک» و «این آسمان، این خورشید».

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است.

معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندریاری) می‌دانند.

احمد شاملو، فروغ فرخ‌زاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی دیگر از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب کجا باید رفت تا سکوت غوغا کند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر نو ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره احمدرضا احمدی

احمدرضا احمدی ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان به دنیا آمد. وی شاعر، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، ویراستار و نقاش است که پیش‌ازاین کارمند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز بوده است.

احمدی فعالیت‌های هنری و ادبی خود را از سال ۱۳۴۰ آغاز کرد:

او در سال ۱۳۴۳ در «گروه ادبی طرفه» آغاز به کار کرد؛ گروهی که احمدی به همراه نادر ابراهیمی، اسماعیل نوری علاء، مهرداد صمدی، محمدعلی سپانلو، بهرام بیضائی، اکبر رادی، جعفر کوش‌آبادی، مریم جزایری و جمیله دبیری آن را با هدف دفاع از «هنر موج نو» تأسیس کرد. این گروه ادبی، مجلهٔ طرفه و تعدادی کتاب در زمینهٔ شعر و داستان را منتشر کردند.

او سپس فعالیت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را آغاز کرد؛ مهر ۱۳۴۹. او تا سال ۱۳۵۸ در سمت مدیر تولید موسیقی برای صفحه و نوار ماند و از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۷۳ در بخش انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به ویراستاری مشغول بود. وی ردیف موسیقی ایرانی، آوازهای محمدرضا شجریان، شعرخوانی و ضبط صدای شاعران مهم (با آثاری از نیما یوشیج، احمد شاملو، نادر نادرپور، فروغ فرخزاد، یدالله رؤیایی، نصرت رحمانی و…) را تدوین می‌کرد.

احمدی، به‌عنوان یک شاعر، آشنایی عمیقی با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما داشت؛ ازاین‌رو توانست حرکتی متفاوت را در شعر معاصر آغاز کند. او از ۲۰ سالگی به‌طورجدی به سرودن شعر پرداخت. نخستین مجموعه شعر را با عنوان «طرح» در سال ۱۳۴۰ منتشر کرد؛ همچنین آثاری در حوزهٔ ادبیات کودک و نوجوان نوشت.

احمدرضا احمدی را باید بنیان‌گذار سبک موج نو در دههٔ ۱۳۴۰ در شعر معاصر ایران دانست. در نیمهٔ دوم این دهه، موج نو تبدیل به حرکتی مدرنیستی در فرهنگ ایرانی شد و در داستان، نمایشنامه، تئاتر، سینما و نقاشی تأثیر گذاشت.

آثار احمدی در زمینه‌های کتاب‌های شعر، نثر، شعر و قصه برای کودکان و رمان نوشته و منتشر شده است. او در هنرهای دیگری همچون سینما (به‌عنوان گوینده و...)، ترجمه، شعرخوانی و... نیز فعالیت داشته است. وی برای چاپ آثارش با نشرهای متعددی از جمله ثالث، چشمه و کتاب نشر نیکا، نظر و... همکاری داشته است.

احمدرضا احمدی جوایز مختلفی را نیز دریافت کرده است.

خیابان گیتی در محدودهٔ بلوار نلسون ماندلا واقع در منطقه ۳ شهرداری تهران، در تاریخ ۲۸ آبان ۱۳۹۹، به نام احمدرضا احمدی تغییر نام یافت.

بخش‌هایی از کتاب کجا باید رفت تا سکوت غوغا کند

«نه سخت است نه آرام

چراغی که کنارم می‌سوزد

فقط تعجب‌آور است

نمی‌دانم چرا باید

تعجب کنم

هشتاد سال دارم

جنگ دیده‌ام

انقلاب داده‌ام

کودکانی دیده‌ام

گرسنه

پابرهنه

در برف

به مدرسه می‌رفتند

هیزم‌ها را دیده‌ام

که در باران

می‌سوختند

بارها از عشق

صدمه دیده‌ام

سکوت کرده‌ام

شاهد مرگ یارانم

در باران بوده‌ام

آرام‌آرام

ساکت می‌شدند

ساکت می‌شوم

در انتظار

شکفتن گل‌سرخ

پشت پنجره

هستم.»