دانلود و خرید کتاب صوتی بوف کور

بوف کور مشهورترین نوشته صادق هدایت نویسنده معاصر ایرانی، است. بوف کور گفت و گوی درونی یا مونولوگ یک راوی دچار توهم و تفکرات عجیب و  روانی است که شما را جایی میان رویا و واقعیت سرگردان می‌کند.

صادق هدایت بوف کور را در ۱۳۱۵ خورشیدی زمانی که در هند زندگی می‌کرد، به صورت دست‌نویس و در ۵۰ نسخه چاپ کرد اما چاپ این کتاب در ایران تا پس از برکناری رضاشاه محقق نشد. درنهایت نیز بوف کور در سال ۱۳۲۰ به صورت پاورقی در روزنامه‌ ایران چاپ شد.

درباره کتاب بوف کور

شخصیت اصلی کتاب صوتی بوف کور، یک نقاش منزوی است که هر روز روی قلمدان تصویر دختری با لباس سیاه را که شاخه‌ای از گل نیلوفر آبی به طرف پیرمردی گرفته ترسیم می‌کند. نقاش روزی این تصویر را از نزدیک می‌بیند و شیفته چشمان دختر اثیری می‌شود. کمی بعد دختر را در خانه‌اش پیدا می‌کند و بعد دختر به طرز مرموزی روی تخت خواب او می‌میرد.... اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود...

بوف کور داستانی نیست که وقایع معمول بیرونی را توصیف کند بلکه شرح اندیشه‌ها و خیالات نقاش درباره واقعیت است. مرز بین واقعیت و خیال و خواب و بیداری در این داستان محو است. صادق هدایت بسیار زیرکانه سوالی در ذهن خواننده ایجاد می‌کند. حقیقت کدام است؟ آنچه در واقعیت و دنیای بیرون رخ می‌دهد یا آنچه در اندیشه ما می‌گذرد. این داستان پر است از سمبل‌ها و نشانه‌ها و مفاهیم روان‌شناسانه.

بوف کور صادق هدایت را باید از نخستین داستان‌های مدرن فارسی دانست؛ این کتاب به زبان‌های مختلفی از جمله انگلیسی، فرانسه، آلمانی و چند زبان دیگر ترجمه شده و از ابتدا نظر منتقدان داخلی و خارجی را به خود جلب کرده است، تا جایی که آندره برتون مؤسس جنبش فراواقع‌گرایی در فرانسه، بوف کور را جزو بیست کتاب شاهکار قرن بیستم میلادی دانسته است. بوف کور چنان بر اهالی فرهنگ اثر گذاشته که تاکنون بیش از هفت فیلم با اقتباس از این رمان کوتاه ساخته شده ‌است.

از جمله مهم‌ترین این فیلم‌ها می‌توان به فیلم «هامون» اثر داریوش مهرجویی اشاره کرد. بیش از ده جلد کتاب نیز درباره بوف کور و تحلیل آن نوشته شده که ازجمله آن‌ها می‌توان به کتاب درباره بوف کور هدایت اثر محمدعلی همایون کاتوزیان، اشاره کرد.

شنیدن کتاب صوتی بوف کور را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

بوف کور از شاهکارهای قرن بیستم است ؛ شنیدن بوف کور را به همه علاقه‌مندان به داستان و به ویژه دوست‌داران داستان‌های سمبلیک و سورئال پیشنهاد می‌کنیم.

درباره صادق هدایت

صادق هدایت در ۲۸ بهمن سال ۱۲۸۱ در تهران متولد شد. این نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی را از بنیان‌گذران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند. صادق هدایت تحصیل در دوره متوسطه را در دبیرستان دارالفنون آغاز کرد اما به‌علت درد چشم مجبور شد که یک سال مدرسه متوسطه را ترک کند و پس از آن به مدرسه سن‌لویی که مدرسه فرانسوی‌ها بود رفت. تحصیل در این مدرسه زمینه آشنایی هدایت با ادبیات جهانی را فراهم کرد. او از نوجوانی نوشتن در روزنامه‌ها را آغاز کرد. نخستین کتاب صادق هدایت انسان و حیوان، نام دارد که راجع به مهربانی با حیوانات، تالیف شده است.

هدایت در سال ۱۳۰۵ با اولین گروه دانش‌آموزان اعزامی به خارج راهی بلژیک شد و در رشته ریاضیات محض به تحصیل پرداخت. در همین سال داستان مرگ را در مجله ایرانشهر که در آلمان منتشر می‌شد به چاپ رسانید و مقاله‌ای به فرانسوی به نام جادوگری در ایران در مجله له‌ویل دلیس، نوشت. هدایت از وضع تحصیل و رشته‌اش در بلژیک راضی نبود و می‌خواست که خود را به فرانسه و در آن‌جا به پاریس که آن زمان مرکز تمدن غرب بود برساند. سرانجام در اسفند ۱۳۰۵ پس از تغییر رشته و دوندگی فراوان به پاریس منتقل شد. هدایت در سال ۱۳۰۹، بی‌آنکه تحصیلاتش را به پایان رسانده باشد، به تهران بازگشت و در بانک ملی مشغول به کار شد. اما از وضع کارش راضی نبود؛ با این وجود سال‌های ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۴ برای هدایت دورانی پربار محسوب می‌شود و آثار تحقیقی و داستانی بسیاری انتشار داد. از جمله این آثار می‌توان به مجموعه انیران، مجموعه داستان‌های کوتاه سایه‌روشن، نمایشنامه مازیار با مقدمه مینوی، کتاب مستطاب وغ‌وغ ساهاب با همکاری مسعود فرزاد، مجموعه داستان‌های کوتاه سه قطره خون و چندین داستان کوتاه دیگر نظیر گرداب، دون ژوان کرج، مردی که نفسش را کشت، صورتکها، چنگال، لاله، آفرینگان، طلب آمرزش، محلل، مرده‌خورها، عروسک پشت پرده، چاپ نخست علویه خانم و همچنین سفرنامه اصفهان نصف جهان اشاره کرد.

هدایت در دوران اقامت خود در بمبئی اثر معروف خود بوف کور را که در پاریس نوشته بود پس از اندکی دگرگونی با دست بر روی کاغذ استنسیل نوشته، به‌صورت پلی‌کپی در پنجاه نسخه منتشر کرد. این نویسنده سرشناس ایرانی سرانجام در ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ در آپارتمان اجاره‌ای‌اش در خیابان شامپیونه، واقع در پاریس با گاز خودکشی کرد.

بخشی از کتاب بوف کور

در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد، مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان سعی می‌کنند آنرا با لبخند شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند - زیرا بشر هنوز چاره و دوائی برایش پیدا نکرده و تنها داروی آن فراموشی بتوسط شراب و خواب مصنوعی بوسیله افیون و مواد مخدره است - ولی افسوس که تأثیر این گونه داروها موقت است و بجای تسکین پس از مدتی بر شدت درد می‌افزاید.

آیا روزی به اسرار این اتفاقات ماوراء طبیعی، این انعکاس سایه‌ی روح که در حالت اغماء و برزخ بین خواب و بیداری جلوه می‌کند کسی پی خواهد برد؟ من فقط بشرح یکی از این پیش آمدها می‌پردازم که برای خودم اتفاق افتاده و به‌قدری مرا تکان داده که هرگز فراموش نخواهم کرد و نشان شوم آن تا زنده‌ام، از روز ازل تا ابد تا آنجا که خارج از فهم و ادراک بشر است زندگی مرا زهرآلود خواهد کرد زهرآلود نوشتم، ولی می‌خواستم بگویم...