کتاب سیاره ویروس ها

سیاره ویروس‌ ها اثر کارل زیمر، مشهورترین نویسنده مقالات علمی در امریکا است که با ترجمه کاوه فیض الهی به چاپ رسیده است. 

درباره کتاب سیاره ویروس‌ ها

 در دنیایی که ویروس کرونا هوش ما را به چالش کشیده و دنیای انسان‌ها را به بازی گرفته است.ما درگیر نبردی هستیم که حتی در صورت پیروزی هم با تلفات سنگین از آن بیرون خواهیم رفت. این همه‌گیری درسی به ما داد و آن اهمیت استفاده از ظرفیت‌های شناختی‌مان برای شناخت جهان است. و از آنجا که ویروس‌های بعدی در صف انتظار هستند، پیروزی بر هر ویروس فقط مهلتی است برای آمادگی تا نبرد بعد. همانطور که با پیروزی ما بر ویروس آبله و ریشه‌کنی‌اش، ویروس‌های HIV ،ابولا، زیکا و کرونا از راه رسیده‌اند. انسانی‌ترین واکنش ما این است که با استفاده از مغز بزرگمان که همواره به آن بالیده‌ایم برای شناخت این مهاجم و پیش‌بینی حرکت بعدی‌اش تلاش کنیم. ویروس کرونای جدید نشان داد که جایگاه ما در جهان و پایه‌های تمدنی ما چنان که تصور می‌کردیم تثبیت شده و محکم نیست. هر بار که دشمنی بشریت را تهدید می‌کند، گونٔه ما ناگزیر است مغزش را به کار اندازد و برای بقا تلاش کند. و این فقط وظیفه دانشمندان، سازمان‌ها و دولت‌ها نیست. همه‌گیری اخیر نشان داد که چگونه نادانی بخشی از جامعه بشری می‌تواند همه را به خطر اندازد. به این ترتیب است که نتیجه نبرد انسان و ویروس وابسته به نبرد ما با نادانی می‌شود.

کارل زیمر در کتاب سیاره ویروس‌ ها درباره بدن انسان، سلول‌ها و ویروس‌ها و باکتری‌ها صحبت می‌کند. لشگری که در این کره خاکی ما را از هر طرف محاصره کرده و در انتظار فرصتی است که هر چند وقت یکبار ضربه‌ای به دنیای ما بزند. زیمر در این کتاب از پیشرفت‌های انسان برای رویارویی با این دشمنان جان انسان می‌گوید و یافته‌های جدید علمی را با شما به اشتراک می‌گذارد. از تغییرات آب و هوایی و نقش آنها در شیوع مرگبارترین بیماری‌ها می‌گوید و با توضیحات جذاب و داستان‌های شفافی این درهم آمیختگی زندگی انسان را با ویروس‌ها نشان می‌دهد.

این‌کتاب ۳ بخش اصلی دارد: «یاران قدیمی»،‌ «همه‌جا، در همه‌چیز» و «آینده ویروسی»‌ دارد .

در انتهای کتاب هم یک پیوست جامع و کامل هست که ۲۷ عنوان را در خود جای داده است.

 خواندن کتاب سیاره ویروس‌ ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه مندان به کتاب‌ها و  دانستنی‌های علمی به ویژه دانستنی‌های حوزه سلامت و پزشکی مخاطبان کتاب‌ سیاره ویروس ها هستند.

 درباره کارل زیمر

کارل زیمر روزنامه‌نگاری است که درباره مرزهای زیست‌شناسی می‌نویسد، جایی که در آن دانشمندان سرگرم گسترش درک ما از حیات هستند.  زیمر در ۱۹۸۷ از دانشگاه ییل لیسانس زبان انگلیسی گرفت و دو سال بعد کارش را در مجله علمی دیسکاور در قسمت نمونه‌خوانی و سپس راستی‌آزمایی آغاز کرد و سرانجام از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۸ به مدت پنج سال ویراستار ارشد آن بود. زیمر پس از ده سال دیسکاور را ترک کرد تا روی کتاب‌ها و پروژهش‌های دیگرش متمرکز شود. نوشتن درباره علم برای نیویورک تایمز را از سال ۲۰۰۴ آغاز کرد و از سال ۲۰۱۳ نیز ستونی هفتگی به نام Matter به معنای «ماده» برای این نشریه می‌نویسد. او برای نشریات دیگری همچون نشنال جئوگرافیک، وایرد و آتالنتیک نیز نوشته است. 

کارل زیمر یکی از مشهورترین نویسندگان مقاله‌های علمی در رسانه‌های امریکا است و آثارش برندٔه جایزه‌های پرشماری شده‌اند. ازجملە این جایزه‌ها می‌توان به جایزه ارتباطات فرهنگستان‌های ملی امریکا در سال ۲۰۰۷ و جایزه استیون جی گولد در سال ۲۰۱۶ اشاره کرد. این جایزه از سوی انجمن بررسی تکامل به کسانی تعلق می‌گیرد که برای پیشبرد فهم عمومی از علم تکامل تلاش مستمری کرده باشند.

کارل زیمر در تعدادی از دانشگاه‌های برجسته امریکا، دانشکده‌های پزشکی و موزه‌ها سخنرانی کرده و درس داده است. در سال ۲۰۱۷، در دانشگاه ییل استاد کمکی زیست‌فیزیک و زیست‌شیمی مولکولی شد. این دانشگاه اعلام  کرد که او روزنامه‌نگار و آموزگار شناخته‌شدٔه علم در سطح جهانی است و توانایی‌اش برای قابل فهم کردن علم، به ویژه زیست‌شناسی، برای عموم بی‌همتا است. زیمر از سال ۲۰۱۷ درس ارتباطات علم را ارائه می‌دهد و در تدریس زیست‌فیزیک و زیست‌شیمی مولکولی مشارکت می‌کند. او تاکنون ۱۳ کتاب درباره علم منتشر کرده است که دریاکنار: تکامل کلان و دگرگونی حیات، انگل‌شاه: در دنیای عجیب خطرناک‌ترین موجودات طبیعی و روح جسم ساخت: کشف مغز و تغییری که در جهان داد از جمله از این نویسنده‌اند.

بخشی از کتاب سیاره ویروس ها

آنفلوانزا. اگر چشم‌هایتان را ببندید و این کلمه را با صدای بلند بگویید، دوست‌داشتنی به نظر می‌رسد. نام خوبی است برای یک دهکدهٔ زیبا و باستانی در ایتالیا. درواقع، آنفلوانزا ایتالیایی است (به معنای تأثیر). و البته نامی باستانی هم هست که به قرون وسطا بازمی‌گردد. اما تداعی‌های دلربایش در همین جا به پایان می‌رسند. پزشکان قرون وسطا معتقد بودند که ستارگان بر سلامت بیماران‌شان اثر دارند و گاه موجب تب اسرارآمیزی می‌شوند که هر چند دهه یک‌بار سرتاسر اروپا را درمی‌نوردید. آنفلوانزا با ویرانگری‌های دوره‌ای، همچنان بار سنگینی به دوش جهان است. در سال ۱۹۱۸، یک همه‌گیری بسیار بیماری‌زای آنفلوانزا ۵۰۰ میلیون نفر را مبتلا کرد که معادل یک‌سوم جمعیت بشر در آن زمان بود. برآورد می‌شود که جان ۵۰ میلیون نفر را گرفت. آنفلوانزا، حتی در سال‌هایی که در آنها همه‌گیری روی نمی‌دهد، تلفات سنگینی از بشر می‌گیرد. سازمان جهانی بهداشت۹۲ برآورد می‌کند که آنفلوانزا هر سال ۵ تا ۱۰ درصد بزرگسالان و ۲۰ تا ۳۰ درصد کودکان را مبتلا می‌کند. هر سال چیزی بین ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار نفر در اثر آنفلوانزا می‌میرند.

امروزه دانشمندان می‌دانند که آنفلوانزا نه کار فلک، بلکه کار یک ویروس میکروسکوپی (تصویر ۳) است. ویروس‌های آنفلوانزا نیز مانند راینوویروس‌هایی که موجب سرماخوردگی می‌شوند، می‌توانند با اطلاعات ژنتیکی بسیار ناچیزی که فقط از سیزده ژن تشکیل شده زهرشان را بریزند. آنها در قطرک‌هایی انتقال می‌یابند که افراد بیمار با سرفه‌ها، عطسه‌ها و آبریزش بینی خود پخش می‌کنند. یک قربانی جدید ممکن است تصادفاً یک قطرک ویروس‌دار را با نفس کشیدن وارد بدنش کند یا آن را از روی یک دستگیرهٔ در بردارد و سپس انگشتان آلوده‌اش را با دهانش تماس دهد. هنگامی که یک ویروس آنفلوانزا خود را به بینی یا گلوی یک فرد می‌رساند، می‌تواند به سلولی که مجرای هوا را می‌پوشاند چفت شود و به درون آن سُر بخورد. هنگامی که ویروس‌های آنفلوانزا از سلولی به سلول دیگر در آستر پوششی مجرای هوا انتشار می‌یابند، پشت سر خود ویرانی به جا می‌گذارند. مخاط و سلول‌هایی که مجاری هوا را می‌پوشانند چنان تخریب می‌شوند که گویا ویروس‌های آنفلوانزا چمن‌زنی هستند که دارند علف‌ها را قطع می‌کنند.