کتاب سیری در نظریه پیچیدگی

کتاب سیری در نظریه پیچیدگی نوشته ملانی میچل است که با ترجمه رضا امیررحیمی منتشر شده است. این کتاب درباره پرسش‌هایی است که نویسنده و عده‌ای دیگر را در جامعه سیستم‌های پیچیده، درگذشته و حال، مجذوب خود کرده است سوال‌هایی اساسی که پاسخ آن ها فقط با خواندن این کتاب ممکن است. 

درباره کتاب سیری در نظریه پیچیدگی

چگونه از مجموعه‌هایی بزرگ متشکل از اجزای ساده، رفتار پیچیده سر می‌زند؟ چه چیز باعث می‌شود که حشراتی ساده و مستقل مانند مورچه‌ها این‌‌چنین دقیق و هدفمند در قالب گروه کار کنند؟ چگونه تریلیون‌ها نورون چیزی فوق‌العاده پیچیده مثل ذهن را به‌وجود می‌آورند؟ ملانی میچل، دانشمند پیشگام در سیستم‌های پیچیده، در این کتاب که برنده جایزه کتاب‌های علمی فی بتا کاپا شده است، به زبانی ساده سیری آگاهی‌بخش را درباره علوم پیچیدگی در اختیار ما قرار می‌دهد. وی به روشنی کارکرد پیچیدگی میان پدیده‌های زیست‌شناختی، تکنولوژیک، و اجتماعی را شرح می‌دهد و به پژوهش در اصول عمومی و قوانین به کار رفته در آن‌ها می‌پردازد تا برخی از مهم‌ترین مسائل علمی زمانه ما را حل کند.

خواندن کتاب سیری در نظریه‌ی پیچیدگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علم پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب سیری در نظریه‌ی پیچیدگی

جوامع حشرات اجتماعی از جمله غنی‌ترین و اسرارآمیزترین نمونه‌های سیستم‌های پیچیده در عالم هستند. برای مثال، یک اجتماع مورچگان می‌تواند شامل صدها تا میلیون‌ها مورچه باشد، که هر یک از آنها جانوری نسبتا ساده است که در جستجوی غذا یا واکنش ساده به سیگنال‌های شیمیایی سایر مورچه‌های اجتماع، یا مبارزه با متجاوزان و غیره، از الزامات ژنتیکی‌اش تبعیت می‌کند. اما، همان‌طور که هر مشاهده‌گر تصادفی در فضای باز می‌تواند گواهی بدهد مورچه‌های یک اجتماع، که هر کدام کنش‌های نسبتا ساده خود را به انجام می‌رسانند، در ایجاد ساختارهای پیچیده‌ای مشارکت می‌کنند که اهمیت زیادی برای بقای اجتماع در کل دارد. برای مثال، استفاده آنها از خاک و برگ و شاخه‌های کوچک برای ساخت لانه‌های عظیمی را در نظر بگیرید که استحکام و پایداری فوق‌العاده‌ای دارند، و دارای شبکه‌های بزرگی از گذرگاه‌های زیرزمینی و حجره‌های خشک و گرم و تاریکی هستند که دمای آنها را مواد در حال پوسیدن لانه و خود بدن مورچه‌ها با دقت کنترل می‌کنند. درعین‌حال، پل‌های درازی را در نظر بگیرید که گونه‌های معینی از مورچه‌ها با بدن‌های خودشان می‌سازند تا مهاجرت از یک لانه به لانه دیگر از بین شاخه‌های درخت که فاصله زیادی با هم دارند (یعنی، برای مورچه‌ها فاصله زیادی دارند) امکان‌پذیر شود. گرچه در حال حاضر مطالب زیادی درباره مورچه‌ها و ساختارهای اجتماعی‌شان می‌دانیم، دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند نه رفتار فردی و نه رفتار گروهی آنها را تمام و کمال توضیح دهند: دقیقا به چه صورت کنش‌های فردی مورچگان ساختارهای بزرگ وپیچیده را به وجود می‌آورند، چگونه مورچه‌ها به هم علامت می‌دهند، و چگونه اجتماع آنها در کل خود را با وضعیت‌های متحول انطباق می‌دهد (برای مثال، تغییر آب و هوا یا هجوم دشمن به اجتماع). و چگونه تکامل زیستی، جانورانی را شکل می‌دهد که چنین تفاوت عظیمی بین سادگی تک‌تک آنها و پیچیدگی جمعی آنها وجود دارد.