کتاب پیامبر

کتاب پیامبر مشهورترین اثر جبران خلیل جبران، نویسنده لبنانی آمریکایی است. این کتاب پیرامون شخصیت کلیدی پیامبر (المصطفی) می‌گردد که پس از سال‌ها دوری از سرزمین مادری، به شهر خود اورفالیز بازمی‌گردد. او در گفت‌وگو با مردمان گوناگون، پیرامون مفاهیم کلیدی اخلاق و زندگی مانند کار، شادی و اندوه، داد و ستد، بخشش و ... سخن می‌گوید.

این کتاب کتاب با ترجمه محمد شریفی نعمت‌آبادی منتشر شده است. جِبران خلیل جِبران (در زبان عربی جُبران خلیل جُبران) شاعر، نویسنده، فیلسوف و نقاش لبنانی در ۶ ژانویه ۱۸۸۳ در دهکده البَشَری در شمال لبنان به دنیا آمد و در ۱۰ آوریل ۱۹۳۰ در شهر نیویورک از دنیا رفت. او در طول حیات کوتاه خود آثار متعددی را بوجود آورد که مشهورترین آنها کتاب پیامبر است. پیامبر تا کنون به بیش از پنجاه زبان دنیا ترجمه شده است.

خواندن کتاب پیامبر را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به آثار جبران خلیل جبران پیشنهاد می‌کنیم.

کتاب‌های مشابه

اگر این کتاب را دوست داشتید یا به‌دنبال کتاب‌هایی با حال‌وهوای مشابه می‌گردید، از مطالعه این عناوین نیز لذت خواهید برد: کیمیاگر اثر پائولو کوئیلو، زندگی پی اثر یان مارتل، جاناتان مرغ دریایی اثر ریچارد باخ، سیدارتها اثر هرمان هسه و راهبی که فراری‌اش را فروخت اثر رابین شارما.

بخشی از کتاب پیامبر

درباره خانه

آنگاه بنّایی پیش آمد و گفت: با ما از خانه بگو.

و او به پاسخ گفت:

پیش از آنکه خانه‌ای میانِ شهر بنا کنید،

برجی از خیالاتِ خود در بیابان بر آورید.

زیرا همان‌گونه که شما را در گرگ و میشِ غروب

بازگشتی به خانه است، آواره درون شما، این همیشه دور و تنها، را نیز بازگشتی‌ست.

خانه شما تنِ فراخترِ شماست.

که در آفتاب می‌بالد، و در آرامش شب به خواب می‌رود؛

و بی‌رؤیا نیست.

آیا خانه شما خواب نمی‌بیند؟ و آیا خواب نمی‌بیند که شهر را به سوی بیشه یا تپه‌سار رها کرده است؟

کاش می‌توانستم خانه‌های شما را در مشت گیرم،

و چون دهقانی آنها را در جنگل و مرغزار بپاشم.

کاش دره‌ها خیابان‌های شما بودند، و راه‌کوره‌های

سبزْ کوچه‌هاتان، و شما در تاکستان‌ها به دنبال هم می‌گشتید،

و با رایحه خاک در جامه‌هاتان می‌آمدید.

اما این چیزها را هنوز قرارِ بودن نیست.

نیاکان شما از ترس شان شما را بسیار کنارِ هم نهادند.

و آن ترسْ لَختی دیگر خواهد پایید. لَختی دیگر دیوارهای شهرتان اجاق‌های شما را از کشتزارهای شما جدا خواهند کرد.

و به من بگویید، ای مردم اُرفالِس، شما در این خانه‌ها چه دارید؟ و آن چیست که آن را با درهای بسته نگهبانی می‌کنید؟

آیا شما صلح دارید، آن تمنای آرام که توانِ شما را آشکار می‌کند؟

آیا شما یادهایی دارید، که چون طاق‌هایی نورانی

قله‌های رؤیایتان را به هم رسانند؟

آیا شما زیبایی دارید، که دل را از چیزهای چوبی و

سنگی به کوهستان مقدس راه نماید؟

به من بگویید، این چیزها را در خانه‌های خود دارید؟

یا آیا تنها آسایش دارید، و کششِ به آسایش، آن چیزِ دزدانه که چون مهمانی به خانه می‌آید، و سپس میزبانی می‌شود، و سپس آقایی؟

آری، و آن رام‌کننده‌ای می‌شود، و با چنگک و تازیانه از آرزوهای بزرگ‌ترِ شما عروسکانی دست‌نشانده می‌سازد.

اگر چه دستان او ابریشمین اند، قلبش از آهن است.

او با لالایی خوابتان می‌کند، تا مگر کنار بسترتان بایستد،

و وقار اندام‌تان را به ریشخند بگیرد.

او حواس ژرف شما را به سُخره می‌گیرد، و آنها را

مانندِ ظروفی شکستنی بر پوشال می‌نهد.

به راستی تمنّای آسایش اشتیاقِ روح را می‌کشد،

و آنگاه نیشخند زنان از پی جنازه‌اش روان می‌شود.

اما شما، ای کودکان آسمان، شما که در قرارْ بی‌قرارید،

به دام نخواهید افتاد، و رام نخواهید شد.