دانلود و خرید کتاب لمس بشر

کتاب لمس بشر نوشته میچ آلبوم و ترجمه شهرزاد ضیایی، داستانی خواندنی است که برای امید بخشیدن در روزهای بیماری همه‌گیر کرونا نوشته شده است.

درباره‌ی کتاب لمس بشر

لمس بشر، جدیدترین اثر میچ‌ آلبوم، نویسنده‌ی مشهور کتاب‌های انگیزشی و الهام‌بخش است. لمس بشر داستانی خواندنی است که به همه‌ ما کمک می‌کند تا امید، سرزندگی و شادابی را در طول دوران دست و پنجه نرم کردن با بیماری همه‌گیر کرونا از دست ندهیم.

 موسی بچه‌ای است که در روزهای همه‌گیری کرونا خارق العاده به نظر می‌رسد. او مثل دیگران نگران بیمار شدن نیست. به راحتی به عیادت بیماران می‌رود. آنها را در آغوش می‌گیرد و می‌بوسد. نوازششان می‌کند و امید را به آنها هدیه می‌دهد. اما فرق موسی با دیگران چیست؟ چه ویژگی‌ای دارد که بیمار نمی‌شود؟

 لمس بشر، داستان خواندنی کودکانی با امیدها و آرزوها و همه‌ انسان‌هایی که از لمس کردن، در آغوش کشیدن و بوسیدن محروم شده‌اند.  

کتاب لمس بشر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه‌مندان به رمان‌های خارجی و کتاب‌های الهام‌بخش از خواندن داستان لمس بشر لذت می‌برند. 

درباره‌ی میچ آلبوم

میچ دیوید آلبوم ۲۳ می سال ۱۹۵۸ در نیوجرسی آمریکا به دنیا آمد. او نویسنده آمریکایی و روزنامه‌نگار، فیلمنامه‌نویس، نمایشنامه نویس، مجری رادیو و تلویزیون و نوازنده است. کتاب‌های میچ آلبوم بیش از ۳۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته شده‌اند. میچ آلبوم را البته به خاطر داستان‌های الهام بخشش می‌شناسند. از آثار معروف او که به زبان فارسی ترجمه شده و از استقبال خوبی هم برخوردار شده، می‌توان به در بهشت پنج نفر منتظر شما هستند، نفر بعدی که در بهشت ملاقات می کنید، سه شنبه‌ها با موری و به اولین تماس تلفنی از بهشت اشاره کرد. میچ آلبوم در حال حاضر به همراه همسر خود جینین سابینو در شهر دیترویت ایالت میشیگان زندگی می‌کند.

بخشی از کتاب لمس بشر

مانی در آینده...

پسربچه‌ای به پنجرهٔ کوچک زیرزمین ضربه می‌زند.

پیرزنی می‌گوید: «باز است.»

روی تشک نشسته است. کتری برقی در نزدیکی‌اش به پریز زده شده و بشقاب بلغور دست‌خورده روی سینی است.

پسرک راهش را از میان پنجره پیدا می‌کند - فقط شخص ریزاندامی مثل او می‌تواند از میان پنجره جا شود - و می‌پرد روی زمین؛ کتونی‌هایش در اثر برخورد با زمین سیمانی «تقّی» صدا می‌کنند.

پیرزن می‌پرسد: «مطمئنی ایرادی ندارد، موسی۱ کوچولو؟ دوست ندارم به دردسر بیفتی.»

«هیچ‌کس من را ندید، خانم.»

«نمی‌خواهم مریض بشوی.»

پسرک به زمین لگد می‌زند تا گل کف کفش‌هایش را پاک کند.

«من مریض نمی‌شوم خانم.»

«مطمئنی؟»

«بله خانم. نگران نباشید خانم.»

یک قطره اشک از چشمانش جاری می‌شود. دست‌هایش را بلند می‌کند و پسرک نزدیک می‌شود. پیرزن برایش روی تخت جا باز می‌کند و پسرک کفش‌هایش را درمی‌آورد. پسرک می‌تواند زیر موهای چرب خاکستری پیرزن که تا سر شانه‌اش می‌رسد، گردنبند دور گردنش را ببیند. سرش را می‌گذارد روی سینهٔ پیرزن و به این فکر می‌کند که توی مدال دور گردن زن چه چیزی نهفته شده.

پیرزن زمزمه می‌کند: «ممنون موسی کوچولو. ممنون که اجازه دادی تو را در آغوش بکشم.»

چندبار سرفه می‌کند. پسرک می‌تواند آغوش پیرزن که به دورش تنگ‌تر می‌شود را حس کند؛ آغوشی تشنهٔ کوچک‌ترین لمس یک بشر.