کتاب برای N

برای N چهارمین اثر بلند میناتو کانائه،نویسنده‌ی محبوب ژاپنی است. این کتاب را مصطفوی رضوی ترجمه کرده است. کتاب برای N برنده ی جوایز بی نظیر هونتایشو، شرلی جکسون و جایزه ی ادبی الکسا شده است. این کتاب با موضوعی معمایی خواننده را با خودش همراه می‌کند.

درباره کتاب برای N

این کتاب داستان چهار زن جوان است که در یک برج مجلل در زمان قتل یک زوج جوان حضور داشتند، آن‌ها با روایت‌شان پلیس را قانع می‌کنند اما حقیقت این است که همه‌شان دروغ می‌گویند. این داستان روایت دروغ و حقیقتی است که خواننده باید دنبال کند و حل کند. کلید این معماها گذشته است. این کتاب برای خواننده بسیار جذاب است و به او امکان حدس و پیش‌بینی می‌دهد. 

خواندن کتاب برای N را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های معمایی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب برای N

شاید چون در ابتدا گفتم آندو دوست من است، این‌طور فکر می‌کنید، ولی او رقیب من هم هست و برای همین حتی اگر لازم باشد با آقای نوگوچی در بازی شوگی دست‌به‌یکی کنم، باز هم دوست ندارم به او ببازم. آندو از وقتی که شروع به کار کرد، دیگر فرصت بازی مستقیم با مرا نداشت و به همین خاطر برایم لذت‌بخش بود که به آقای نوگوچی مشورت بدهم، هرچند آندو خبر نداشت که من با آقای نوگوچی دست‌به‌یکی کرده‌ام.

چند روز بعد، آقای نوگوچی با من تماس گرفت و گفت که زمان سرویس رستوران در منزل، از ساعت هفت است و بنا بر این شد که من ساعت پنج‌ونیم، و آندو کمی قبل از ساعت هفت به خانهٔ او برویم.

فکرش را هم نمی‌کردم که در آنجا چنان اتفاقی رخ بدهد...

شاید تقصیر من است که سرخود این فکر به سرم زد.

روز شنبه بیست‌ودوم ژانویه. من پنج دقیقه قبل از ساعت مقرر، ساعت پنج و بیست‌وپنج دقیقه به سوئیت آن‌ها رسیدم. از مسئول پذیرش خواستم که آمدن مرا اطلاع بدهد، سپس سوار آسانسور شدم و جلوی در آن‌ها که رسیدم، زنگ آیفونی را که کنار در بود، فشردم. خانم نائوکو بود که در را باز کرد. آقای نوگوچی هم در کنارش ایستاده بود. مانند قبل به بیرون در، زنجیر وصل بود، ولی حالت چهرهٔ خانم نائوکو قبراق بود و خیالم راحت شد.

«اینکه در خانه بتوانم از شام ’شاروتیه. هیروتا‘ لذت ببرم، خارق‌العاده است. ممنون نوزومی جان، ممنون عزیزم۱۳.»

درحالی‌که این را می‌گفت، بازوی آقای نوگوچی را گرفت و وقتی چهرهٔ خندان او را دیدم، حتی با خودم فکر کردم شاید بهتر باشد من از راهی که آمده‌ام برگردم و مزاحم آن‌ها نشوم، ولی خُب، حیف بود که آن شام را از دست بدهم. تعارف را کنار گذاشتم و وارد خانه شدم.