کتاب نظم زمان

نظم زمان یا (رازگشایی معمای زمان) نوشته کارلو روولی است. او در این به سوالاتی فلسفی و علمی درباره پدیده زمان پاسخ می‌هد.

درباره کتاب نظم زمان

چرا گذشته را به خاطر داریم و آینده را نه؟ آیا ما در زمان وجود داریم یا زمان در ما وجود دارد؟ معنی واقعیِ «گذشتِ» زمان چیست؟ ارتباط زمان با خصایص ما به عنوان فرد، با ذهنیت ما، چیست؟ وقتی به گذشت زمان گوش می‌دهیم، به چه چیزی گوش می‌دهیم؟

کتاب نظم زمان به سه بخش نامساوی تقسیم شده است. در بخش نخست، روولی چیزی را که فیزیک مدرن در مورد زمان فهمیده خلاصه می‌کند، ما عادت داریم زمان را چیزی ساده و بنیادین فرض کنیم که جریانی پیوسته دارد، جریانی مستقل از هر چیز دیگر، از گذشته به آینده و قابل سنجش با ساعت. وقایع عالم در طی زمان با نظم جایگزین هم می‌شوند: گذشته‌ها و اکنون‌ها و آینده‌ها. گذشته تثبیت شده و آینده نامعلوم است... و البته این‌ها غلط از آب درآمده است.

یکی پس از دیگری، ثابت شده است که خصوصیاتِ مشخصهٔ زمان تقریبی‌اند: اشتباهاتی که چشم‌انداز ما به آن شکل داده است، درست مانند مسطح بودن زمین یا گردش خورشید. نتیجهٔ رشد دانش ما، فروپاشیِ تدریجیِ درک ما از زمان است. آنچه ما زمان می‌نامیم مجموعه‌ای پیچیده از ساختارها و لایه‌ها است. با بررسی بیشتر و ژرف‌تر، زمان لایه‌هایش را یکی پس از دیگری از دست داده است. بخش نخست کتاب نظم زمان روایتی از این فروپاشیِ زمان است.

بخش دومِ کتاب، چیزی را که پس از این فروپاشی باقی مانده است توصیف می‌کند: چشم‌اندازی بادخورده و خالی که تقریباً هیچ نشانی از زمانمندی در آن باقی نمانده است. جهانی غریب و ناآشنا، که هنوز ما به آن تعلق داریم.

بخش سوم دشوارترین بخش ولی در عین حال مهم‌ترین بخش کتاب نظم زمان است و تنگاتنگ‌ترین رابطه را با ما دارد. این بخش در سفری به منابع زمان می‌پردازد. این سفرِ بازگشت است، بازگشت به زمانی که در بخش اول کتاب و در جستجوی الفبای بنیادین جهان گم شده بود. اکنون مثل یک رمان معمایی در این بخش به دنبال مجرم هستیم: مجرمی که زمان را خلق کرد. یک به یک اجزای سازندهٔ زمانِ آشنا را کشف می‌کنیم، اجزایی که دیگر ساختارهای بنیادین واقعیت نیستند، بلکه تقریب‌هایی سودمند برای ما موجودات فانیِ‌اند.

خواندن کتاب نظم زمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

روولی در این کتاب فلسفه و فیزیک را باهم آمیخته است پس علاقه‌مندان به فلسفه و فیزیک را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

جملاتی از کتاب نظم زمان

این زمان است، آشنا و صمیمی. ما را با خود می‌برد. شتابِ ثانیه‌ها و ساعت‌ها و سال‌ها که ما را به سوی زندگی پرتاب می‌کند و بعد ما را به سمت نیستی می‌کشد... ما ساکن زمان هستیم همچو ماهیان در آب. وجود ما، وجود در زمان است. موسیقیِ باشکوهش ما را تغذیه می‌کند، دریچه‌ای رو به جهان برای ما باز می‌کند، نگران‌مان می‌کند، ما را می‌ترساند و به ما آرامش می‌دهد. عالم، در حالی که توسط زمان کشیده شده به سمت آینده گشوده می‌شود؛ و وجودش مطابق نظمِ زمان است.