کتاب برفک

کتاب برفک نوشته‌ی دان دلیلو، یکی از مهم‌ترین رمان‌های ادبیات آمریکا است که درمورد قرن بیست‌ویک و دنیای تکنولوژی می‌نویسد که چگونه علاوه‌بر اینکه رفاه‌ بیشتر برای انسان‌ها دارد چه مشکلات و مذمت‌های زیادی نیز به‌ دنبال خودش دارد. دان دلیلو در این کتاب انسان امروزی را قربانی رسانه‌ و مصرف‌گرایی مدرن می‌داند و این مسائل را در یک داستان جذاب که آن را اثری خیره‌کننده می‌نامند برای ما نوشته است.

درباره کتاب برفک

کتاب برفک نوشته‌ی دان دلیلو سال ۱۹۸۵ برای اولین بار منتشر شده است. داستان کتاب برفک بازتابی از رفتارهای خانواده‌ای را نشان می‌دهد که در دهه‌ی هشتاد در برابر مصرف‌گرایی و تکنولوژی دچار پوچی و تردید‌ شده‌اند. این رمان داستان فردی به نام جک گلدنی را تعریف می‌کند که سه بار ازدواج ناموفق داشته است. جک گلدنی استاد مطالعات نازی و هیتلر در دانشگاهی در مرکز ایالات‌متحده است و همکارانش، مهاجرینی از نیویورک هستند که با خوف و رجای حاصل از زندگی آمریکایی، به این محل نقل مکان کرده‌اند. او با همسر و فرزندانش زندگی می‌کند. داستان اصلی کتاب برفک علیه مصرف‌گرایی است، جریانی که به‌شدت رو به افزایش است. دو زن او در کار جاسوسی بودند و با یک نفر نیز دوبار ازدواج می‌کند. از هرکدام از این زن‌ها فرزندانی دارد که تعدادی از آنها با مادرانشان و باقی آنها با جک زندگی می‌کنند. اما ازدواج چهارم او متفاوت است؛ با همسر چهارمش که مربی آموزش چگونه نشستن و برخاستن است دچار یک ترس مشترک هستند. این ترس را جک تنها با خودش نجوا میکند اما همسرش دنبال درمان این ترس است. جک و همسر چهارمش مسیر ناهموار و پرتلاطم زندگی را با نقدهایی بی سروته بر مصرف‌گرایی و مصرف‌زدگی، سپری می‌کنند.

نام کتاب برفک به دلیل حضور مردی است که جک در اواخر کتاب از وجودش باخبر می‌شود اما چون چهره‌اش را نمی‌شناسد نام برفک را بر روی آن می‌گذارد. بسیاری از منتقدان این اثر از دان دلیلو را یکی از مهم‌ترین رمان‌های ادبیات آمریکا می‌دانند درحالی‌که خود نویسنده این نظر را ندارد. دان دلیلو علاقه‌ای به طبقه‌بندی آثارش ندارد و تنها خودش را یک رمان‌نویس آمریکایی می‌داند. او عقیده دارد که این راهی که جهان با این شتاب به سمتش در حرکت است بیشتر از جذاب و آرامش‌بخش بودن ترسناک و دلهره‌آور است.

چرا باید کتاب برفک را مطالعه کنیم؟

کتاب برفک در حدود چهار دهه‌ قبل نوشته شده است اما مفاهیم آن برای بسیار از خوانندگان ایرانی قابل‌درک است چرا که امروزه کشورهای در حال توسعه با این‌ مشکلات درگیر هستند. هر صفحه‌ی این برفک خواننده را مجبور به فکر کردن می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کسانی که به خواندن رمان علاقه دارند و از خواندن رمان‌های طولانی خسته نمی‌شوند پیشنهاد می‌شود.

درباره دان دلیلو

دان دلیلو در سال ۱۹۳۶ در یک خانواده کاتولیک ایتالیایی طبقه کارگر در آمریکا متولد شد. او نویسنده، نمایش‌نامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس، پدیدآور و رمان‌نویس است. در نوجوانی علاقه‌ی چندانی به نوشتن نداشت. او در جوانی تحصیل در رشته‌ی هنرهای ارتباطی را آغاز کرد. پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه «فوردهام» در «برونکس» با مدرک لیسانس در رشته هنرهای ارتباطی در سال ۱۹۵۸ به حرفه آگهی‌نویسی روی آورد. وی بارها شغل خود را رها کرد و سرانجام به همان حرفه نویسندگی روی آورد. او مضامینی همچون تلویزیون، جنگ اتمی، هنر اجرا، جنگ سرد، ریاضیات را درون‌مایه‌ی داستان‎‌هایش قرار داد. دان دلیلو اولین اثرش را سال 1960 منتشر کرد و پس از آن نوشتن رمان و مجموعه داستان را دنبال کرد. نخستین مجموعه داستان کوتاه‌ او با نام «The River Jordan» در سال ۱۹۶۰ منتشر شد و از آن پس تاکنون وی تقریباً بیست مجموعه داستان کوتاه و شانزده رمان منتشر کرده‌است. او امروزه یکی از چهره‌های سرشناس ادبی آمریکا به‌حساب می‌آید.

دان دلیلو توانسته بالغ بر بیست و پنج جایزه معتبر جهانی را از آن خود کند، نخستین جایزه را در سال ۱۹۷۹ و آخرین جایزه را در سال ۲۰۱۰ دریافت کرد. او همچنین برنده جوایزی همچون جایزه ایمپک دوبلین شده‌است.

دان دلیلو علاقه‌ زیادی به مصاحبه و سخنرانی ندارد و بیشتر با کتاب‌هایش شناخته می‌شود. او از علاقه‌مندان آثار بزرگانی همچون جیمز جویس، ویلیام فاکنر و ارنست همینگوی است و موسیقی جاز را در نوشتن داستان‌هایش تاثیرگذار می‌داند. او پیشرفت جهان و آینده‌ی پیشرو را نامهربانانه می‌داند به همین دلیل ادبیاتش سرشار از نگرانی برای زندگی در این دوران می‌داند. دان دلیلو آثار زیادی تا امروز منتشر کرده که تعداد کمی از آن‌ها به فارسی ترجمه شده است.

تکه هایی از کتاب برفک

در کالج روی تپه روسای دپارتمان‌ها رداهای دانشگاهی می‌پوشند. نه از آن رداهای بلند پرجلوه، تونیک‌های بی‌آستین که روی شانه‌شان چین دارد. خوشم می‌آید. دوست دارم برای نگاه کردن به ساعت دستم را از لای چین‌های لباسم درآورم. عمل پیش‌پاافتاده‌ی چک کردن زمان با اين ژست دگرگون می‌شود. ژست‌های نمایشی به زندگی هیجان اضافه می‌کنند. دانشجویان عاطل و باطل رئیس گروه را تماشا می‌کنند که موقع راه رفتن در حیاط دانشکده دستش را از زیر ردای قرون‌وسطایی‌اش بیرون می‌آورد و ساعت دیجیتالی‌اش را می‌بینند که در گرگ‌ومیش روزهای آخر تابستان چشمک می‌زند. این زمان است که شاید فکر کنند زمان یک آرایه‌ی پیچیده است، قصه‌ای است در باب آگاهی بشر. ردا مشکی است، البته، تقریباً به همه‌چیز می‌آید.

چیزی به اسم ساختمان هیتلر وجود ندارد. جای ما در سنتنری هال است، ساختمانی با روکار آجر تیره که با دپارتمان فرهنگ‌عامه اشتراکی ازش استفاده می‌کنیم، اسم رسمی دپارتمان‌شان هست محیط‌های آمریکایی. گروه عجیبی است. استادانش تقریباً همه مهاجران نیویورکی هستند، باهوش، خشن، عشق فیلم، دیوانه‌ی جزئیات بی‌اهمیت.

اینجایند تا زبان طبیعی فرهنگ را رمزگشایی کنند، تا برای لذات درخشنده‌ای که در کودکی تحت سیطره‌ی فرهنگ اروپایی‌شان تجربه کرده‌اند فرمول ریاضی درست کنند - قرائت ارسطویی کاغذ آدامس و شعرهای تبلیغات پودر لباس‌شویی. رئیس دپارتمان آلفونس (فست فود) استومپاناتو است، مردی بدعنق با سینه‌ای فراخ که نمایشگاه دائمی کلکسیون بطری نوشابه‌های قبل از جنگش روی تاقچه برپاست. تمام اساتید مرد هستند، لباسشان چروک است و مویشان ژولیده و موقع سرفه سر را زیر بغل فرو می‌کنند.