دانلود و خرید کتاب مضامین اصلی قرآن فضل الرحمان ترجمه فاطمه علاقه‌بندی
با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.
کتاب مضامین اصلی قرآن اثر فضل الرحمان

کتاب مضامین اصلی قرآن

معرفی کتاب مضامین اصلی قرآن

«مضامین اصلی قرآن» از جمله مشهورترین آثار مرجع در حوزه قرآن پژوهی است که به قلم دانشمند مسلمان نواندیش و تجددگرا، فضل الرحمان، به زبان انگلیسی انتشار یافته و در محافل آکادمیک در داخل و به ویژه در خارج جهان اسلام با اقبالی گسترده رو به رو شده است. در بسیاری از پژوهش های جدید به زبان های اروپایی، از جمله در دائرة المعارف قرآن انتشارات بریل، در بحث از مفاهیم و مضامین قرآنی به این کتاب و دیدگاه‌های نویسنده آن به عنوان تلقی مسلمانان معاصر از مفاهیم قرآن استناد شده است. این اثر چکیده‌ای از مهم‌ترین و اساسی‌ترین مضامین قرآن را از نگاه محققی دانشگاهی و آشنا با تحقیقات جدید درباره اسلام و قرآن را پیش روی خوانندگان علاقه مند فارسی زبان قرار می‌دهد. ارزش این کتاب به بررسی ترکیبی مفاهیم اصلی قرآن است: خدا، انسان، طبیعت، نبوت و وحی، معاد، خیر و شر و در نهایت زندگی اجتماعی. فضل‌الرحمان آیات قرآن را به صورت موضوعی دسته بندی می‌کند تا بتواند اصول و روش تفسیری‌اش را درباره هر یک از این مفاهیم ارائه کند. او در این کتاب از تمام ویژگی‌های محققی تجددگرا به شکلی خاص برخوردار است؛ او رهایی از نظام طبقاتی و روابط بومی را ارزشمند دانسته، خود را با پیشرفت علمی و رفاه اقتصادی وفق داده و مهم‌تر اینکه مفاهیم گذشته‌ای را که با ماجرای پیشرفت مطابقت ندارد رد کرده است.

نظرات کاربران

پرویز
۱۳۹۸/۰۷/۲۲

اگه میخواید از فضل الرحمان و اندیشه هاش درباره ی مکانیزم نزول قرآن و نحوه ی تفسیر و مواجهه با قرآن بیشتر _و البته خلاصه وار و شسته رفته_ بدونید، سخنرانی دکتر آرش نراقی با موضوع " فضل الرحمان و

- بیشتر
Mahdi Rabbani
۱۳۹۹/۰۲/۲۴

کتاب حاوی مفاهیم و ایده های روشنگری است اما ترجمه واقعا جای تاسف دارد. اشتباهات مکرر، ناسازگاری ترجمه حتی در دو پاراگراف متوالی و حتی عدم تعهد ساده به متن اصلی چه در ترجمه و چه در ویرایش واقعا تعجب

- بیشتر
ــسیّدحجّتـــ
۱۳۹۸/۰۳/۰۴

قرآن مگه مضامین اصلی و فرعی داره؟ قرآن کلمه به کلمه‌ش اصله قرآن کتابیه که نه یک حرفش زیاده و نه کم و این یعنی همش اصله بعضی مباحث بنا به اقتضا بیش‌تر بیان شده و بعضی مسائل کم‌تر ولی دلیل نمیشه به بعضی

- بیشتر
haji
۱۳۹۸/۰۳/۰۵

شاید اصل این کتاب برای مستشرقین و مسلمانان اروپایی مناسب باشد؛ ولی برای فارسی‌زبانان که به آثار علامه طباطبایی، آیت‌الله معرفت، آیت‌الله جوادی آملی، آیت الله مصباح و... دسترسی دارند، کتاب درجه دو حساب می‌شود... همه کتب "تفسیر موضوعی قرآن"

- بیشتر
mhzm
۱۳۹۸/۰۳/۰۴

نظر دوستان درباره کتاب های حامد ابوزید چیه تا حالا کسی چیزی ازش خونده

امین
۱۳۹۸/۰۳/۰۴

با اون توضیحاتی که توی جزئیات نوشته ظاهرا به شدت تفسیر به رای داره. نظرات خودش رو به قرآن تحمیل میکنه

بریده‌هایی از کتاب
مشاهده همه (۲۴)
آیا کسی را که (روزِ) جزا را دروغ می‌خواند، دیدی؟ این همان‌کس است که یتیم را به‌سختی می‌رانَد، و به خوراک دادن بینوا ترغیب نمی‌کند. پس وای بر نمازگزارانی که از نمازشان غافل‌اند، آنان که ریا می‌کنند، و از (دادن) زکات (و وسایل و مایحتاج خانه) خودداری می‌ورزند (ماعون: ۱-۷).
فاطمه
واژهٔ "اللّه" - نام خاص خدا - بیش از ۲۵۰۰ بار (بدون احتساب واژه‌های "ربّ" و "الرحمن"، که اگرچه بر صفات خدا دلالت دارند، به ذات او اشاره می‌کنند) در قرآن آمده است. با این حال، قرآن رساله‌ای دربارهٔ خدا و ماهیت او نیست
Dexter
نخست اینکه اصلاً چرا خدا؟ چرا طبیعت و اجزا و فرایندهای آن را مستقل فرض نکنیم و موجودی والا را در نظر بگیریم که وجودش فقط درک حقیقت را پیچیده می‌کند و درک وجودش باری بر ذهن و روح بشر تحمیل می‌کند؟ قرآن این مسئله را "ایمان به غیب" می‌نامد (بقره: ۳؛ مائده: ۹۴؛ انبیاء: ۴۹؛ فاطر: ۱۸؛ یس: ۱۱؛ ق: ۳۳؛ حدید: ۲۵؛ ملک: ۱۲)؛ این عالم غیب به‌واسطهٔ وحی برای افرادی چون پیامبر کم‌وبیش آشکار شده است (تکویر: ۲۴؛ قلم: ۴۷؛ طور: ۴۱؛ یوسف: ۱۰۲؛ هود: ۴۹)، اگرچه عالم غیب به‌جز خداوند بر کسی کاملاً آشکار نمی‌شود (جن: ۲۶؛ تغابن: ۱۸؛ حشر: ۲۲؛ حجرات: ۱۸؛ زمر: ۴۶؛ یوسف: ۸۱؛ رعد: ۹؛ نحل: ۷۷؛ کهف: ۲۶؛ مؤمنون: ۹۲؛ شعراء: ۶۵؛ سجده: ۶؛ فاطر: ۳۸؛ هود: ۳۱؛ اعراف: ۱۸۸).
مهیار
در حیطهٔ ماوراءالطبیعه، میان مستقل، خالق و واجب‌الوجود با وابسته، مخلوق و ممکن‌الوجود هیچ نوع شراکت برابر وجود ندارد؛ این "شراکت" بین موجودات دستهٔ دوم (مخلوقات) وجود دارد. تخطئهٔ "شرک" (شریک قائل شدن برای خدا) در قرآن در این حیطهٔ ماوراءالطبیعه ریشه دارد و همان‌طور که خواهیم دید در حوزهٔ اخلاقی نمایان می‌شود.
reza
اما فاسدترین افراد از نظر قرآن کسانی‌اند که به‌طور علنی یا اساسی وجود خدا را انکار می‌کنند، یعنی بی‌خدایان مادّی‌گرا و "کسانی که برای خدا شریک قائل‌اند". این جملهٔ اخیر عبارتی بسیار مهم و مؤکد است. با اعتقاد به خداست که همه‌چیز در پیوندی منطقی با هم قرار می‌گیرد؛ اما اگر اعتقاد به خدا وجود نداشته باشد، همه‌چیز - بقای آفرینش و نظم آن (یعنی مشیت و خواست خدا)، هدایت و داوری دربارهٔ سرانجام کارها ("عاقبة الامور" یعنی معاد) - یا در معرض تردید قرار می‌گیرند یا تبدیل به مسائل عینیِ متعدد و مجزایی می‌شوند که دربارهٔ قبول یا رد هر کدام باید جداگانه بحث کرد و کل زنجیره از هم گسسته می‌شود. به همین دلیل است که خداوند عامل پیوند این زنجیره است و به آن معنا می‌دهد.
مهیار
خدا جنبه‌ای است که دیگر جنبه‌ها را ممکن می‌سازد. اوست که به هر چیز معنا و زندگی می‌بخشد. او مطلقاً بر همه‌چیز احاطه دارد و حقیقتاً لایتناهی است و فقط اوست که بی‌انتهاست.
مهیار
اما کسانی که به وجود خدا اهمیت می‌دهند و راجع به آن می‌اندیشند، می‌توانند به حقیقت وجود خدا پی ببرند و این دیگر نه‌تنها نامعقول یا غیرمنطقی نیست، بلکه همان "حقیقت نخستین" است.
مهیار
قرآن نه‌تنها غرور و زاهدنمایی، بلکه ناامیدی را نکوهش می‌کند و آنها را نشان و مشخصهٔ "کافران" می‌شمارد که حقیقت را انکار کرده‌اند: "و از رحمت خدا ناامید مباشید، زیرا جز گروه کافران کسی از رحمت خدا غافل نمی‌شود" (یوسف: ۸۷؛ عنکبوت: ۲۳). هم غرور و هم ناامیدی به یک اندازه کفر محسوب می‌شوند و کفر یا بی‌ایمانی نام دیگر از دست دادن کاملِ نیروی اخلاقی است.
مهیار
این شخصیت ناپایدار انسان، این تغییر حالات افراطی او که از کوته‌بینی و ذهن کوچکش ناشی می‌شوند، نشان از کشمکش‌های اخلاقیِ اساسی دارد که اگر قرار باشد رفتار انسان پایدار و ثمربخش باشد باید رفتار خود را هدایت کند. پس این حالات افراطی مشکلی نیست که با تفکرات دینی حل شود، بلکه اگر قرار است انسان حقیقتاً دینی باشد، یعنی بندگی خدا بکند، باید با آنها زندگی کند. بنابراین، ناتوانی کامل یا معیار سنجش همه‌چیز بودن، ناامیدی و غرور، جبرگرایی و آزادی عمل، دانش مطلق و نادانی مطلق - در کل احساس منفی یا مثبت بی‌حدوحصر داشتن نسبت به خود - نهایت‌هایی‌اند که کشمکش‌های ذاتی برای رفتار صحیح انسان ایجاد می‌کنند. این چارچوبی "خدادادی" برای اعمال انسان است.
مهیار
هیچ موجود دیگری مانند انسان این‌قدر زود مغرور و ناامید نمی‌شود. قرآن تکرار می‌کند که وقتی انسان مشمول رحمت شد خیلی زود خدا را از یاد برد، وقتی عوامل طبیعی در اختیار او بودند؛ او در حالی که احساس از خود راضی بودن و خودکفایی می‌کرد خدا را پشت این عوامل طبیعی ندید، اما زمانی که در اوقات بد فروافتاد یا کاملاً ناامید شد یا تنها در آن لحظه به یاد خدا افتاد. او فقط خدا را هنگام آشفتگی به یاد می‌آورَد و حتی ممکن است در آن هنگام نیز خدا را یاد نکند و "او را نخواند" و در عوض در ناامیدی غرق شود
مهیار

حجم

۳۰۹٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۲۵۶ صفحه

حجم

۳۰۹٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۲۵۶ صفحه

قیمت:
۸۰,۰۰۰
تومان