دانلود و خرید کتاب رتوریک از نظریه تا نقد

رتوریک (rhetoric) اصطلاحی است که در طول تاریخ بر معانی مختلفی دلالت داشته است. نخستین بار افلاطون در رسالۀ گورگیاس (Gorgias) اصطلاح رتوریک را به کار برده است و از آن پس این واژه در معنای خطابه مورد استفاده بوده است. اغلب مؤلفان درسنامه‌های خطابه در غرب باستان نیز از رتوریک، خطابه را اراده کرده‌اند و عنوان کتاب‌هایشان را عموما رتوریک گذاشته‌اند. از آنجا که نظریه‌پردازان و معلمان خطابه به‌تدریج در کتاب‌هایشان به مباحث زیبایی‌شناسی (مباحث رکن سبک) بیشتر توجه نشان دادند و به بررسی و طبقه‌بندی مجازها و صنایع بدیعی پرداختند، درسنامه‌های خطابه در غرب باستان رفته‌رفته به درسنامه‌های بلاغت تغییر کرد و به تدریج با انتشار نظریه‌ها و تعلیمات خطیبان یونان وروم، مباحث رتوریک تا اواخرقرن نوزدهم به یکی سرفصل‌های آموزشی در مدارس و دانشگاه‌ها تبدیل شد و در طول زمان رشد و تکامل پیدا کرد. در قرن بیستم اندیشمندان، خطابه را به‌عنوان دیدگاهی کلاسیک دربارۀ ارتباطات انسانی در نظر گرفتند و رتوریک سنتی را نظریۀ کلاسیک ارتباطات خواندند. با گسترش معنای اصطلاح رتوریک، رویکردی انتقادی موسوم به نقد رتوریکی (rhetorical criticism) پدید آمد که گاه نقد ارتباطات (communication criticism ) نیز خوانده می‌شود. نقد رتوریکی، جریانی انتقادی است که به منظوربررسی و تحلیل ارتباط‌های انسانی پدید آمده است. در نقد رتوریکی تمام مصنوعات انسانی (artifects) مورد بررسی قرار می‌گیرند. نقد رتوریکی محدود به بررسی متنی خاص یا ژانر خاصی نیست، بلکه بررسی و تحلیل تمام ِ ارتباطات انسانی اعم از ادبی و غیرادبی و تصویر و غیرتصویر را فرامی‌گیرد. محمد احمدی در این پژوهش با تأکید بر کتاب نقد رتوریکی: اکتشاف و تمرین (Exploration and Practice Rhetorical Criticism) (به علت جامعیت آن)، اثر سونیا فوس، روش‌های نقد رتوریکی را معرفی می‌کند. خوانندگان با مطالعۀ این کتاب می‌توانند با تاریخ تطور نظریۀ رتوریک و مباحث رتوریک سنتی و رتوریک جدید آشنایی نسبی حاصل کنند. همچنین معرفی نقد رتوریکی و شاخه‌های مختلف آن در این پژوهش زمینه را برای محققان و پژوهندگان تمام رشته‌های علوم انسانی فراهم می‌کند تا از این جریان انتقادی برای ارزیابی ارتباطات انسانی سود جسته و زوایای تازه‌ای از شیوه‌های ارتباطی را کشف کنند.