با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب سعادت بشری

نویسنده:بلز پاسکال

مترجم:مرضیه خسروی

انتشارات:نشر روزگار نو

دسته‌بندی:

امتیاز

۴.۰از ۱۴ رأیخواندن نظرات

۴٫۰

(۱۴)

خواندن نظرات

معرفی کتاب سعادت بشری

«سعادت بشری» نوشته فیلسوف، ریاضی‌دان و فیزیک دان فرانسوی، بلز پاسکال (۱۶۶۲-۱۶۲۳) است. پاسکال به ایجاد دو زمینه جدید تحقیقاتی مهم کمک کرد. در ۱۶ سالگی رساله‌ای مهم در باب هندسه تصویری نوشت و در زمینه تئوری احتمال از ۱۶۵۴ با پیر دی فرما مکاتباتی داشت. پاسکال هم‌چنین نقش چشمگیری در پیدایش اقتصاد مدرن و علوم اجتماعی داشت. وی از جمله مهم‌ترین نویسندگان دوره کلاسیک فرانسه محسوب می‌شود و امروزه آثارش به عنوان شاهکار نثر فرانسه در نظر گرفته می‌شوند. این کتاب برگزیده ای از کتاب «تفکرات» پاسکال است. پاسکال در «تفکرات»، چندین تناقض فلسفی را بررسی کرد: بیکرانی و هیچ، ایمان و خرد، درون و ماده، مرگ و زندگی، معنا و پوچی و... و چنین به نظر می‌رسد که غیر از جهل، خضوع و گذشت به نتایج دیگری دست نیافت. و با ادغام آنها وی شروط پاسکال را ایجاد کرد.

نظرات کاربران

k.t

۱۳۹۷/۰۷/۱۰

خیلی فکر کردم که این کتاب رو به چی تشبیه کنم یک کتابِ به شدت سیال... نوع بیان جالب و عقاید گاهی درست گاهی اشتباه بودند... به نظرم پاسکال بعد از اینکه در بین قماربازیاش قانون احتمالات رو به دست

- بیشتر

أبوٰمُخلــــِـــٰـــصْ

۱۳۹۸/۱۰/۲۵

سعادت مثل پروانه ایست که روی برگهای گل به خواب رفته باشد . به مجرد اینکه نزدیکش بروی بالهای خود را باز کرده و در فضا پرواز می کند . آندره تواید

plato

۱۳۹۷/۰۶/۲۲

نظرات پراکنده و نه چندان مفید و کاربردی.

کاوه

۱۳۹۷/۰۴/۱۵

یک کتاب بسیار مهم درباره فلسفه و ایمان.

کاربر ۹۷۷۸۸۳

۱۳۹۹/۰۹/۰۱

معرکه است بخوانید تا متوجه شوید پشت ظاهر یک دانشمند باطنی با روح یک فیلسوف نهفته است

Reihan Gol

۱۴۰۰/۰۵/۱۳

نظرهای فلسفی ی فیلسوفه خییییییلی قشنگه درباره همه چیز بحث میکنه خیلی حس مشترک داره واقعا دوسش دارم اصلا مث کتابای فلسفی دیگه ای که خوندم نیست

Mohammad reza Gholami

۱۳۹۸/۰۵/۰۳

به دلیل ترجمه ضعیف نتوانستم کتاب را تمام کنم این موضوع در مورد همه کتاب های این سری صادق است

Afshin Janani

۱۴۰۴/۰۶/۱۵

ترجمه فوق‌العاده ضعیف! بیشتر جملات حتی بعد از کند بار خوندن هم قابل درک نیستن! با این ترجمه اصلاً توصیه نمی‌کنم.

Anahita Jafarzadeh

۱۴۰۰/۱۰/۲۰

خیلی خوب بود بنظرم، ترجمه‌اش هم واقعا عالی بود و درک مطالب کمک می‌کرد. می‌ارزه به خوندنش 🦋

baktash99

۱۳۹۸/۱۰/۰۳

‌ضعیف

بریده‌هایی از کتاب

بزرگی انسان از معرفت او بر ضعفش ناشی می‌شود: یک درخت از ضعف خویش آگاه نیست. این که فردی بر ضعف خویش آگاه شود، نوعی ضعف و رنجوری به همراه دارد، اما معرفت بر ضعف خویش، ارجمندی است.

عصر معجزه هنوز به پایان نرسیده‌است.

plato

حساسیت بشر به امور جزئی و لاقیدی او نسبت به بزرگترین امور، نشانه بارز یک اختلال حیرت انگیز است.

تمام اجزای جهان چنان به یکدیگر وابسته و درهم تنیده‌اند که گمان می‌کنم بعید است بتوان به شناخت یکی از آن‌ها را بدون شناخت دیگری و بدون شناخت کل دست یافت.

k.t

بیهودگی علم- احاطه بر دانش علوم مادی نمی‌تواند در غیاب اخلاقیات به هنگام ورود مصایب، تسلی بخش من باشد، اما علم اخلاق به هنگام غیبت علوم مادی، تسلی بخش من می‌باشد.

plato

ملالت- هیچ چیز برای انسان تحمل ناپذیرتر از قرار گرفتن در وضعیت استراحت مطلق بی‌آنکه علاقه، پیشه، سرگرمی و کاری داشته باشد، نیست. سپس او با پوچی، تنهایی، عدم کفایت، بی یار و یاور بودن خود مواجه می‌شود. و ناگهان در اعماق روحش آوار ملالت، اندوه، یأس و خشم بر سرش آوار می‌شود.

معنای احترام گذاشتن: خودت را آزار بده. شاید این کلام بی‌معنا به نظر برسد، اما کاملا درست است، زیرا احترام به این معناست که: اگر شما نیاز دارید؛ من یقینا باید خودم را آزار دهم، زیرا من این کار را انجام می‌دهم تا شما انجام ندهید؛ علاوه بر این، احترام در جهت تمییز دادن [فرد] بزرگ نیز به کار می‌آید. اگر احترام به معنای نشستن بر روی یک صندلی راحتی است، ما بایستی احترام خود را به همگان ابراز داریم، هر چند در این صورت دیگر معیاری برای تفاوت وجود نخواهد داشت، اما ما با آزردن خود تفاوتی کاملا آشکار را ابراز نموده‌ایم.

plato

معرفت [خطی است] که دو نقطه بی‌نهایت دارد؛ یکی از آن‌ها جهل مطلق طبیعی است که اغلب انسان‌ها به هنگام تولد واجد آن هستند، دیگر نقطه بی‌نهایت، نقطه‌ای است که تنها عقول والایی که تمام مدارج معرفتی انسان را گذرانده‌اند، بدان دست می‌یابند، و در آن نقطه است که در می‌یابند هیچ نمی‌دانند وبه همان جهلی بازمی‌گردند که از آن آغاز کرده بودند، اما این بار جاهل حکیمی است که بر خود شناسی رسیده است.

Bahareh Sh

اپیکتتوس با طرح سوالی از این هم فراتر می‌رود: چرا هنگامی که کسی به ما می‌گوید دچار سردرد هستیم، عصبانی نمی‌شویم، در حالی که اگر کسی به ما بگوید که آیا مطمئنیم استدلال و یا انتخاب‌مان هیچ ایرادی ندارد، از کوره به در می‌رویم؟ ۹۹. استدلالش این است که ما کاملا یقین داریم که سردرد نداریم و یا افلیج نیستیم، اما از این که انتخاب درستی انجام می‌دهیم، مطمئن نیستیم. در نتیجه، تنها چیزی که ما را به یقین می‌رساند، گواهی قابل استناد برایمان محسوب می‌شود، اما به هنگامی که این گواه در اختیار دیگری است و او را قادر می‌سازد که مخالف آن را نیز درک نماید، ما مردد و غافلگیر می‌شویم. اما اوضاع هنگامی بدتر می‌شود که دیگران انتخاب ما را مورد ریشخند قرار دهند زیرا متعهد شده‌ایم که رای خود را بر نظر افراد دیگر ترجیح دهیم

plato

پس باید محدودیت‌های خود را بشناسیم. ما فرد هستیم و کل نیستیم. در چنین کالبدی همان طور که ما معرفت مفاهیم [اصول] اولیه از که نیستی برمی‌خیزد را از خود پنهان می‌کنیم، حقارت وجودمان نیز لایتناهی را از منظر ما مخفی می‌نماید.

k.t

در باب عمر فانی

لوسییوس آنییوس سنکا

درباره‌ی حقیقت و ناحقیقت؛ نوشته‌های منتخب فریدریش نیچه

یوهان ولفگانگ فون گوته

پیش داوری

فرانسوا ولتر

یک گفت و گوی سه نفره درباره ضمیر خودآگاه