کتاب زندگی هایی غیر از زندگی من

کتاب الکترونیکی «زندگی‌هایی غیر از زندگی من» (Other Lives Than Mine) نوشتهٔ امانوئل کارر با ترجمهٔ روح‌اله نعمت‌الهی و انتشار نشر نون، روایتی است از مواجهه با فقدان، بیماری و بحران‌های انسانی در بستر زندگی روزمره. این کتاب در دستهٔ خاطره‌نویسی و روایت‌های مستند قرار می‌گیرد و با نگاهی نزدیک به تجربه‌های شخصی نویسنده و اطرافیانش، به موضوعاتی چون مرگ، عشق، خانواده و عدالت اجتماعی می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب زندگی هایی غیر از زندگی من

«زندگی‌هایی غیر از زندگی من» اثری است که در مرز میان خاطره‌نویسی، جستار و روایت مستند حرکت می‌کند. امانوئل کارر، نویسندهٔ فرانسوی، در این کتاب تجربه‌های زیستهٔ خود و نزدیکانش را در مواجهه با بحران‌هایی چون سونامی جنوب آسیا و بیماری سرطان روایت می‌کند. کتاب در سال‌های پس از سونامی ۲۰۰۴ و در بستر زندگی معاصر اروپایی نوشته شده و با نگاهی موشکافانه به روابط خانوادگی، دوستی، عشق و مرگ می‌پردازد. کارر با ترکیب روایت‌های شخصی و اجتماعی، تصویری از شکنندگی زندگی و پیوندهای انسانی ارائه می‌دهد. او از خلال داستان‌هایی واقعی، به پرسش‌هایی دربارهٔ معنای خوشبختی، عدالت، رنج و تاب‌آوری می‌پردازد و در عین حال، به ساختارهای اجتماعی و حقوقی نیز نظر دارد. کتاب با زبانی صریح و بی‌پرده، تجربهٔ زیستن در کنار فقدان و بیماری را به تصویر می‌کشد و از خلال روایت‌های موازی، به تلاقی سرنوشت‌های فردی و جمعی می‌پردازد.

خلاصه کتاب زندگی هایی غیر از زندگی من

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! کتاب با روایت سفر نویسنده و خانواده‌اش به سریلانکا آغاز می‌شود؛ سفری که با وقوع سونامی ویرانگر، به تجربه‌ای تلخ و تکان‌دهنده بدل می‌شود. کارر در کنار روایت این فاجعه، به زندگی شخصی خود و اطرافیانش بازمی‌گردد و داستان‌هایی از جدایی، عشق، پدر بودن و مواجهه با مرگ را روایت می‌کند. بخش مهمی از کتاب به بیماری و مرگ خواهر همسر نویسنده، ژولیت، اختصاص دارد؛ زنی که با وجود معلولیت و ابتلا به سرطان، قاضی دادگاه است و با شجاعت و آرامش با بیماری و مرگ روبه‌رو می‌شود. کارر از خلال روایت زندگی ژولیت و دوستانش، به موضوعاتی چون عدالت اجتماعی، بدهی، فقر و نقش قانون در زندگی مردم عادی می‌پردازد. او همچنین به تجربه‌های شخصی خود از اضطراب، ناتوانی در عشق و حسرت‌های زندگی می‌پردازد و با روایت‌های موازی، پیوند میان رنج فردی و جمعی را نشان می‌دهد. کتاب با تامل در معنای خوشبختی، فقدان و ادامهٔ زندگی پس از مرگ عزیزان، به پایان می‌رسد و تصویری از تاب‌آوری و امید در دل بحران‌ها ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب زندگی هایی غیر از زندگی من را خواند؟

این کتاب با روایت صادقانه و بی‌پرده از تجربه‌های زیسته، به موضوعاتی می‌پردازد که بسیاری از انسان‌ها در زندگی خود با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند: فقدان، بیماری، عشق و معنای زندگی. کارر با ترکیب روایت‌های شخصی و اجتماعی، تصویری چندلایه از رنج و تاب‌آوری انسان ارائه می‌دهد و خواننده را به تامل دربارهٔ ارزش روابط انسانی و مواجهه با بحران‌ها دعوت می‌کند. همچنین، کتاب نگاهی انتقادی به ساختارهای اجتماعی و حقوقی دارد و از خلال داستان‌های واقعی، به پرسش‌هایی دربارهٔ عدالت و همدلی می‌پردازد.

خواندن کتاب زندگی هایی غیر از زندگی من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کسانی مناسب است که به روایت‌های مستند، خاطره‌نویسی و جستارهای اجتماعی علاقه دارند و دغدغه‌هایی چون مرگ، بیماری، فقدان و معنای زندگی را در ذهن دارند. همچنین برای افرادی که با بحران‌های شخصی یا جمعی روبه‌رو بوده‌اند یا به دنبال تامل دربارهٔ تاب‌آوری و پیوندهای انسانی هستند، خواندن این اثر می‌تواند مفید باشد.

فهرست کتاب زندگی هایی غیر از زندگی من

- بخش اول: روایت سفر به سریلانکا و مواجهه با سونامی؛ تجربهٔ فاجعه و تاثیر آن بر روابط خانوادگی و فردی. - بخش دوم: بازگشت به زندگی روزمره در فرانسه؛ روایت بحران‌های شخصی، جدایی، عشق و پدر بودن. - بخش سوم: داستان ژولیت، قاضی دادگاه و خواهر همسر نویسنده؛ روایت زندگی با معلولیت، ابتلا به سرطان و مواجهه با مرگ. - بخش چهارم: تامل دربارهٔ عدالت اجتماعی، بدهی، فقر و نقش قانون در زندگی مردم عادی؛ روایت پرونده‌های دادگاه و تاثیر آن بر زندگی افراد. - بخش پنجم: مواجهه با فقدان، سوگواری و ادامهٔ زندگی؛ تامل دربارهٔ معنای خوشبختی، تاب‌آوری و امید در دل بحران‌ها.

بخشی از کتاب زندگی هایی غیر از زندگی من

«در کنار هم دراز کشیده بودیم و جرئت نداشتیم درمورد روزی صحبت کنیم که برای اولین بار در کنار هم قرار گرفتیم و به هم قول‌هایی دادیم که به آن اعتقاد داشتیم ولی بعداً آن را زیر پا گذاشتیم. خصومتی بین ما نبود. فقط با حسرت فاصله‌ای را که میانمان دهان گشوده بود تماشا می‌کردیم. شرم‌آور بود. به این فکر می‌کردم که عشق از من ساخته نیست و چون هلن واقعاً دوست‌داشتنی بود، ناتوانی من بیشتر نمود پیدا می‌کرد. احساس می‌کردم تنها می‌مانم و تنها پیر می‌شوم. ولی هلن به چیز دیگری فکر می‌کرد. او نگران خواهرش ژولیت بود که درست قبل از سفر ما به خاطر آمبولی ریه بستری شده بود. هلن می‌ترسید که حال خواهرش بد شود. می‌ترسید که او بمیرد. من مخالفت می‌کردم و می‌گفتم این ترس منطقی نیست. اما خیلی زود این ترس تمام فضای ذهن هلن را اشغال کرد. از دست او عصبانی بودم که چرا به خودش اجازه می‌دهد در چیزی که من در آن سهمی ندارم غرق شود. بلند شد و رفت در ایوان خانۀ ییلاقی سیگار بکشد. روی تخت دراز کشیدم و منتظرش ماندم و به خودم گفتم: اگر زود برگردد و با هم باشیم، شاید هیچ‌وقت از هم جدا نشویم و در کنار هم بمانیم تا پیر شویم. اما برنگشت. تنها در ایوان خانه ماند و آسمان را تماشا کرد و به صدای پرندگانی که کم‌کم شروع به خواندن می‌کردند گوش داد. من تنها و غمگین خوابیدم و با خودم گفتم از این به بعد زندگی من هر روز بدتر از دیروز می‌شود.»