کتاب مجموعه اشعار پابلو نرودا (جلد اول)

کتاب مجموعه اشعار پابلو نرودا (جلد اول) سرودهٔ پابلو نرودا و ترجمهٔ سیروس شاملو است. انتشارات نگاه این کتاب را منتشر کرده است. اثر حاضر که در دستهٔ شعر قرن ۲۰ شیلی قرار گرفته، یک مجموعه شعر است. گفته شده است که اشعار پابلو نرودا سرشار از احساسات قوی، تصاویر بدیع و نگاهی عمیق به عشق، سیاست و مسائل اجتماعی است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مجموعه اشعار پابلو نرودا (جلد اول)

کتاب «مجموعه اشعار پابلو نرودا» (جلد اول) که در سال ۱۳۹۳ در ایران منتشر شده، یک مجموعه شعر است که «سیروس شاملو» آن را از زبان شیلیایی به پارسی برگردانده است. این مجموعه شعر قرن ۲۰ از کشور شیلی منتخبی از اشعار «پابلو نرودا» است. این مجموعه را جامع‌ترین مجلد موجود به زبان انگلیسی (دارای نزدیک به ۶۰۰ شعر) دانسته‌اند. پابلو نرودا، این شاعر بزرگ اهل شیلی مجموعه‌ای از اشعار خود با عنوان «سروده‌های بزرگ» را در سال ۱۹۵۰ میلادی منتشر کرد، اما گردآوری و تنظیم این اثر را از سال ۱۹۳۸ آغاز کرده بود. این مجموعه شعر در دورانی شکل گرفت که شور و هیجان مبارزات چپ‌گرایانه و آرمان‌خواهی، سوسیالیسم را به‌عنوان تنها راه رهایی ملت‌ها از گرداب استعمار و نظام‌های بهره‌کش معرفی می‌کرد. این اشعار را پاسخی آشکار به نیازهای انقلابی و اجتماعی آن زمان دانسته‌اند. این مجموعه با زندگی‌نامهٔ پابلو نرودا به پایان رسیده است.

چرا باید کتاب مجموعه اشعار پابلو نرودا (جلد اول) را بخوانیم؟

این مجموعه شعر زمانی که تب‌وتاب جنبش‌های چپ و آرمان‌گرایی سوسیالیستی، سوسیالیسم را یگانه راه رهایی ملت‌ها از گرداب استعمار و سازوکارهای استثمارگرانه معرفی می‌کرد، پدید آمد. این مجموعه شعر را بازتابی روشن از نیازهای انقلابی و اجتماعی آن دوران دانسته‌اند؛ گواهی بر اینکه شعر همواره صدای زنده و بیدار زمانه بوده است.

کتاب مجموعه اشعار پابلو نرودا (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به دوستداران شعر قرن ۲۰ شیلی با اهدف سیاسی و اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره پابلو نرودا

«پابلو نرودا» (Pablo Neruda) با نام اصلی «ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلت»، شاعر نوگرای شیلیایی، سیاست‌مدار، سناتور و برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات بود که در سال ۱۹۰۴ متولد و در ۱۹۷۳ درگذشت. او نام مستعار خود را از «یان نرودا»، شاعر اهل چک اقتباس کرد. نرودا که در خانواده‌ای با پدری کارمند راه‌آهن و مادری معلم به دنیا آمد، در دوماهگی مادرش را از دست داد و با پدرش به تموکو رفت. علاقهٔ او به نوشتن از کودکی نمایان شد و با تشویق اطرافیان به‌ویژه «گابریلا میسترال» که بعدها خود نیز نوبل ادبیات را دریافت کرد، روبه‌رو شد. نخستین اثر او در ۱۶سالگی در روزنامه‌ای محلی منتشر شد. پس از ورود به دانشگاه شیلی در سانتیاگو و انتشار اشعارش به شهرت رسید و با محافل ادبی آشنا شد. فعالیت‌های دولتی، او را به برمه و اندونزی کشاند و سپس به‌عنوان کنسول شیلی در بارسلون و مادرید خدمت کرد. در جریان جنگ داخلی اسپانیا، گرایش‌های سیاسی او به‌سمت کمونیسم رفت و با «فدریکو گارسیا لورکا» دوستی نزدیک یافت. پس از آن در پاریس به انتقال پناهندگان جنگ اسپانیا کمک کرد و سپس در مکزیک به «داوید آلفارو سیکه ایروس» پناه داد. این اقدام انتقاداتی را به‌همراه داشت. علت رسمی فوت پابلو نرودا سرطان پروستات اعلام شده است. مرگ او چند روز پس از کودتای پینوشه و کشته‌شدن آلنده رخ داد.

بخشی از کتاب مجموعه اشعار پابلو نرودا (جلد اول)

«"چکامهٔ ِ لنگر"

آنجا فتاده بود

قراضهٔ سنگینِ از یادرفته‌ای.

ناوچه که بمیرد بر شن‌ها پرت‌اش می‌کنند

اما مرگ‌اش نیست

شولایی از نمک بر استخوان‌هایش

زمان در تقابل با امیدش.

همچون نعل اسبی

دور از اسب‌اش زنگاربسته

و سلطنت‌اش را غبار فراموشی نشسته.

لطف یک دوست

از ماسه‌های گمشده‌گی بر پایش داشت

به رویای این که پت‌پت و دنگ‌دنگِ زنجیرش برخیزد و

موجاموجی نه در خواب،

به صدای همه دریاهایش بازپس آید باز

دمی به چراغِ دریایی خیره ماند

به خیزاب‌ها زده بود، زخم خورده

از عرشه گشوده بود لنگرش

بر آب‌های تلخ لمنده نبود

زخم خورده و خوابالوده می‌رفت

مسافرِ گمگشته و مرگ‌وار

به سمت جنوب

خون‌آبش دهان گشوده نبود

و جریان‌هایش

به بوس و کنارِ آب‌های قعرِ گم‌گشته‌گی

دل‌تپنده نبودند.

آرام آرام گیاهک پیچنده

سرزندگی را به بازوهای آهنین

بخشید و

لاله گاه‌به‌گاه

بر خواب کرانه‌اش کاسبرگ گشود

برای خواب به ساحل لمیده بود

و توان آن نبود به دریا

بازگردد.

این دم، هیچ زورقی بَر آب نیست

لنگر بسته

به

رویاهای گودِ من‌اش.»