کتاب آنک نام گل

کتاب آنک نام گل یا «نام گل سرخ» رمانی نوشته‌ی اومبرتو اکو است. این کتاب اولین و هنوز هم پرفروش‌ترین رمان این نویسنده و نظریه‌پرداز ایتالیایی است. اتفاقات کتاب آنک نام گل در سال‌های آخر قرون وسطی و در سال ۱۳۲۷ میلادی در اروپای شلوغ اتفاق می‌افتد.

درباره کتاب آنک نام گل

در سال‌های آخر قرون وسطی مسیحیان از سمتی درگیر جنگ‌های صلیبی بودند و از طرفی رشد فرقه‌های جدید در اروپا باعث چندجهتی شدن افکار مومنان شده بود. این اختلاف‌نظرها حتی بین پادشاه و پاپ نیز دیده می‌شد. پاپ دستور داده بود عقاید را تفتیش کنند و در کار پادشاه و امور مربوط به سرزمین‌ نیز دخالت می‌کرد. پادشاه از این کار خوشش نمی‌آمد و سعی می‌کرد تا از دست پاپ و دخالت‌هایش راحت شود.

رمان آنک نام گل، در سال ۱۹۸۰ برای اولین بار منتشر شد. این اثر، یک داستان معمایی و تاریخی است و در صومعه‌ای ایتالیایی در سال ۱۳۲۷ میلادی اتفاق می‌افتد. سال ۱۳۲۷ میلادی است و خانواده‌ی فرانسیسکان در کلیسایی ثروتمندانه به کفر متهم شده‌اند و «برادر ویلیام» از باسکرویل برای تحقیق و بازپرسی این پرونده آمده است. اما وقتی هفت قتل عجیب به این پرونده‌ی معمولی مربوط می‌شوند، برادر ویلیام به کارآگاهی جنایی تبدیل می‌شود. او برای حل این معماها از منطق ارسطویی، خداشناسی آکویناس و فرضیه‌های تجربی راجر بیکن استفاده می‌کند که همگی با کنجکاوی بی‌حد و حصر به اوج خود رسیده‌اند. او مدارک را جمع می‌کند، نمادها سری را رمزگشایی می‌کند و وارد هزارتوی اسرارآمیز کلیسا می‌شود؛ جایی که معمولا در آن، جالب‌ترین اتفاقات در شب رخ می‌دهد.

چرا باید کتاب آنک نام گل را مطالعه کنیم؟

کتاب آنک نام گل اثر اومبرتو اکو به شکلی هنرمندانه، نشانه‌شناسی، تحلیل کتاب مقدس، مطالعات قرون وسطا و تئوری‌های ادبی را با ادبیات داستانی ترکیب کرده است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این اثر برای طرفداران رمان‌های تاریخی و جنایی مناسب است. این کتاب یکی از برترین رمان‌های ایتالیایی است.

درباره اومبرتو اکو

اومبرتو اکو در سال ۱۹۳۲ در شهر آلساندریا در استان پیدمونت به دنیا آمد. او نشانه‌شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان‌نویس ایتالیایی بود. پدرش جولیو قبل از آن‌که به جنگ جهانی دوم برود، حسابدار بود. در طول جنگ، اومبرتو اکو و مادرش جیووانا در دهکده‌ی کوچکی در کوه‌های پیدمونت زندگی می‌کردند. اومبرتو بعد از جنگ برای مطالعه‌ی فلسفه‌ی قرون وسطی و ادبیات وارد دانشگاه بولونیا شد. در سال ۱۹۵۴ مدرک لیسانس خود را دریافت کرد. او در سال ۱۹۵۶ با بسط دادن تز دکترای خود اولین کتابش را با نام «مسائل اخلاقی سنت توماس» منتشر کرد. اکو پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه تورینو، در دانشگاه‌های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرد. کتاب «گشوده» کتابی که با موضوع هنر مدرن در سال ۱۹۶۲ منتشر شد شهرت وی را آغاز نمود.

اومبرتو اکو مدتی رئیس دانشکده‌ی انسان‌شناسی دانشگاه بولونیا بود. او همچنین متن‌های آکادمیک فراوانی در زمینه‌ی فلسفه، نشانه‌شناسی و نقد ادبی و کتاب‌هایی برای کودکان نوشت. در سال ۱۹۵۹ کتاب تکامل زیبایی‌شناسی سده‌های میانه را منتشر کرد. کتاب سوم او در این مورد، حدود سی سال بعد در سال ۱۹۸۷ با عنوان «هنر و زیبایی در زیبایی‌شناسی سده‌های میانه» است. اکو اعتقاد به خدا را کنار گذاشت و از کلیسای کاتولیک خارج شد.

اومبرتو اکو در سپتامبر ۱۹۶۲ با یک معلم هنر آلمانی، ازدواج کرد و از او یک پسر و یک دختر دارد. او بیش از ۳۰ دکترای افتخاری از دانشگاه‌های مختلف دنیا دریافت کرد.

اومبرتو اکو در ۱۹ فوریه ۲۰۱۶ به علت سرطان لوزالمعده در منزلش در میلان درگذشت.

اومبرتو اکو بیشتر به رمان‌نویس معروف است. درحالی که او یک نشانه‌شناس و فلسفه‌دان است و در برابر بیش از ۴۰ کتاب علمی و صدها مقاله، فقط هفت رمان نوشته ‌است. او یکی از مهم‌ترین و پرکارترین اندیشمندان قرن بیستم و اوایل قرن بیست‌ویکم به‌شمار می‌رفت و از جمله مهم‌ترین زبان‌شناسان و نشانه‌شناسان ساختارگرا بود. اکو از طرفداران گفتگوی میان شرق و غرب به‌شمار می‌رفت و از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین‌المللی بود و علاقه‌ی زیادی به زبان بین‌المللی اسپرانتو داشت. سیارک ۱۳۰۶۹ به نام اوست. اکو در سال ۲۰۰۵ همراه با راجر آنگل موفق به کسب جایزهٔ دست‌آورد ادبی مجله کنیون ریوو شد. آنک نام گل، آونگ فوکو و گوررستان پراگ شناخته‌شده‌ترین کتاب‌های امبرتو اکو هستند.

تکه هایی از کتاب آنک نام گل

در این جامعه مدتی است که افعی غرور چنبره زده، ولی چه غروری؟ غرور قدرت؟ آن هم در صومعه‌ای که از جهان منزوی است؟ نه، البته نه، غرور ثروت و مکنت؟ برادرانم، پیش از آن جهان پر از طنین مباحثات طولانی در باب فقر و مالکیت شود، از روزگار بنیانگذار فرقه‌ی ما تاکنون، حتی آنگاه که همه‌چیز داشتیم، هرگز چیزی نداشتیم و ثروت راستین ما رعایت «قاعده» نیایش و کار بود. اما از کار ما، کار فرقه ما و به‌خصوص کار این صومعه، بخشی – و درواقع جوهر آن – مطالعه و حفاظت از دانش است. می‌گویم حفاظت از دانش، نه جستجوی دانش، چون خاصیت دانش، به مثابه‌ی امری الهی این است که کامل است و از روز نخست در کمال کلمه، خود را برای خویش بیان می‌کند. می‌گویم حفاظت و نمی‌گویم جستجو، چون خاصیت دانش به مثابه‌ی امری بشری این است که از موعظه‌های پیامبران تا تفاسیر آباء کلیسا در طی قرن‌ها تعریف و تکمیل شده. پیشرفت و واگشت اعصار در تاریخ دانش وجود ندارد، بلکه حداکثر نوعی تکرار متوالی و والا وجود دارد. تاریخ بشر پیش می‌رود و حرکت آن متوقف‌شدنی نیست. حرکتی که با آفرینش آغاز می‌شود و از مسیر بازخرید گناهان به سوی بازگشت پیروزمندانه‌ی مسیح پیش می‌رود، مسیحی که سوار بر مرکبی از ابر برای داوری زندگان و مردگان خواهد آمد؛ اما دانش بشری و الهی این مسیر را دنبال نمی‌کند: استوار چون بارویی که تسلیم نمی‌شود، آنگاه که فروتن‌ایم، و گوش‌به‌زنگ ندایش تا این راه را دنبال کنیم، ما را به درون راه می‌دهد.