دانلود و خرید کتاب صوتی گورستان پراگ

کتاب صوتی گورستان پراگ نوشتهٔ اومبرتو اکو و ترجمهٔ فریبا ارجمند و با صدای حمید یزدانی و فرهاد اتقیایی و جمعی دیگر از گویندگان است و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی گورستان پراگ

«گورستان پراگ» اثر اومبرتو اکو (۲۰۱۶-۱۹۳۲) ششمین رمان این نویسنده و نمادشناس ایتالیایی است که در اکتبر ۲۰۱۰ منتشر شده است. برخی این کتاب را بهترین رمان اکو پس از «نام گل سرخ» تلقی می‌کنند. این رمان در سال ۲۰۱۲ نامزد دریافت جایزهٔ بهترین رمان خارجی روزنامه ایندیپندنت شد.

این کتاب به طور کلی در قالب رمانی بر اساس واقعیت که به صورت نوعی یادداشت روزانه و ثبت خاطرات است به موضوعات پیچیده سیاسی قرن نوزدهم نظیر سازمان‌‌‌‌‌‌های مخفی اروپایی، فراماسونری و توطئه‌گران یسوعی و امثال آنها می‌‌پردازد و نویسنده خود در انتهای کتاب تاکید دارد که تنها شخصیت خیالی کتاب، قهرمان داستان است و حتی منسوبان نزدیک وی نیز اشخاصی حقیقی‌اند.

شنیدن کتاب صوتی گورستان پراگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر به آثار اومبرتو اکو علاقه دارید این کتاب را هم حتما بشنوید.

درباره اومبرتو اکو

اومبرتو اکو ۵ ژانویه ۱۹۳۲ در ایتالیا به دنیا آمد. او نشانه‌شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان‌نویس ایتالیایی بود. اکو پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه تورینو، در دانشگاه‌های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرد. مدتی رئیس دانشکده انسان‌شناسی دانشگاه بولونیا بود. او همچنین متن‌های آکادمیک فراوانی درزمینه فلسفه، نشانه‌شناسی و نقد ادبی و کتاب‌هایی برای کودکان نوشت. سیارک ۱۳۰۶۹ به نام اوست. اکو در سال ۲۰۰۵ همراه با راجر آنگل موفق به کسب جایزهٔ دست‌آورد ادبی مجله کنیون ریوو شد.

اومبرتو اکو بیشتر به رمان‌نویس معروف است. هرچند او بیشتر از رمان‌نویس بودن، دانشمند بود و مقالات و کتاب‌های علمی نوشته بود. او یکی از دوست‌داران زبان بین‌المللی اسپرانتو به‌شمار می‌رود. اومبرتو اکو پس از سال‌ها فعالیت مختلف ادبی و علمی، در ۱۹ فوریه ۲۰۱۶ در ۸۴ سالگی در میلان ایتالیا درگذشت. برای آشنایی بیشتر، پیشنهاد می‌کنیم زندگینامه کامل اموبرتو اکو در طاقچه را بخوانید.

بخشی از کتاب صوتی گورستان پراگ

«رهگذری که در آن صبح خاکستری در مارس ۱۸۹۷، با پذیرش خطر، به مسئولیت خود از میدان مابر (قبلاً در قرون وسطی، دورانی که دانشجویان از دانشکدهٔ هنر در ویکوس استرامینوس یا خیابان فواریه به آن‌جا هجوم می‌بردند، یکی از مراکز زندگی دانشگاهی و بعدها محل اعدام حواریون اندیشهٔ آزاد از قبیل اتین دوله) یا آن‌چنان که در حلقهٔ مجرمان خوانده می‌شد ماب، می‌گذشت خود را در یکی از معدود نقاط پاریس می‌یافت که از خرابکاری‌های بارون هاوسمن جان به‌در برده، در میان کوچه‌های بدبوی درهم‌پیچیده و جریان بیور، که هنوز از آن‌جا بیرون می‌آمد، از مغاک‌های کلان‌شهر، جایی که مدت‌ها در آن محبوس مانده بود، به بیرون جریان می‌یافت و تب‌دار، نفس‌بریده و متعفن به رود سن در نزدیکی می‌ریخت، آن را دوپاره می‌کرد. از میدان مابر، که قبلاً بلوار سن‌ژرمن زخمی‌اش کرده بود، شبکه‌ای از کوچه‌های باریک جدا می‌شد، از قبیل کوچهٔ مترآلبر، کوچهٔ سن‌سه‌ورن، کوچهٔ گالاند، کوچهٔ دو لا بوشری، کوچهٔ سن‌ژولین‌له‌پوور تا کوچهٔ دو لا اوشت، پر بود از هتل‌های کثیفی که عموماً هتل‌داران اهل آورنی اداره‌شان می‌کردند که با حرص و آز افسانه‌ای‌شان شب اول یک فرانک و شب‌های بعد چهل سانتیم (به‌اضافهٔ بیست سو، اگر ملحفه می‌خواستید) مطالبه می‌کردند.»