کتاب هنر رندانه به هیچ گرفتن

کتاب هنر رندانه به هیچ گرفتن به‌قلم مارک منسون با ترجمهٔ محمدرضا شیروانی را انتشارات نبض دانش منتشر کرده است. این کتاب راهنمایی برای انتخاب رنج‌هاست؛ رنج‌هایی که همهٔ ما به صرف انسان بودن با آن‌ها دست‌به‌گریبانیم و چه بهتر که با آگاهی و انتخاب به سراغشان برویم.

درباره کتاب هنر رندانه به هیچ گرفتن

هر وقت سخن از بهره‌وری و موفقیت و افزایش رضایت از زندگی به میان می‌آید، الگوهایی رایج به ذهنمان می‌رسد که موفقیت را در زندگی‌ای سراسر شادی، عشق، سلامت جسمی و روحی و ثروت معنا می‌کند و همین امر منجر به ایجاد فشاری مضاعف بر روانمان می‌شود. زیرا زندگی واقعی با این کلیشه‌ها فرسنگ‌ها فاصله دارد و همین فاصله سبب ایجاد یأس و سرخوردگی خواهد شد. کتاب هنر رندانه به هیچ گرفتن به‌قلم مارک منسون تلاش می‌کند با بیان مثال‌هایی از زندگی واقعی افراد مشهور و غیرمشهور و حتی زندگی خود نویسنده، هنر حذف انتخاب‌هایی را که تحت‌تأثیر بعضی فشارهای اجتماعی و فرهنگی بر روح و روانمان آوار شده‌اند یادمان دهد و یاری‌مان دهد تا از شر بعضی دغدغه‌ها و رنج‌ها راحت شویم و ظرفیت ذهنی و جسمی‌مان را صرف دغدغه‌ها و چالش‌های اساسی‌تر کنیم.   

خواندن کتاب هنر رندانه به هیچ گرفتن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌های توسعهٔ فردی و افزایش بهره‌وری از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.

درباره مارک منسون

در ۹ مارس ۱۹۸۴ مارک منسون متولد شد. او در ایالت تگزاس بزرگ شد و برای ادامهٔ تحصیل در دانشگاه بوستون به این ایالت نقل مکان کرد و در رشتهٔ تجارت جهانی فارغ‌التحصیل شد. منسون نویسنده، مشاور، کارآفرین و وبلاگ‌نویس آمریکایی است. کتاب رندانهٔ به هیچ گرفتن دومین کتاب منسون است که باعث شد اسم او در تمام جهان شنیده شود. به‌دلیل مهارتش در نویسندگی او را نخبه‌ٔ نویسندگی می‌دانند. منسون قادر است درباره‌ هر موضوعی کتابی جذاب بنویسد.

بخشی از کتاب هنر رندانه به هیچ گرفتن

«ما همیشه در فضای مجازی با مشکلات جهان اول شوخی می‌کنیم، اما واقعاً قربانی موفقیت خودمان شده‌ایم با درک این حقیقت که الان همه از تلویزیون صفحه‌تخت استفاده می‌کنند و می‌توانند مواد غذایی را درب منزلشان تحویل بگیرند اما مشکلات ناشی از استرس و اضطراب و افسردگی در طی سی سال گذشته بسیار افزایش پیدا کرده است. بحران ما دیگر مادی نیست؛ بلکه روحی است. ما آن‌قدر چیزهای بی‌ارزش و فرصت‌های بسیار زیادی داریم که حتی نمی‌دانیم دغدغهٔ کدامیک از آن‌ها را باید داشته باشیم. ازآنجاکه الان بی‌نهایت موارد مختلف وجود دارد که می‌توانیم ببینیم درعوض راه‌های بی‌شماری از روش‌هایی وجود دارد که می‌توانیم درک کنیم که به‌اندازهٔ کافی خوب نیستیم و نواقص بسیاری داریم و این باعث می‌شود که از درون خرد شویم. مشکل تمام آن مزخرفات چگونه خوشحال باشیم که نزدیک به هشت‌میلیون‌بار در فیس‌بوک به اشتراک گذاشته شده همان چیزی است که هیچ‌کس دربارهٔ آن متوجه نشده و آن این است: میل داشتن به یک تجربهٔ مثبت‌تر به‌خودی‌خود یک تجربهٔ منفی است و به شکل متناقض پذیرش یک تجربهٔ منفی خود یک تجربه مثبت است. این به‌طور کلی ذهن انسان‌ها را به هم می‌ریزد؛ بنابراین من به شما یک دقیقه فرصت می‌دهم تا گره‌ای که در مغزتان دارید را باز کرده و دوباره مطلب بالا را بخوانید نیاز به یک تجربهٔ مثبت یک تجربهٔ منفی است؛ پذیرش یک تجربٔه منفی یک تجربهٔ مثبت است. این همان چیزی است که فیلسوف «آلن واتس« از آن به‌عنوان قانون وارونه یاد می‌کند. این ایده که هرچه بیشتر به دنبال احساس بهتر شدن باشید احساس رضایت کمتری دارید زیرا در جست‌وجوی چیزی بودن باعث تقویت این واقعیت می‌شود که شما فاقد آن چیز هستید هر چه پول بیشتری را بدست آورید بیشتر احساس فقر و بی‌ارزش بودن دارید هر چه بیشتر بخواهید جذاب‌تر و خوش تیپ‌تر به نظر برسید خودتان را زشت‌تر تصور خواهید کرد. درست مثل زمانی که قرص‌های روان‌گردان مصرف کرده بودم و هرچه به سمت خانه نزدیک‌تر می‌شدم احساس می‌کردم خانه از من فاصلهٔ بیشتری دارد بله حقیقت دارد، من الان از مثال قرص‌های روان‌گردان برای بیان یک نکتهٔ فلسفی از خوشحال بودن استفاده کردم و اصلاً برایم مهم نیست که شما چه فکری می‌کنید همان‌طور که فیلسوف «آلبر کامو» یک بار گفت و مطمئن هستم که او در آن زمان تحت‌تأثیر قرص‌های روان‌گردان نبوده است «اگر همیشه به دنبال منشأ شادی باشید هیچ‌وقت خوشحال نخواهید شد. اگر به‌دنبال معنای زندگی باشید هرگز زندگی نخواهید کرد.»