کتاب عرفان

کتاب عرفان نوشتهٔ پل اولیور و ترجمهٔ مانی صالحی علامه است. انتشارات دوستان این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب عرفان

می‌دانیم که عرفان یکی از ابعاد تجربهٔ روحانی است که کمتر از همه درک و شناخته شده است. این یک جنبهٔ عجیب و گاه اسرارآمیز از حیات دینی محسوب می‌شود. عرفان در طی قرون و اعصار همیشه توجه انسان را به خود جلب کرده است. این کتاب کوشیده است بعضی جنبه‌های این طلب و جست‌وجوی روحانی را هر چند کوتاه و گذرا، روشن کند. کتاب عرفان با بررسی مفهوم عرفان و اینکه تا چه اندازه می‌توان تعریفی از این پدیده ارائه کرد، آغاز شده است. بخش نخست این کتاب به بررسی مفاهیم مرتبط با عرفان مثل وحدت وجود (pantheism) و عدم‌ثنویت (non-dualism) پرداخته؛ سپس به بحث دربارهٔ شیوه‌هایی رسیده که عارفان برای گسترش مرزهای ادراک و شناخت و تجربهٔ روحانی خود به کار می‌گیرند. این بخش به روش زندگی عرفا نگاه کرده و راه‌های مختلفی را که عرفا برای زندگی خود و پیوندداشتن با بقیهٔ انسان‌ها انتخاب کرده‌اند، بررسی کرده است. بخش دوم، اهمیت و معنای عرفان در درون سنت‌ها و ادیان اصلی جهان و ویژگی‌های خاص رویکردهای عرفانی فردی را بررسی کرده است. پل اولیور در بخش پایانی، کوششی برای تحلیل طبیعت و سرشت هدف عرفانی کرده است. تعریف، توضیح و یا درک و شناخت آن مقصد و هدف روحانی که عرفا در جست‌وجوی آن هستند، فوق‌العاده دشوار توصیف شده است. آن هدف به‌واسطهٔ ذات و سرشت خود، تجربه‌ای ذهنی یا درونی است و به‌گفتهٔ بسیاری از عرفا، شرح‌دادن آن با واژه‌ها، اگر نه غیرممکن، فوق‌العاده دشوار است.

خواندن کتاب عرفان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد عرفان به‌عنوان یک تجربهٔ روحانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عرفان

«اهل عرفان درواقع جویندگان روحانیت و معنویت هستند. دستاوردها و پاداش‌های حیاتی که به جهان مادی اختصاص یافته، آن‌ها را ارضا نمی‌کند. برای آن‌ها، جهان کار، خانه و یا خانواده در حالی که مزایا و پاداش‌های زیادی عرضه می‌کند، برای کامل‌کردن مقصد و هدف‌شان از زندگی روی زمین کافی نیست. آن‌ها به چیز دیگری نیاز دارند و آن هدف دیگر عبارت است از احساس نزدیکی به نیرویی روحانی که در آفرینش شخصی آن‌ها نقش داشته و امیدوارند پس از مرگ جسمانی به آن بازگردند. برای عارف راستین، این جستجو برای بازگشت به آن هستی روحانی، تمایلی بسیار شدید است که نادیده‌گرفتنش برایشان غیرممکن به‌نظر می‌رسد. برای بسیاری از آن‌ها، این جستجو به معنای کناره‌گیری از جهان روزمره و درپیش‌گرفتن زندگی در انزوا و اندیشه و تأمل است.

هدفی که آن‌ها دنبال می‌کنند در ادیان مختلف به شیوه‌های مختلفی تصور و بیان شده و مورد جالبی برای بررسی و تحلیل است، چون همه اهداف عرفانی نهایتاً تجربه‌ای یکسان است. برای مثال می‌توان گفت همه عارفان اساساً هدف یکسانی را دنبال می‌کنند اما در سنت‌های دینی مختلف بر وجوه مختلفی از این هدف تأکید شده است. اما می‌توان استدلال کرد که دنبال‌کردن هدفی یکسان در سنت‌های دینی بسیار متفاوت و گوناگون، امری نسبتاً غیرمحتمل به‌نظر می‌رسد و تفاوت‌هایی بنیادین میان سنت‌های دینی مختلف وجود دارد.»