کتاب شاهنامه فردوسی (جلد اول)

کتاب «شاهنامه فردوسی (جلد اول)» نوشتۀ ابوالقاسم فردوسی و تصحیح مهدی قریب است و انتشارات دوستان آن را منتشر کرده است. این کتاب، جلد اول شاهنامۀ ابواقاسم فردوسی است که یکی از بزرگ‌ترین حماسه‌های جهان به حساب می‌آید.

درباره شاهنامه فردوسی (جلد اول)

مهدی قریب، شاهنامه‌پژوه و استاد زبان و ادب فارسی، شاهنامۀ فردوسی را در ۲ جلد جمع‌آوری و تصحیح کرده است. او به مدت ۸ سال تلاش کرده است تا ۱۰ نسخه از قدیمی‌ترین دست‌نوشته‌های شناخته‌شدهٔ شاهنامه در جهان را مبنای کار خود قرار دهد و هم‌زمان متن شاهنامه را با متن ویراست‌های اول و دوم چاپ مسکو و نسخۀ شاهنامۀ جلال خالقی مطلق مطابقت دهد و مقابله کند. مهدی قریب در این اثر ۲ هزار و ۲۰۰ شكل مخدوش را كه در متن‌های چاپی شاهنامه آمده تصحيح كرده‌ است. مهدی قریب عقیده دارد این کار، بهترین تصحیح موجود از شاهنامه است.

خواندن کتاب شاهنامه فردوسی (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر کهن فارسی و شاهنامه‌پژوهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ابوالقاسم فردوسی

ابوالقاسم فردوسی را پرچم‌دار هویت ایرانی دانسته‌اند. او در روزگاری که زبان فارسی مهجور مانده و آن‌طور که باید قدر نمی‌دید، نه با شمشیر و زره پولادین، بلکه با قلم فرهنگ و سرمایهٔ عمر، به جنگ با نادیده‌انگاری این زبان برخاسته و آن را از خطر نابودی نجات داد. حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر بزرگ حماسه‌سرا و سرایندهٔ کتاب ارزشمند شاهنامه، همواره میان مردم ایران و جهان از موقعیتی والا برخوردار بوده است. برخی بر این باورند که فردوسی در سال‌های ۳۲۵ یا ۳۲۶ هجری قمری یا در حدود سال‌های ۳۲۹ تا ۳۳۰ هجری قمری به دنیا آمده است. شواهد و قرائن موجود حاکی از آن است که در روزگار جوانی فردوسی، فردی به نام «ابومنصور احمد بن محمد دقیقی» که گویا از همشهریان فردوسی بوده، به نظم داستان‌های کهن فارسی بر مبنای شاهنامهٔ ابومنصوری همت گماشته، اما قبل از اینکه کار سرایش این داستان‌ها را به سرانجام برساند، توسط غلامش کشته شده و این عاملی شده است تا فردوسی تصمیم بگیرد کار نیمه‌تمام او را به پایان برساند. دیری نپایید که فردوسی به‌واسطهٔ سرودن داستان‌های کهن ایرانی در بین مردم آن روزگار شهرت یافت و همه مشتاق بودند تا بخشی از سروده‌های او را بشنوند. هر چند فردوسی در طول زندگی خود از اثر ماندگارش قدر ندید، اما با مرگ او روزبه‌روز بر ارج و قرب این اثر نزد مردم افزوده شد و عدهٔ بسیاری، داستان‌های کهن ایرانی را در قالب اشعار شاهنامه برای فرزندان خود نقل کردند و بدین‌وسیله زبان فارسی نیز در میان مردم جایگاه خود را بازیافت. پس از مرگ فردوسی، مردم جسم بی‌جانش را به قبرستان مسلمانان بردند تا به خاک بسپارند، اما فرد متعصبی، فردوسی را بی‌دین و کافر (رافضی) خوانده و اجازهٔ دفن او میان مسلمانان را نداد؛ بنابراین فردوسی را در میانهٔ باغی که به خود او تعلق داشت به خاک سپردند. مزار او در طوس در استان خراسان پایدار است.

بخشی از کتاب شاهنامه فردوسی (جلد اول)

«به نام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه بر نگذرد

خداوند نام و خداوند رای

خداوند روزی‌ده رهنمای

خداوند کیوان و گَردان سپهر

فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برتر است

نگارندهٔ بر شده گوهر است»