کتاب دوستان ما انسان ها

کتاب دوستان ما انسان ها نوشتهٔ برنارد وربر و ترجمهٔ پریچهره ریاحی است. نشر قطره این نمایشنامه را منتشر کرده است.

درباره کتاب دوستان ما انسان ها

کتاب دوستان ما انسان ها نمایشنامه‌ای است که به زندگی یک زن و مرد می‌پردازد. این زن و مرد تنها شخصیت‌های این نمایشنامه هستند. برنارد وربر رمان‌نویس، داستان‌کوتاه‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس قرن۲۰ میلادی و اهل فرانسه است. سبک نگارش وربر، ژانرهای ادبی، از جمله حماسه، داستان علمی و عقاید فلسفی را با هم آمیخته است.

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب دوستان ما انسان ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی و علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های خارجی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دوستان ما انسان ها

«فیلم مستندی که انفجار یک بمب اتمی را نشان می‌دهد.

مرد: ولی، سامانتا، این‌که ریشارد ژاکمن، گویندهٔ شبکه خبر است! پایین صفحه را نگاه کنید. تاریخ آن مربوط می‌شود به سه روز پیش.

گوینده: «کشور پاکستان بر این اعتقاد است که حیثیتش به بازی گرفته شده و دیکتاتور آن‌جا، ضیاءالاذاخ۱۵...»

تصویرهایی از آرشیو، روی پردهٔ تلویزیون. ژنرال ضیاءالاذاخ رو به جمعیت، با پرخاش سخنرانی می‌کند.

جمعیت هورا می‌کشد و شعارهای جنگی سر می‌دهد.

گوینده: «... که می‌دانیم به خاطر سرطانی که تمام وجودش را گرفته، محکوم به مرگ است، می‌گوید به خاطر خواسته‌هایش، حاضر است تمام بشریت را نابود کند. تا ده دقیقهٔ دیگر، تهدید ژنرال به اجرا درخواهد آمد. برای نخستین بار، داریم به نابودی کامل سیاره نزدیک می‌شویم.»

تصاویری از آرشیو. شعارها بیش از پیش شدت پیدا می‌کند.

گوینده: «باوجود این هیچ‌کس چنین تهدیدی را باور نمی‌کند و دبیرکل سازمان ملل‌متحد...»

تصویرهایی از آرشیو، مردی را نشان می‌دهد که به آرامی سخن می‌گوید و از سوی حاضرین در سازمان ملل متحد، محترمانه تشویق می‌شود.

گوینده: «... اطمینان می‌دهد که دیکتاتور پاکستان را به راه منطق بازگرداند. ولی این دیکتاتور، مستقر در پناهگاه زیرزمینی...»

عکس پناهگاه زیرزمینی، روی پرده.

گوینده: «... دیگر حاضر نیست کسی را بپذیرد. در تمام محافل اقتصادی، نگرانی بالا گرفته است و در این لحظه، سقوط سهام داو جونز۱۶ به...»

تصویرهایی از سبد وال استریت۱۷ که نشان می‌دهد همهٔ واسطه‌ها قیمت فروش را پایین آورده‌اند، از روی پرده عبور می‌کند. در این لحظه، تصویر تازه‌ای ظاهر می‌شود که زیرنویسی با نشانه‌های غیرقابل فهم فرازمینی دارد. تصویر دُرشتی هم از «کرهٔ زمین» که به آرامی منفجر می‌شود، به نمایش درمی‌آید. قطعه‌های قاره‌ها کم‌کم در فضا پخش می‌شود. دیوارهای خانه‌ها، اتومبیل‌ها، مردم گیج و مبهوت در فضای خالی نجومی، شناورند.

رائول و سامانتا، متشنج، خشک‌شان زده است.

زن: (ناگهان، با خنده‌ای بلند) اینا همه‌ش چاخانه!

ذهن رائول خیلی مشغول است. دیگر یک کلمه هم حرف نمی‌زند.

زن: با هیچ حسابی جور درنمی‌آد، غیرممکنه!

رائول هم‌چنان بی‌حرکت ایستاده است.

زن: هی! رائول، کجای کاری. تو که گول این‌جور قصه‌ها رو نمی‌خوری؟ اینا همه‌ش حُقه‌بازیه، کلکه، اونم فقط یه گولهٔ پلاستیکی بود که منفجرش کردن. می‌خوان چیزایی رو که خوب می‌دونم به چه منظوریه، باور کنیم. اعصاب‌مونو به بازی گرفتن تا حال‌مونو بگیرن.

رائول متفکر باقی می‌ماند.»