کتاب اومانیسم در نقد فیلم

کتاب اومانیسم در نقد فیلم؛ گزیده‌ای از نقدهای سینمایی نوشتهٔ رابین وود و ترجمهٔ روبرت صافاریان است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب اومانیسم در نقد فیلم

از رابین وود، منتقد سرشناس سینما، تاکنون کتاب‌هایی درباره‌ٔ هیچکاک، هوارد هاکس و آنتونیونی، به فارسی منتشر شده است، اما ترجمه‌ٔ بسیاری از آثار دیگر او به فارسی نیز می‌تواند برای علاقه‌مندان سینما مغتنم و مفید باشد. با توجه به حجم کلان چنین کاری، مترجم اثر حاضر بر آن شد از میان آن آثار، مهم‌ترین نوشته‌های این منتقد معروف را انتخاب و ترجمه کند، به گونه‌ای که خواننده با وجوه گوناگون دیدگاه او آشنا شود و از تحول فکری او در سه دهه‌ٔ اخیر برداشت روشنی به دست آورد. در این کتاب خواننده با نظرات وود دربارهٔ مسائل مهمی چون رئالیسم، سینمای مؤلف، هنر عامه‌پسند، سینمای روایی، فرهنگ بریتانیایی، زیباشناسی، و مناسبات هنر و سیاست آشنا می‌شود و کوشش شده مقالاتی برگزیده شوند که خواننده‌ٔ ایرانی با فیلم‌های مورد بحث در آن‌ها آشنا باشد.

خواندن کتاب اومانیسم در نقد فیلم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزهٔ سینما پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اومانیسم در نقد فیلم

«قائل شدن به هرگونه همبستگی دقیق بین کلاسیسیسم و واپس‌رانش (امیال غریزی ) ازیک‌سو و رمانتیسیسم و آزادی از سوی دیگر، کاری نابخردانه خواهد بود؛ به هر رو، طبیعت هم از نظم خاص خود پیروی می‌کند و بدون این نظم نمی‌تواند وجود داشته باشد و در سوی دیگر افراط‌وتفریط، فاشیسم (مصنوعی‌ترین و سرکوبگرترین روش اعمال نظم) گسترش منطقی نوع خاصی از رمانتیسیسم قرار دارد. اما قطب‌بندی‌های تئوریک موجود می‌توانند به تشریح این امر که چرا «سینمای کلاسیک هالیوود» سزاوار عنوانی است که به آن داده شده است، کمک کنند ــ کلاسیسیسمی که با هر آنچه ممکن است موزاری نام بگیرد، فرسنگ‌ها فاصله دارد. سینمای آمریکا همواره از انرژی تجلیل کرده است، گرایشی که آن را معمولا با رمانتیک‌ها در پیوند می‌دانیم. اما تنها زمانی می‌توان از انرژی تجلیل کرد، که فرایند ژرفی از واپس رانش، بازنگری، تصعید و جابجایی را پشت سر گذاشته باشد. کلاسیسیسم هالیوود همواره به میزان زیادی مصنوعاً تحمیل شده و سرکوبگر بوده است؛ تحمیل به زور قالب‌های ایدئولوژیک مسلط ــ که به خام‌ترین و ساده‌ترین، اما در ضمن روشن‌ترین و بسامان‌ترین وجه در مقررات هیز گونه‌بندی شده ــ بر تمایلات سرکشانهٔ غالباً افراطی. اما نفس نیاز به این مقررات (که در وجه منفی جنسیت را در همهٔ شکل‌های آن به استثنای پدرسالارانه‌ترین، سنتی‌ترین و تولیدی‌ترین شکلش، محکوم می‌کند و حتی در آن شکل‌ها هم نمایشش را برنمی‌تابد و در وجه مثبت، از ازدواج، خانواده و وضع موجود دفاع می‌کند) به گویاترین وجه بر نیرومندی و سماجت نیروهایی گواهی می‌دهد که این مقررات برای پیشگیری آنها تدوین شده بود: الزام‌های این مقررات، که استودیوها و تماشاگران منفعلانه به آن گردن می‌نهادند، نه با فیلم‌هایی که آدم‌ها می‌خواستند بسازند همخوانی داشت و نه با فیلم‌هایی که آدم‌ها می‌خواستند ببینند. تا آنجا که کلاسیسیسم معادل کنترل و رمانتیسیسم معادل رهایی انگاشته می‌شود، سینمای هالیوود در تقریباً همهٔ محصولات خود، منتها با میزان تأکید بسیار متفاوت، شدیدترین تنشی را که می‌توان تصور کرد بین کلاسیسیسم و رمانتیسیسم به نمایش می‌گذارد. بنابراین جای شگفتی نیست که تحلیلگران فیلم‌های هالیوودی در سال‌های اخیر بیش از همه بر «تناقضات»، «گسست‌ها»، «تنش‌ها» و «جابه‌جاشدگی‌ها» تکیه کرده‌اند.»