کتاب صدق به چه کار می آید؟

کتاب صدق به چه کار می آید؟ نوشتهٔ ریچارد رورتی و پاسکال آنژل و ترجمهٔ روح الله محمودی است. نشر کرگدن این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی مناظرهٔ ریچارد رورتی و پاسکال آنژل همراه با ۴ جستار دیگر درمورد صدق است. در این مناظرهْ موضوع صدق با وضوح و روشنی بسیار و از ۲ زاویهٔ بسیار متفاوت تشریح شده است.

درباره کتاب صدق به چه کار می آید؟

کتاب صدق به چه کار می آید؟ که نخستین جلد از مجموعهٔ «گفت‌وگواندیشی» است، متن پیاده‌شدهٔ مناظره‌ای عمومی با حضور ریچارد رورتی و پاسکال آنژل در نوامبر ۲۰۰۲ میلادی در دانشگاه سوربن را در بر گرفته است. نزاع اصلی کتاب حاضر، بر سر یکی از مناقشه‌برانگیزترین مباحث در فلسفهٔ معاصر است؛ چیستی و ارزش صدق. پاسکال آنژل که از نوعی رئالیسم حداقلی در باب صدق دفاع می‌کند، منتقد جدی دیدگاه‌های کسانی همچون میشل فوکو و ریچارد رورتی است. مترجم در یک مقدمه، هستهٔ مرکزی این کتاب را که نزاع بر سر اهمیت صدق در فلسفه است، شرح داده است.

خواندن کتاب صدق به چه کار می آید؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران علم فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صدق به چه کار می آید؟

«صدق مفهوم فلسفی مهمی است، شاید مهم‌ترین مفهوم فلسفی باشد. بسیاری دیگر از مفاهیم فلسفی مهم به این مفهوم وابسته‌اند یا به‌سختی به آن پیوند خورده‌اند: مفاهیمی همچون فکر، باور (باور داشتن به چیزی به معنای باور به صادق بودن آن است)، معرفت (اگر آدمی گزاره‌ای را بداند، آن‌گاه آن گزاره صادق است)، واقعیت (واقعیت آن چیزی است که احکام، باورها و نظریه‌های صادق ما دربارهٔ آن است)، هستی یا وجود (آیا ما می‌توانیم به‌نحوی صادق دربارهٔ معدومات سخن بگوییم؟)، امور واقع (امور واقع چیزهایی است که احکام ما را صادق می‌کند)، امکان و ضرورت (آیا آدمی می‌تواند سخنی صادق دربارهٔ چیزی بگوید که صرفاً ممکن است؟ آیا گزاره‌هایی وجود دارد که در تمام جهان‌های ممکن صادق باشد؟)، و بسیاری مفاهیم مرتبط دیگر از قبیل گزاره، جمله، حکم، اظهار، استلزام و از این دست. مفهوم صدق همچنین به دلیلی دیگر نیز اهمیت دارد، زیرا چنین به‌نظر می‌رسد که حیات نظری حول آن می‌چرخد، یا به‌عنوان هدف رو به آن دارد. می‌گویند علم جست‌وجوی حقیقت (صدق) است؛ شاید این گفته را بتوان دربارهٔ فلسفه و دیگر رشته‌ها نیز بر زبان آورد. در مقابل، زندگی عملی را داریم که می‌گویند جست‌وجوی خیر یا عدالت است، و به چیزهایی نمی‌انجامد که صادق یا کاذب‌اند؛ اما بسیاری از فیلسوفان مدعی‌اند که خیر و عدل موضوع و متعلَق معرفت است، و از آنجا که معرفت متضمن صدق است، مفهوم صدق به قلمرو عمل نیز مربوط می‌شود. حتی اگر اخلاق را مربوط به کسب معرفت نسبت به برخی حقایق ندانیم (بلکه آن را، مثلاً مربوط به بیان و تنظیم احساسات فرض کنیم)، باز ضرورت دارد ماهیت صدق را درک کنیم تا بتوانیم به چنین تضادی [میان اخلاق و معرفت] آگاهی یابیم. این ماجرا دربارهٔ زیبایی‌شناسی نیز برقرار است: آیا حکم به زیبایی چیزی، به معرفت داشتن نسبت به برخی حقایق مربوط است؟ و اگر چنین نیست، آن‌گاه تفاوت گفتمان زیبایی‌شناسانه و گفتمان در جست‌وجوی صدق چیست؟ این مشابه مواردی است که بخواهیم تفاوت میان گفتمان استعاری و تحت‌اللفظی، شعر و نثر، بلاغت و علم، داستان و غیرداستان، تاریخ‌نگاری و روایت و غیره را ارزیابی کنیم. در نتیجه، به‌نظر می‌رسد فهم اینکه صدق چیست، و نقشی که این مفهوم بنیادین در چارچوب‌های مفهومی روزمره و پیچیده‌تر ما ایفا می‌کند، وظیفهٔ فلسفی سترگی است.»