تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب رجزمویه

نویسنده:امید مهدی‌نژاد

انتشارات:انتشارات سپیده باوران

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۱از ۸ رأیخواندن نظرات

۴٫۱

(۸)

خواندن نظرات

معرفی کتاب رجزمویه

«رجز مویه» مجموعه شعرهای امید مهدی‌نژاد( -۱۳۵۸)، شاعر و طنزپرداز ایرانی در بازه زمانی ۱۳۸۸ ـ ۱۳۸۲ است. «رجزمویه» شامل 28 شعر است که در قالب غزل و با مضامین عدالت‌خواهانه سروده شده است. عدالت‌خواهی و آرمان‌جویی در شعر پس از انقلاب شیوه‌ای بود که بزرگان شعر انقلاب پایه نهادند و جمعی را شیفته خود کردند. شعر عدالت‌جو و آرمان‌خواه که زیرمجموعه شعر اجتماعی است، با آغاز انقلاب اسلامی شکل و شمایلی تازه یافت. اگر تا پیش از انقلاب آرمان‌خواهی بیشتر در گروه‌های چپ جلوه می یافت، پس از انقلاب این مفاهیم با مفاهیم دینی در هم آمیخت. از آنجا که جامعه ما جامعه ای دینی است، این آمیختگی به مردمی شدن آن کمک بیشتری کرد. آنچه در این سروده‌ها عیان است، بیان مردانه و عزت‌مندانه درد است. در واقع نوعی دردمندی مسئولانه در بیشتر اشعار جاری است. اگر گله و شکوه‌ایست، نه از باب ضعف و یا غر زدن، بلکه از سر سوز و گداز و برای تحریک و تهییج است. در یکی از سروده‌های کتاب می‌خوانیم: «تاریک و سرد، مثل زمین، آسمان‌مان این‌گونه شد به لطف شما داستان‌مان دل‌خوش به قصّه‌های قدیمی، نشسته‌ایم تا از غبار سربرسد قهرمان‌مان فریادها به ناله و نفرین کشید و باز فرسود در غبارِ غریبی فغان‌مان تا آمدیم از تو بگوییم، دوستان دادند گوش‌های کری را نشان‌مان حالا بدون اسم تو محصور مانده‌است در چارچوب بستۀ دنیا جهان‌مان ما خود شکسته‌ایم در این آزمونِ تلخ دیگر بگو خدا نکند امتحان‌مان ای بادهای بی‌جهت! ای بادهای کور! بازیچه شد به دست شما بادبان‌مان حالا شریک کسب شماییم و بی‌دریغ آغشته با هزار دروغ است نان‌مان با لقمه‌های چرب شما بسته می‌شود تا وا به حرف تلخ نگردد دهان‌مان»

نظرات کاربران

مشاهده همه (۴)

سیّد جواد

۱۳۹۷/۰۷/۰۷

کتاب ۲۰۰ برنامه مطالعه از طرح کتابخانه‌ همگانی ، در مجموع متوسط بود.

_MahdiGhafuri_

۱۴۰۰/۱۰/۱۲

#۱۵ "هیهات که صبحی بدمد زین شب بی‌شور! آینده همان است که اکنون بنویسید" امید مهدی‌نژاد را به طنز می‌شناسیم و به دغدغه‌های اجتماعی‌اش. در این کتاب اما غزل‌هایی جدی با لحن معترض سروده است. به قول خودش در ابتدای کتاب: "شعرهایم

- بیشتر

hamed...*

۱۴۰۲/۱۱/۱۳

هم مذهبی ، هم خوش فکر خیلی باحال

M.M. SAFI

۱۳۹۸/۰۱/۱۳

بسیار عالی👌🏻

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۲۴)

ری پایتخت عشق علی شد، چنان‌که قم عشقی که بال بر سر ایران گرفته است تهران چه بود و چیست؟ دهی در تیولِ ری این آبروی توست که تهران گرفته‌است بویی اگر ز نام خدا دارد این دیار بی‌شک ز باغِ فیضِ تو سامان گرفته‌است یا سیّدالکریم! نگاه عنایتی تهران تو را دو دست به دامان گرفته‌است

سیّد جواد

به یک اشاره قطارِ غرورِ انسان را از انتهای همین ایستگاه برگردان میانِ خیلِ خدایانِ تازه گم شده‌ام مرا به آن‌طرفِ لا اله برگردان

_MahdiGhafuri_

(نشسته‌ایم به تعبیر خواب و منتظریم کسی بیاید و بر بام‌ها اذان بدهد نشسته‌ایم که تاریخ مرحمت کند و برای آخرِ این قصّه قهرمان بدهد) قبول کن که خودت هم مقصّری اینجا گذاشتی که جهان باز امتحان بدهد؟ گذاشتی که جهان باز با تو حیله کند و سرنوشت تو را دست این و آن بدهد؟ عزیز همسفرم! رسمِ آسمان این نیست که خستگان زمین‌گیر را زمان بدهد صدای زاری‌تان را شنیده ام، اما کجاست آنکه به این نعشِ خسته جان بدهد ... سوال کردی و رفتی؟ بمان، که بغض دلم جواب را که نداده‌ست ناگهان بدهد

مادربزرگ علی💝

دل‌خوش به قصّه‌های قدیمی، نشسته‌ایم تا از غبار سربرسد قهرمان‌مان فریادها به ناله و نفرین کشید و باز فرسود در غبارِ غریبی فغان‌مان تا آمدیم از تو بگوییم، دوستان دادند گوش‌های کری را نشان‌مان حالا بدون اسم تو محصور مانده‌است در چارچوب بستۀ دنیا جهان‌مان ما خود شکسته‌ایم در این آزمونِ تلخ دیگر بگو خدا نکند امتحان‌مان ای بادهای بی‌جهت! ای بادهای کور! بازیچه شد به دست شما بادبان‌مان حالا شریک کسب شماییم و بی‌دریغ آغشته با هزار دروغ است نان‌مان با لقمه‌های چرب شما بسته می‌شود تا وا به حرف تلخ نگردد دهان‌مان

مادربزرگ علی💝

شبی آوارِ شمشیری خواهد درید این دورِ باطل را

چڪاوڪ

کسی نبود شما را به ما نشان بدهد و جای همهمه فریاد یادمان بدهد کسی نبود بیاید به ناخداییِ ما و باز پرچمِ توحید را تکان بدهد قبول کن که همین است حال قافله‌ای که هشت‌سال در این جاده‌ها جوان بدهد ولی بدان که سکوتم ز روی کینه نبود کسی نبود به این نعشِ خسته جان بدهد کسی نبود و زمین باز کشته می‌شمُرَد کسی نبود... خداوند صبرتان بدهد (نشسته‌ایم به تعبیر خواب و منتظریم کسی بیاید و بر بام‌ها اذان بدهد نشسته‌ایم که تاریخ مرحمت کند و برای آخرِ این قصّه قهرمان بدهد)

مادربزرگ علی💝

بس نیست؟ چقدر از می و افیون بنویسید؟ امشب شبِ شعری‌ست که با خون بنویسید دیدید؟ نه برگی‌ست در اینجا، نه بهاری حالا غزلی از تب و طاعون بنویسید مُردم ز قلم‌بازی‌تان، فصل تفنگ است شب‌نامه زیاد است، شبیخون بنویسید تیری‌ست فراتاخته تا سینۀ فرعون سنگی که به پیشانیِ قارون بنویسید هر زخم به زخمی، که چنین است عدالت تا کی بنشینیم که قانون بنویسید؟ هیهات که صبحی بدمد زین شبِ بی‌شور آینده همان است که اکنون بنویسید

مادربزرگ علی💝

بگذر از بوسه، ای دوست! داغ‌ام گونه‌هایت تحمّل ندارند

سیّد جواد

در جنگ‌های تن‌به‌تن آغاز می‌شویم این رسم ماست، در کفن آغاز می‌شویم از صبح‌گاهِ آینه، از ابتدای عشق از انتهای خویشتن آغاز می‌شویم آرام در قلمروِ شب رخنه می‌کنیم همپای صبح دفعتاً آغاز می‌شویم ققنوس‌وار آتش‌مان می‌زنند و باز از لابه‌لای سوختن آغاز می‌شویم بازی ادامه دارد، نوبت به‌نامِ ماست ما تازه بعدِ باختن آغاز می‌شویم آری، به رغم سایۀ سنگینِ سامری یک‌روز از همین وطن آغاز می‌شویم این شعرها طلیعۀ شورند، صبرکن وقتی تمام شد سخن آغاز می‌شویم

f_altaha

آن دورها گفتی سواری بود، اما همین گرد و غباری بود آری، ببین دستان موسی باز در جستجوی دست هارون است تقویم ها را وارسی کردند، امروز هم روز اباذر نیست اینک تو و فردای دیروزت: آیندۀ تلخی که اکنون است

msadeq

تماشایی

میلاد عرفان‌پور

هزج مثمن اخرب مکفوف مجبوب

جلیل صفربیگی

پاییز بهاریست که عاشق شده است