تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب سیاه‌مست سایه‌ی تاک

نویسنده:مرتضی امیری‌اسفندقه

انتشارات:انتشارات شهرستان ادب

دسته‌بندی:

امتیاز:

۵.۰از ۱ رأیخواندن نظرات

۵٫۰

(۱)

خواندن نظرات

معرفی کتاب سیاه‌مست سایه‌ی تاک

سیاه‌مست سایه‌ی تاک، قصیده‌واره‌های مرتضی امیری‌اسفندقه، شاعر معاصر ایرنی است.

مرتضی امیری اسفندقه شاعری است که در دمیدن روح جدید در قالب قصیده، بیشترین تأثیر را داشته است؛ قالب گرانقدری که سال‌ها بود شاعری همچون اسفندقه به خود ندیده بود. درآمیختن این قالب قدیمی خراسانی با آموزه‌های دیداری نیما یوشیج، معجونی شنیدنی از این شاعر صاحب‌سبک ساخته است. سیاه‌مست سایه تاک مجموعه تمام قصاید امیری اسفندقه تا به امروز است که به همّت شهرستان ادب به چاپ رسیده است.

خواندن کتاب سیاه‌مست سایه‌ی تاک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به شعر معاصر فارسی به ویژه شعر کلاسیک را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

درباره مرتضی امیری اسفندقه

مرتضی امیری اسفندقه، شاعر معاصر ایرانی در سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شده است. این شاعر موفق ایرانی تاکنون نامزد یا برنده جوایزی همچون کتاب سال، قلم زرین و کتاب فصل شده است.

اسفندقه که در تهران زاده شده دوران کودکی و جوانی‌اش را در مشهد و در انجمن‌های ادبی معتبری همچون اخوان ثالث و محمد قهرمان گذرانده است.

اسفندقه اولین دفتر شعر خود با نام «بازوان مولایی» را در سال ۱۳۷۳ در انتشارات حوزه هنری به چاپ رساند. این اثر شامل مجموعه‌ای از مثنوی‌های او با موضوعات وطن، جنگ ایران و عراق و برادر شهیدش است. «رستاخیز کلمات» دومین کتاب او بود که در سال ۱۳۷۷ به چاپ رسید.

«این شرحه شرحه شرحه» در سال ۱۳۷۸ به چاپ رسید که نام فرعی آن تجلی و بررسی اجمالی رمضان در ادوار شعر پارسی بود. امیری اسفندقه در ۱۳۸۴، اولین مجموعه قصاید خود را با نام «چین‌کلاغ» در نشر لوح زرین منتشر کرد که همراه با کتاب «نوشداروی طرح ژنریک» نوشته «سید حسن حسینی» و «عصرانه در باغ رصدخانه» اثر مفتون امینی در فهرست نهایی نامزدهای جایزه کتاب سال قرار گرفت و در نهایت از این اثر تقدیر شد. این مجموعه شعر، همچنین توانست جایزه قلم زرین را برای او به ارمغان آورد. اسفندقه تا کنون فعالیت‌های ادبی و هنری زیادی علاوه بر سرودن شعر انجام داده است و یک دوره دبیر هنری جشنواره شعر انقلاب بوده است.

اسفندقه قصیده فارسی را با سبک خود که ترکیبی از زبان کهن و زبان امروز است جانی تازه بخشیده و طراوت را به این قالب شعر فارس بازگردانده است.استواری و صمیمیت شعر اسفندقه، زبان آن را برای مخاطب گیرا و جذّاب می‌کند.

شعری از کتاب سیاه‌مست سایه‌ی تاک

تا کی‌ دل‌ من‌ چشم‌ به‌ در داشته‌ باشد؟

ای‌ کاش‌ کسی‌ از تو خبر داشته‌ باشد

آن‌ باد که‌ آغشته‌ به‌ بوی‌ نفس‌ توست‌

از کوچه‌ ما کاش‌ گذر داشته‌ باشد

هر هفته سر خاک تو می آیم، اما

این خاک اگر قرص ِقمر داشته باشد

این کیست که خوابیده به جای تو در این خاک؟

از تو خبری چند مگر داشته باشد

خاکستری از آن همه آتش، دل این خاک

از سینه ی من سوخته تر داشته باشد

نظری برای کتاب ثبت نشده است

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۱)

بی‌تو یقینِ مؤمنِ من گردِ شک گرفت

khorasani

چنانم که با من کسی هم‌زبان نیست زبانِ مرا، هیچ کس ترجمان نیست کسی این‌چنین کولیانه که من؟ کو؟ چنانم که هرگز کسی آن‌چنان نیست خودم هم ندیدم خودم را، کجایم؟ تو گویی که از من نشان در جهان نیست نشان در جهان نیست از من، درست است جهان، جایگاهِ منِ بی‌نشان نیست

M.M. SAFI

از من چه به جا مانده به جز هیچ و به جز پوچ؟ آتش بزن ای عشق، به بودم، به نبودم مانندِ پرِ کاه که بادش ببرد آه بی تو چه امیدی به فرازم، به فرودم؟ دیری‌ست که دل داده‌ام ای عشق به دستت هرچند برایِ تو و تسبیحِ تو زودم سرشار شد از آمد و رفتِ تو به گرمی اوقاتِ غریبانهٔ بدرود و درودم تعریفِ من از عمر، تویی اوّل و آخر من با توام و بی‌خبر از حدّ و حدودم من با توام ای عشق، بگو با ملک‌المُوت وارد نشود تا نرسد اذنِ ورودم

M.M. SAFI

بَدی! چگونه‌ات از نیک نامه بنویسم شَبی! چگونه‌ات آیینهٔ سحر بدهم؟ فرار می‌کنی از خود چنین که بی‌روحی تو را به آینه- پلکی- نشان اگر بدهم چه شد، عوض شدی ای شاعرِ بلندنظر! چگونه‌ات خبر از عامی دگر بدهم؟ چگونه‌ات خبر از سالکانِ صادقِ صبح چگونه‌ات خبر از سیر، از سفر بدهم؟

khorasani

امسال دارِ قالیِ ما بی‌شکوفه ماند

khorasani

به غیرِ دینِ محمّد جهان نخواهد یافت در این سراچهٔ کهنه، پدیده‌ای تازه محمّدی و محامِد، ورای طورِ صفات محمّدی و خِصالِ حمیده‌ای تازه محمّدی و کمالی که هیچ کال نبود محمّدی و رسولِ رسیده‌ای تازه محمّدی که به رؤیت، میانِ آن همه شب اشاره کرد به صبحِ دمیده‌ای تازه

M.M. SAFI

آسمان با زمین چه می‌گوید؟ چشم‌هایش دوباره گریان است می‌کند گریه تا بروید گل از زمینی که باز خندان است

M.M. SAFI

به گردن دل من این قصیدهٔ بی‌تاب که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

M.M. SAFI

زبان ناطقه در شرح درد من لال است چگونه باز بگویم، سکوت من گویاست

M.M. SAFI

تو شاعری نه! شعرِ شعری تو شعری که از پیرار و پار آمد شعری که از پیرار و پار امّا نو بود و نوتر نونوار آمد شعری که مثلِ طبلهٔ نقّاش پُرنقش بود و پُرنگار آمد شعری که از سمت چگور و چنگ از ناحیه‌یْ تنبور و تار آمد شعری که اصل و نسب ما با اوست شعری که با ایل و تبار آمد

khorasani