نظرات کاربران درباره کتاب می خواهم بمیرم ولی هوس دوکبوکی کرده ام

سهی سال‌هاست درگیر افسردگیه و توی این کتاب گفت‌وگوها و تجربه‌اش از روان درمانی رو به اشتراک گذاشته. به نظرمن این کتاب رو زمانی بخونید که یک متخصص وجود مشکلی مثل افسردگی رو درون شما تایید کرده و درمان اصولی و تخصصی مشکلتون رو شروع کردید. چرا این حرف رو میزنم؟ چون این کتاب رو نه به چشم یک داستان میشه خوند نه یک مرجع برای تشخیص و درمان. ممکنه فقط با داشتن یک سری نشونه ها با خوندن کتاب حس کنید که بله من هم درگیر فلان مشکل هستم! اما تشخیص اصلی کار ما نیست و با یک کتاب نمیشه چنین نتیجه‌گیری‌ای کرد. ولی وقتی آگاهانه توی مسیر درمان قرار گرفتید؛ خوندن این کتاب و تجربیات سهی میتونه این حس رو در شما ایجاد کنه که در تجربه‌ی برخی مشکلات تنها نیستید و هم اینکه نکاتی که نویسنده میگه براتون مثل یک راهنما و یادآوری از جلساتی باشه که تا الان داشتید و هم اینکه سهی به خوبی نشون میده درمان مسیر خطی نداره و بالا و پایین های خاص خودش رو داره و نباید دلسرد شد و ادامه داد.

کتاب خیلی خوبیه و تم روانشناسی داره ولی واقعا روانشناسی نیست بیشتر انگار یک دوست رفته تراپی و داره باهاتون دردودل میکنه و شما هم به حرف هاش گوش میدین و همدردی میکنین و یاد مشکلات خودتون میوفتین و میبینین که چقدر واقعا با وجود کلی تفاوت فرهنگی و جغرافیایی به هم شبیهین. من خیلی ازین کتاب خوشم اومد در حدی که به نظرم کوتاه بود و میتونست ادامه داشته باشه واسه همین سریع بعدش جلد ۲ رو هم خریدم و امیدوارم اونم همین قدر خوب باشه. یه مقدار اخر کتاب زیاده گویی کرده بود ولی بازم امتیاز اصلیم بهش ۴.۵ ستاره هست. کتاب روون و ساده ای هم هست و برای شروع کتابخونی این سبک کتاب های کره ای به نظرم خیلی خوبن. همچنین به نظرم اگه نسبت به تراپی رفتن دو به شک هستن این کتاب خیلی میتونه کمک تون کنه چون فضای اون جلسات رو واقعا براتون شبیه سازی میکنه.