دانلود و خرید کتاب صوتی سال گمشده خوآن سالواتی یرا

کتاب صوتی سال گمشده خوآن سالواتی یرا نوشتهٔ پدرو مایرال و ترجمهٔ فروغ منصورقناعی است. مسعود کرامتی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و رادیو گوشه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی سال گمشده خوآن سالواتی یرا

کتاب صوتی سال گمشده خوآن سالواتی یرا داستان مردی است به‌نام «خوان سالواتی یرا» است که در ۹سالگی و پس از سانحه‌ای در اسب‌سواری، قدرت تکلم خود را از دست می‌دهد. او در ۲۰سالگی، مخفیانه شروع به کشیدن نقاشی روی طومارهایی بلند می‌کند. شش دههٔ زندگی خود را در روستایی در مرز رودخانهٔ آرژانتین و اروگوئه شرح می‌دهد. پس از مرگ سالواتور، پسرانش به روستای محل زندگی پدر می‌روند تا میراث به‌جای‌مانده از پدر را تقسیم کنند. آن‌ها با انباری روبه‌رو می‌شوند که چهار کیلومتر نقاشی در آن بسته‌بندی شده است. برادران می‌خواهند انباری را که در طومارهای نقاشی در آن نگهداری می‌شود، به تاجری محلی بفروشند، اما ابتدا باید از شر ۶۰ طومار نقاشی‌شدهٔ پدرشان خلاص شوند. برادران در نهایت موفق می‌شوند با گالری هنری آمستردام معامله‌ای صورت دهند، اما یکی از ضروری‌ترین طومارها گم شده است. پیداکردن طومار گمشده، چالشی است که خانوادهٔ خوان با آن روبه‌رو می‌شوند. آیا پدرو مایرال داستان را طوری پیش می‌برد که فرزندان خوان سالواتی یرا طومار را پیدا می‌کنند؟ بشنوید تا بدانید.

شنیدن کتاب صوتی سال گمشده خوآن سالواتی یرا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی آرژانین پیشنهاد می‌کنیم.

درباره پدرو مایرال

پدرو مایرال متولد ۱۹۷۰ در بوئنوس آیرس است. او تحصیلات دانشگاهی را در رشتهٔ پزشکی شروع کرد، اما همان سال اول آن را رها کرد و بعد از آن تحصیل در رشتهٔ ادبیات را آغاز کرد. مایرال مسیر نویسندگی را با شرکت در کارگاه‌های داستان‌نویسی شروع کرد. از سال ۱۹۹۴ شعرهایش در مجله‌ها و روزنامه‌ها منتشر شد تا دو سال بعد که اولین مجموعه‌شعرش را منتشر کرد. رمان‌نویسی را با رمان «یک شب با سابرینا لاو» آغاز کرد که در سال ۱۹۹۸ منتشر شد. او برای این رمان برندهٔ جایزهٔ ادبی «کلارین» شد. مایه‌ٔ اصلی نوشته‌های این نویسنده ترس و میل است؛ ترس‌هایی ناشی از زندگی در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در آرژانتین و خشونتی که حکومت در برخورد با مخالفانش داشت و میل به بیرون‌زدن از وضعیت تحمیل‌شده در زندگی‌. مایرال باور دارد هیچ‌وقت نتوانسته تمام‌وکمال از خاطرات کودکی‌اش در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ بنویسد؛ زندگی‌ای در ترسی همیشگی. او مانند بسیاری از نویسندگان آرژانتینی خود را وام‌دار بورخس می‌داند؛ نویسنده‌ای که ادبیات آرژانتین را در فرم و محتوا دگرگون کرد.

بخشی از کتاب صوتی سال گمشده خوآن سالواتی یرا

«می‌دانم که دویدم سمت آتش و چند نفر از همسایه‌ها جلوم را گرفتند. اما تصاویری که از آن لحظه توی ذهنم مانده مخدوش‌اند. انبار داشت در آتش می‌سوخت: سقف به نظر ریخته بود و زبانه‌های آتش به آسمان رسیده بودند. فریاد زدم به آتش‌نشانی زنگ بزنند، اما به‌ام گفتند زنگ زده‌اند. جوری پریشان‌حال بودم که بقیه فکر می‌کردند لابد کسی داخل مانده. یادم می‌آید چه‌طور وجودم داشت آتش می‌گرفت، آن حسی که درونم بود و نمی‌خواست قبول کند که این اتفاق واقعاً داشت می‌افتاد. منصفانه نبود. تمام چیزهایی که حاصل یک عمر زندگی کسی بودند داشتند در آتش نابود می‌شدند. درمانده بودم و داد می‌زدم و سطل آب می‌خواستم، اما گرفته بودندم و لباسم را می‌کشیدند و سعی می‌کردند قانعم کنند سطل به کار نمی‌آید. با مردم درگیر شدم. نمی‌توانستم بپذیرم. جوری بودم که انگار کل زندگی خودم و خانواده‌ام داشت توی شعله‌ها می‌سوخت. خاطره‌هایم، کودکی‌ام. سال‌های زندگی سالواتی‌یرا، زمان‌هایی که با هم گذرانده بودیم، رنگ‌هایش و همهٔ تلاش‌هایش، قریحه‌اش، روزهایش، آن علاقهٔ شدیدی که در سکوت به دنیا داشت. همه داشتند دود می‌شدند و هوا می‌رفتند. همهٔ چیزهایی که به زندگی‌اش معنی می‌دادند، و همهٔ زحمت‌هایی که من و لوئیس و مامان کشیده بودیم. تصاویر استلا که توی نقاشی خیلی زنده بودند، چشم‌هایش که انگار داشتند به آدم نگاه می‌کردند. آن رودخانهٔ بی‌انتها داشت برای همیشه توی شعله‌ها می‌سوخت و دود می‌شد. منصفانه نبود.»