کتاب اسیر زمان

کتاب اسیر زمان داستانی از اسماعیل فصیح است. داستانی متاثر از فضای حاکم بر ایران بعد از انقلاب و به نوعی از تحولات فکری نویسنده حکایت دارد. در این داستان هم جلال آریان را می‌بینیم، همان راوی همیشگی داستان‌های او.

درباره کتاب اسیر زمان

گذشته 

چه هیولای سرتقی است

که برگردیم و به صورتش نگاه کنیم...

این‌ها جملات ابتدایی کتاب اسیر زمان است. داستانی که زندگی جلال آریان را از سال ۱۳۴۲ به بعد تعریف می‌کند. زمانی که او از آمریکا به ایران برگشته است. به استخدام شرکت نفت درآمده است، به اهواز می‌رود و هنرستان شرکت نفت تدریس را آغاز می‌کند. این تنها آغاز داستانی است که تا سال‌های پس از انقلاب و تا اواخر ۱۳۶۶ ادامه پیدا می‌کند. 

آریان که حالا در هنرستان تدریس می‌کند با دانشجویی مستعد به نام علی ویسی آشنا می‌شود. دانشجویی که به زودی توجه استادش را به خود جلب می‌کند و در مدت زمانی کوتاه رابطه‌ای دوستانه و صمیمانه با او رقم می‌زند. 

در همین رفت و آمدها و مناسبت‌های دوستانه ،آریان از وقایع تلخ دوران طفولیت علی ویسی آشنا می‌شود و درمی‌یابد که او تمایلاتی ضد رژیم شاهنشاهی دارد. او به همراه جمعی دیگر به انجام فعالیت‌های پنهانی مشغولند. فعالیت‌هایی که در عین ضدیّت با شاه، گرایش‌های گوناگون‌ در آن‌ها به چشم می‌خورد.

اما در میان، زندگی علی ویسی با حضور سروانی ساواکی به نام سروان نفیسی که در اهواز زندگی می‌کند، دچار تلاطم می‌شود. نفیسی مردی میانسال، پول‌پرست و خوش‌گذران است. زبان و رفتارش عامیانه و جلف است و در همین احوالات به دختری به نام شهناز گنجوی‌پور نظر دارد. شهناز هم دوره‌ علی ویسی و مورد علاقه‌ اوست. بنابراین، تقاضای ازدواج سرهنگ را رد می‌کند. اما سرهنگ که به این زودی‌ها خسته نمی‌شود، حتی بعد از شنیدن جواب منفی تلاش می‌کند تا شهناز را از آن خود. او این بار از در ارعاب درمی‌آید و با استفاده از مقام ساواکی خویش، هم پدر شهناز و هم علی ویسی را با اتهامات واهی به زندان می‌اندازد....

کتاب اسیر زمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اسیر زمان را به تمام دوست‌داران ادبیات معاصر ایران و علاقه‌مندان به رمان‌های ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره اسماعیل فصیح 

اسماعیل فصیح، داستان‌نویس و مترجم ایرانی، ۲ اسفند ۱۳۱۳ در تهران چشم به جهان گشود. کتاب‌های او در دهه‌های شصت و هفتاد جزو پرفروش‌ترین کتاب‌ها و خودش از نویسندگان خوشنام و توانای معاصر بود. تحصیلاتش را در آمریکا ادامه داد و آن‌جا دیداری با ارنست همینگوی نیز داشت. بعد از بازگشت به ایران به عنوان مترجم کار می‌کرد و بعد به استخدام شرکت نفت در آمد.

از میان کتاب‌های اسماعیل فصیح می‌توان به رمان‌های دل کور، شراب خام، داستان جاوید، ثریا در اغما و درد سیاوش اشاره کرد که از مهم‌ترین آثار او به‌شمار می‌روند. از میان آثار ترجمه‌ شده‌ او نیز می‌توانیم به وضعیت آخر، بازی‌ها؛ روان‌شناسی روابط انسانی اثر اریک برن، ماندن در وضعیت آخر، خودشناسی به روش یونگ و تحلیل رفتار متقابل در روان‌درمانی اشاره کنیم.

اسماعیل فصیح در ۲۵ تیر ۱۳۸۸ در تهران به علت مشکلات عروق مغزی چشم از دنیا فروبست.