کتاب دفترهای واپسین؛ دفتر دوم؛ به رنگ پرتقالی

مجموعه کتاب‌های دفترهای واپسین، نوشته احمدرضا احمدی است. این کتاب در ۷ جلد منتشر شده است و جلد دوم آن با نام دفترهای واپسین؛ دفتر دوم؛ به رنگ پرتقالی در اختیار خوانندگان قرار دارد.

شعر زبان روح است، زبان احساسات، زبانی که ما را از زندگی روزمره دور می‌کند و کمک می‌کند خودمان و عشق و عواطف گمشده‌مان را پیدا کنیم. شعر همان زبان گمشده روح آدمی است که در در بین چرخ‌های روزمرگی و زندگی صنعتی گم شده است. این مجموعه کتاب روح تازه‌ای به شما می‌دهد و کمک می‌کند گمشده‌تان را پیدا کنید. این کتاب آرامش روح عصیان‌گر و گمشده شما است.

مجموعه کتاب دفترهای واپسین اشعار زیبای این شاعر معاصر را گردآوری کرده است. احمدرضا احمدی ۱۲ ظهر دوشنبه ۳۰ اردیبشهت۱۳۱۹ در کرمان متولد شد. پدر او از کارمندان وزارت دارایی بود. احمدرضا کوچک‌ترین فرزند خانواده‌ای هفت‌نفره بود. احمدرضا احمدی سال اول دبستان را در مدرسهٔ کاویانی کرمان گذراند و در سال۱۳۲۶ با خانواده به تهران کوچ کرد. در دبستان ادب و صفوی تهران دوران ابتدایی را به‌پایان برد و دورهٔ دبیرستان را در دارالفنون گذراند.

احمدرضا احمدی درباره آثار خودش می‌گوید: کلام من هرچه بود طلا بود، مس بود، متعلق به خودم بود. در هر کتاب راه ناهمواری را طی کردم. در هر کتاب چون کتاب نخستینم با هراس آغاز کردم. راهی که در ظلمات بود. من از کسی تقلید نکردم. به‌گمانم حتی از خودم هم تقلید نکردم. نقادان و خصمان شعر من در این حسرت ماندند که من در جاده‌ای قدم گذاردم که قبل از من دیگران آن را طی کرده باشند. نقادان و خصمان من نمی‌دانند شعری که خمیرمایه‌اش رنج و مصیبت آدمی است، تقلید نمی‌پذیرد. حتی اگر در زمهریر تنهایی شاعر جان ببازد.

او از بزرگان شعر معاصر و ادبیات کودک و نوجوان است که توانسته است کاندید جایزه بین‌المللی هانس کریستین اندرسون شود.

احمدرضا احمدی همان کسی است که مسعود کیمایی درباره او می‌گوید:

احمدی از همان ابتدای راه یک «آرتیست» و «دیوانه» بود. پریشانی دوست‌داشتنی و غیرقابل‌ِمهاری داشت و نگاهی به شاعران اطراف خودش نداشت هرچند آن‌ها را می‌خواند، جای دیگری اسبش را می‌تاخت. احمدی اصلاً با واژه، کار دیگری داشت. او شاعر سیاسی است؛ اما شاعر ایدئولوژیکی نیست. او فاعلِ فردی را به فاعل فوق‌فردی و اجتماعی تبدیل کرد.

کتاب دفترهای واپسین یکی از آثار مهم احمدرضا احمدی است.

خواندن مجموعه دفترهای واپسین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر شما به شعر معاصر علاقه‌ دارید و همواره از خواندن شعر لذت می‌برید این مجموعه کتاب را از دست ندهید.

بخشی از کتاب دفترهای واپسین؛ دفتر دوم؛ به رنگ پرتقالی

بی‌رمقی برگ

از بی‌رمقی برگ

هراس دارم

دیگر

حتا

قادر نیستم

این هراس را

به کسی بگویم

شیشه‌های پنجره‌ام

سالم است

این شیشه‌ها

خواب‌های بی‌رمق

من را

قهوه‌ای‌رنگ

می‌کند

ساده نیست

از پشت شیشه‌ها

جهان را

در آواز خروس‌های

صبح‌گاهی

خلاصه کنم

از آسمان به‌جای باران

برگ می‌ریزد

هیچ رنگی

به‌منزلهٔ

امیدهای کاذب ما

نیست

پس باید

برگ‌های فرسوده و کهنه را

از صمیم قلب بپذیریم

همه‌چیز شکسته است

قایقی را

که از دور می‌بینیم

لیوان‌های آب

آسمانی

که در تاریکی

غرق می‌شود

هوا که روشن می‌شود

آسمان گم می‌شود

پس

باید

فقط به دست‌هایم

اعتماد کنم

و

به دست‌هایم

خیره شدم.

مرثیه بنوازند

گاهی

از گذشته

صدای پایی را

در راهرو می‌شنوم

صدایی کدر

که با سکوت

بافته شده است

در این صدا

باران متوقف

می‌شود

کودک

شیر را پس می‌زند

نمی‌خورد

کاشی‌های حمام

سردتر

می‌شوند

و هرچه شکوفه

از بهار مانده

است

منهدم می‌شود

سایهٔ زنان

که روزی عاشق

آنان بودم

مبدل به کبریتی سوخته

می‌شود

همهٔ این وقایع

مرا

در هم می‌کوبد

اما من هنوز

پاریس را

دوست دارم

و در قسم‌هایم

نام تو و پاریس