دانلود و خرید کتاب صوتی عاشقانه‌های احمدرضا احمدی

کتاب صوتی عاشقانه‌های احمدرضا احمدی، مجموعه‌ای از لطیف‌ترین و زیباترین اشعار سپید عاشقانه‌ی احمدرضا احمدی است. این اثر را با صدای گرم و گیرای خودش، می‌شنویم که تبدیل به تجربه‌ای بی‌نظیر می‌شود. 

درباره‌ی کتاب صوتی عاشقانه‌های احمدرضا احمدی

کتاب عاشقانه‌های احمدرضا احمدی، شامل اشعار عاشقانه‌ی این شاعر است. احمدرضا احمدی به اشعار عاشقانه و لطیف خود شناخته می‌شود. شعرهایی به لطافت و نرمی باران. به شکوه و زیبایی رنگین‌کمان و به درخشش آفتاب. احمدرضا احمدی در استفاده از نمادها برای بیان احساساتش، بسیار چیره دست است. رنگ‌ها و طبیعت در جای‌جای اشعار و عاشقانه‌های احمدرضا احمدی دیده می‌شود. کتاب عاشقانه‌های احمدرضا احمدی، شامل بسیاری از این قطعات زیبای عاشقانه است. ترکیبی عالی از احساس و خیال که رنگی از طبیعت به خود گرفته‌اند و با لطافت بر جان مخاطب می‌نشینند.

کتاب صوتی عاشقانه‌های احمدرضا احمدی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب عاشقانه‌های احمدرضا احمدی برای دوست‌داران اشعار سبک موج نو جذاب و شنیدنی است. اگر دوست دارید عاشقانه‌ای متفاوت و زیبا بخوانید، عاشقانه‌های احمدرضا احمدی را انتخاب کنید.

درباره‌ی احمدرضا احمدی 

احمدرضا احمدی، نویسنده، شاعر، نقاش و ویراستار ایرانی در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان به دنیا آمد. او مدتی را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به فعالیت پرداخت. احمدرضا احمدی بنیان‌گذار سبک موج نو در دهه ۱۳۴۰، در شعر معاصر ایران است. این سبک بعدتر به حرکتی مدرنیستی تبدیل شد که داستان، نمایشنامه، سینما، موسیقی و نقاشی را تحت تاثیر قرار داد. احمدی در سال ۱۳۴۳ به همراه نادر ابراهیمی، اسماعیل نوری علاء، مهرداد صمدی، محمدعلی سپانلو، بهرام بیضایی، اکبر رادی، جعفر کوش‌آبادی، مریم جزایری و جمیله دبیری گروه طرفه را با هدف دفاع از هنر موج نو تأسیس کرد. انتشار دو شماره از مجلهٔ طرفه و تعدادی کتاب در زمینهٔ شعر و داستان از فعالیت‌های این گروه است. 

احمدرضا احمدی به عنوان شاعر برگزیده جایزه‌ی بیژن جلالی در سال ۱۳۸۵ انتخاب شد. او همچنین در سال ۱۳۸۸ نامزد دریافت جایزه هانس کریستین اندرسن بود.

زندگینامه احمدرضا احمدی را در صفحه این شاعر در طاقچه مطالعه کنید.

جملاتی از کتاب صوتی عاشقانه‌های احمدرضا احمدی

نمی‌خواهم همراه با عشق، اضطراب‌ها جهانی را به تو بسپارم.

من از میان این قالب‌هایی که آدمیان ساخته‌اند، عبور می‌کنم.

به سوی تو می‌آیم که نیستی.

دیگر نیستی و انحطاط آدمی، معنی مرگ نمی‌دهد.

اکنون نه زمان است. اکنون نه مکان است.

در غیبت زمان و مکان، نه سنگ است نه آواز پرنده است.

نه میوه هست

نیاز آدمی به اکنون است.

نه گذشته، نه آینده.