کتاب خجالت نکش زندگی کن...

کتاب خجالت نکش زندگی کن... نوشته لیل لوندز و ترجمه فرخ بافنده، ۸۲ قانون طلایی را برای غلبه بر کمرویی بیان می‌کند. 

درباره کتاب خجالت نکش زندگی کن...

لیل لنوندز، متخصص شناخته شده در زمینه ارتباطات انسانی در کتاب خجالت نکش زندگی کن... راهکارها و قوانین طلایی را بیان می‌کند که به افراد مختلف کمک می‌کند تا به مشکل خجالت و کمرویی خود غلبه کنند. 

خجالت نکش زندگی کن... راهکارهایی عملی دارد. نویسنده با بیان مثال‌های ساده و عینی به افراد کمک می‌کنند تا خود را در موقعیتی که پیش آمده تصور کنند و به واسطه این راهکار بتوانند شرایط را به نحوی که مطابق با خواسته خودشان باشد، تغییر دهند. راهکارهای کتاب به مخاطبان کمک می‌کند تا یاد بگیرند چطور در موقعیت‌های مختلف، بر کمرویی خود غلبه کنند و آنچه را که واقعا از ذهنشان می‌گذرد، خواسته حقیقی و نظر واقعی‌شان را بیان کنند. 

خجالت و کمرویی می‌توانند مانند یک عنصر فلج کننده، زندگی روزمره را دچار اختلال کند و مشکلات دیگری را هم به زندگی فرد اضافه کند. برای اینکه کم کم با این چالش خداحافظی کنید، این کتاب را بردارید و به راهکارهای ارائه شده فکر کنید و آن‌ها را در زندگی خودتان نیز اجرا کنید. نتیجه می‌تواند حیرت آور باشد!

کتاب خجالت نکش زندگی کن... را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

این کتاب برای تمام کسانی است که دوست دارند بر مشکل خجالت و کمرویی غلبه کنند. 

درباره لیل لوندز

لیل لوندز، متخصص شناخته شده در زمینه علوم ارتباطات انسانی است. تمرکز او در کار بر تعاملات ناخودآگاهی است که در ارتباطات بین فردی اتفاق می‌افتد. 

لیل لوندز سمینارهای علمی مختلفی را در همین زمینه در نقاط مختلف دنیا برگزار کرده است و کتاب‌های بسیار پرفروشی نوشته است. عموم آثار او درباره مهارت‌های ارتباطی در زندگی شخصی، کسب و کار، روابط اجتماعی و عاشقانه است. کتاب‌های او به بیش از پنجاه زبان در دنیا ترجمه شده است. 

بخشی از کتاب خجالت نکش زندگی کن...

خجالتی‌های زبل چه طور خود را از موقعیتی که... هنوز آمادگی روبه‌رو شدن با آن را ندارند خلاص می‌کنند؟

نیمی از حقیقت را بگو، و نیمی از حقیقت را بگو، و چیزی جز نیمی از حقیقت را نگو در مورد قانون شماره یک یعنی قانون « به غریبه‌ها نگو »، مثل هر چیز دیگری، یکی دو تا استثناء هم هست (این قانون از این لحاظ استثناء نیست). ممکن است شرایطی پیش بیاید که احساس کنی باید به دلیل خاصی کمرویی‌ات را مطرح کنی.

برای مثال، فرض کن که یکی از دوستانت تصمیم گرفته ده، دوازده تا از رفقایش را به خانه‌اش دعوت کند تا با هم بنشینید و مراسم اسکار امسال را تماشا کنید. یکی قرار است چیپس و پفک بیاورد؛ یکی دیگر قرار است چند تا صندلی اضافی با خودش بیاورد؛ چند نفر دیگر قرار است آب‌میوه و نوشابه با خودشان بیاورند. و تو هم به خواهش دوست‌ات قرار است به چند تا از مهمان‌ها زنگ بزنی و آنها را دعوت کنی.

ولی تو خجالتی‌تر از این حرف‌ها هستی که با آدم‌هایی که آنها را زیاد نمی‌شناسی حرف بزنی. این موقع است که بر سر دوراهی قرار می‌گیری. با خودت فکر می‌کنی بهتر نیست « اعتراف » کنی آدم کمرویی هستی و خودت را از شر این کار خلاص کنی؟ شاید هم بهتر باشد بهانه دیگری برای فرار از انجام خواهش او پیدا کنی؟

واقعیت این است که هیچ کدام از این دو راه خوب نیست. راه میانه را در پیش بگیر و با حالتی بی‌خیال و سرخوش، خیلی خلاصه به مسئله کمرویی‌ات اشاره کن. با این کار هم دوست‌ات را معذب نمی‌کنی و هم کاری می‌کنی که متوجه قضیه بشود. در ضمن احساس نمی‌کند که تو صرفاً به خاطر این که نمی‌خواهی به زحمت بیفتی، خواهش او را رد کرده‌ای.

وقتی در وضعیتی مثل مورد بالا قرار می‌گیری، زود دست به کار شو و با لحنی معمولی کلمه « خجالتی » را به زبان بیاور؛ زیاد به حرف‌هایت آب و تاب نده. فقط یک جوری سر همش کن! چیزی مثل این بگو: « آخه عزیزم، دختری به خجالتی من که نمی‌تونه با این همه آدم غریبه حرف بزنه ». یا « اگه تو هم مثل من خجالتی بودی، حاضر بودی بمیری تا این که با این همه آدم غریبه حرف بزنی ». بعد یک راه دیگر را برای کمک کردن به او پیشنهاد کن.