کتاب ریچارد سورژ، جاسوس ویژه استالین

کتاب ریچارد سورژ جاسوس ویژه استالین، نوشته اوون متیوس و ترجمه زهره قلی‌پور زندگینامه یکی از مشهورترین جاسوسان تاریخ است که با کمک اطلاعاتی که در دست داشت، توانست تاثیری شگفت بر نتیجه جنگ جهانی دوم بگذارد.

درباره کتاب ریچارد سورژ جاسوس ویژه استالین

ریچارد سورژ یکی از مخوف‌ترین و مشهورترین جاسوسان تاریخ است. او مردی آلمانی روسی است. در سال‌های میانی جنگ جهانی اول و دوم در کشمکش بیرونی میان کمونیسم و نازیسم قرار گرفت. اما او آنچنان کارش را جدی گرفته بود که تهدید به بازداشت نزدیکانش هم بر او اثری نداشت. همین موضوع باعث شد تا سوظن روسای بلندپایه‌اش در روسیه نسبت به او برانگیخته شود. با این حال او با کمک اطلاعات بسیاری که در دست داشت توانست تاثیر عظیمی بر نتیجه جنگ جهانی دوم بگذارد...

اوون متیوس در کتاب ریچارد سورژ جاسوس ویژه استالین زندگی این جاسوس بزرگ را از سه زاویه دید متفاوت یعنی روسی، آلمانی و ژاپنی روایت می‌کند. او تصویری واقع‌بینانه از این جاسوس مشهور ارائه می‌کند. مردی که زنان را با همه زیبایی شان می‌ستود و برای فریب دل‌های ساده انگار حدومرزی نمی شناخت.

کتاب ریچارد سورژ جاسوس ویژه استالین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه‌مندان به مطالعه کتاب‌های زندگینامه را به خواندن این اثر دعوت می‌کنیم. 

درباره اوون متیوس

اوون متیوس نویسنده، مورخ و روزنامه‌نگار انگلیسی در سال ۱۹۷۱ متولد شد. کتاب‌های او به زبان‌های بسیاری ترجمه شده‌اند و جوایز زیادی را هم از آن خود کرده‌اند. اولین کتاب او با نام فرزندان استالین در لیست کوتاه جایزه کتاب‌های گاردین ۲۰۰۸، جایزه اورول برای نویسندگی سیاسی و جایزه فرانسه مدیسیس اترنج قرار گرفت. او رئیس دفتر سابق مسکو و استانبول برای مجله نیوزویک است.

بخشی از کتاب ریچارد سورژ جاسوس ویژه استالین

افسار انقلاب به‌سرعت از دست بانیان آن خارج شد. اکثریت اعضای این حزب نوظهور، بی‌اعتنا به مخالفت‌های لوکزامبورگ، از شرکت در انتخابات پیش رو سر باز زدند و ـ همچون بلشویک‌ها که پیش از آن‌ها همین رفتار را پیشه کرده بودند ـ ترجیح دادند به‌میانجی «فشاری که از خیابان‌ها وارد می‌شد» قدرت بگیرند. لوکزامبورگ و لیبکنشت اخطار دادند کارگران آمادگی در دست گرفتن دولت آلمان را ندارند. با وجود این، اسپارتاکیست‌های یک‌دنده در مرکز فرماندهی پلیس برلین گرد هم آمدند تا یک کمیته انقلابی موقت تشکیل دهند که خواستار اعتصاب عمومی و خیزش توده‌ها بود. نیم‌میلیون معترض به این خواسته پاسخ مثبت دادند، به خیابان‌های برلین ریختند، با پلاکاردهایی خطاب به قشون‌های سلطنتی که روی آن‌ها نوشته بود به روی هم‌میهنان خود آتش نگشایند.

این برآورد غلط به فاجعه ختم شد. واحد نیروی دریایی خلق، که انحلال قریب‌الوقوعش فاجعه ایام کریسمس را رقم زد، از پیوستن به شورش خودداری کرد. معترضان با قشون‌های ارتش ـ که حتی یکی از یگان‌هایش به تانک ضبط‌شده انگلیسی مدل مارک ۴ مجهز بود ـ و همین‌طور چریک‌های نیروی شبه‌نظامی و نوظهور راست‌گرا مواجه شدند. این یگان‌ها، موسوم به ارتش آزاد، تحت امر افسران مرتجعی بودند که سرسختانه با تسلیم آلمان در جنگ و بلشویسم مخالفت می‌کردند. آن‌ها در آینده دشمنان آشتی‌ناپذیر دولت وایمار و نیز هستهٔ مرکزی حزب نازی هیتلر شدند. دولت موقت، که برای بقای خود دست‌وپا می‌زد، به‌رغم تفاوت‌های ایدئولوژیکش با ارتش آزاد، فوراً مصمم شد تا با آن پیمان ببندد. نماینده حزب سوسیال‌دموکرات، گوستاو نوسکه که اخیراً لقب «نماینده خلق در ارتش و نیروی دریایی» را به خود داده بود، فرمان اجرایی شبه‌نظامیان مرتجع را پذیرفت. گفت: «اگر شما بخواهید، برایتان سگ شکاری هم می‌شوم.»