کتاب آرزوهای بزرگ

اگر هنوز آرزوهای بزرگ چارلز دیکنز را نخوانده‌اید، ترجمه ندا ترابی از این رمان، ترجمه خوب و روانی است که انتشارات ویکتورهوگو به چاپ رسانده است.

آرزوهای بزرگ مشهورترین اثر نویسنده بزرگ انگلیسی، چارلز دیکنز است که بسیاری آن را سرآمد آثرا دیگرش همچون اولیور تویست، خانه متروک، داستان دو شهر، دیوید کاپرفیلد و دوریت کوچک می‌دانند. تخصص دیکنز ترسیم زندگی تهی‌دستان و طبقات پایین اجتماع بود و توانست با این توانایی‌ توده مردم را مفتون خود کند و در زمان حیاتش محبوبیت زیادی بدست آورد. از آثار دیکنز تاکنون اقتباس‌های سینمایی و نمایشی زیادی شده است به طوری که دیکنز برای انگلستان یک گوهر گران‌بها بود و برای سینمای انگلستان یک شانس بزرگ؛ همچنان که وجود دیوید لین برای سینمای انگلستان گوهری تابناک بود.

دیوید لین اولین فیلمسازی بود که به سراغ آثار چارلز دیکنز رفت و در برگردان دو اثر او، آرزوهای بزرگ و اولیور تویست، توانست دو فیلم فراموش نشدنی به تاریخ سینما هدیه کند. بعدها نیز کارگردان دیگر انگلیسی به نام کارول رید نسخه ای موزیکال از اولیور تویست ارائه کرد.

درباره آرزوهای بزرگ

آرزوهای بزرگ داستان، زندگی مردی به نام پیپ، از هفت سالگی تا سی و چند سالگی است. پیپ داستان‌هایی را برای ما تعریف می‌کند که باعث شکل‌گیری شخصیت فعلی او شده‌اند. او در طول این مسیر با دوستان و آدم‌های زیادی آشنا می‌شود که در تصمیمات و اهدافی که در زندگی پیش می‌گیرد، نقش مهمی ایفا می‌کنند. آرزوهای بزرگ داستانی است که هرکسی می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. چرا که هر کسی در طول زندگی خود ممکن است با مشکلات پیپ مواجه شود.

دیکنز در این رمان نشان می‌دهد که مالکیت و ثروت نمی‌توانند درون شخصیت‌ها را تغییر دهند و هم چنین پیدا کردن خود واقعی، نیاز به پیمودن مسیری طولانی دارد. مسیری که در نهایت انسان را به آگاهی می‌رساند.

 خواندن کتاب آرزوهای بزرگ را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه‌مندان به داستان‌های رئالیستی و رمان‌خوانان و دوست داران آثار چارلز دیکنز از خواندن این اثر لذت خواهند برد.

درباره چارلز دیکنز

چارلز جان هوفام دیکنز، معروف به چارلز دیکنز، نویسنده و منتقد اجتماعی انگلیسی و از مهمترین نویسندگان سده نوزدهم است.

در کودکی، پدرش ورشکسته شده و به زندان افتاد. چارلز نوجوان در پی این اتفاق، مجبور به کار در کارخانه شد. پس از دوران سخت کودکی و نوجوانی، در حدود ۲۰ سالگی، دیکنز جوان نخستین تجربه‌های ادبی‌اش را در حوزه تئاتر آزمود و همزمان به روزنامه‌نگاری، خبرنگاری و نوشتن نوشته‌های کوتاه برای روزنامه‌ها می‌پرداخت. دیکنز هر چند همیشه، روزنامه‌نگاری را کاری سخت و کم‌درآمد عنوان می‌کرد، اما تا واپسین روزهای عمر، در حال چاپ داستان‌هایش در مجلاتی بود که خود سردبیری بسیاری از آنها را بر عهده داشت. هر چند ورود او به عرصه رمان در ۲۵ سالگی با داستان آقای پیکویک و الیور تویست رمان مشهور دیگرش که یکسال بعد در ۱۸۳۸ نوشت، او را به شهرت جهانی رساند.

چارلز دیکنز، از آن دست نویسندگانی بود که در همان زمان زندگی خود نیز نویسنده‌ای جهانی به شمار می‌رفت و آثارش علاوه بر انگلیس، به طور تقریبا همزمان در فرانسه و روسیه منتشر و به فروش می‌رسید.

آثار دیکنز به سبب توصیف‌های دقیق و پرجزئیات و ظرفیت بالای دراماتیک و روایی مورد توجه سینماگران قرار گرفته است و نزدیک به ۲۰۰ اثر سینمایی به ویژه در هالیوود بر اساس کتاب‌های دیکنز ساخته شده است.

داستان‌های چارلز دیکنز، به شخصیت انسانی، روحیات او و تضادها و چالش‌های اخلاقی آنان می‌پردازد و این موجب می‌شود، محتوای داستان‌هایش برای خواننده امروز نیز همچنان اندیشه‌برانگیز باشد. ویژگی دیگر آثار دیکنز، پایان خوب قهرمانان داستانش در پی زندگی سخت و عذاب‌آورشان است. برخی این ویژگی را صرفا یک پایان خوب می‌دانند و برخی دیگر خاستگاه آن را در گرایش‌های مسیحی دیکنز در مفهوم رستگاری نهایی انسان‌های نیک دنبال می‌بینند. پایان خوب و روشنی که همتایان و همروزگاران او مانند داستایوفسکی، در سرنوشت انسان‌ها و قهرمانانشان نمی‌دیدند.

مزار دیکنز اکنون در کلیسای وست‌مینیستر در بخش ویژه نویسندگان معروف به کنج شاعران در لندن جای دارد. در سال ۱۹۲۵، خانه‌ای که دیکنز برای مدتی در آن زندگی می‌کرد، تبدیل به موزه‌ای درباره زندگی او شد.

جملاتی از کتاب آرزوهای بزرگ

پلیس همه اموال مگویچ را توقیف کرد. دیگر هیچ پولی برای پیپ نماند. بزودی مجبور شد لباس ها و اثاثیه‌اش را بفروشد تا بتواند غذا بخرد. چند روز پس از مرگ مگویچ، هربرت گفت می خواهد آخر هفته به کاریو برود. با رفتن او، پیپ بیمار شد.

بیشتر اثاثیه‌اش را فروخت و هیچ پولی برایش باقی نماند. یک روز دو پلیس به سراغش آمدند تا او را به زندان ببرند چون به او مشکوک بودند اما پیپ بیمارتر از آن بود که بتواند تختش را ترک کند و آنها رفتند. پیپ برای مدت طولانی بیمار شد. نمی دانست کجاست و چه اتفاقی افتاده ولی احساس می کرد یک نفر همیشه نزدیکش است و در مواقع نیاز به کمکش می شتابد. وقتی هوشیاری‌اش را بدست آورد فهمید او جو است.