دانلود و خرید کتاب مارتین هایدگر: هستی و زمان چارلز گینیون ترجمه محمود دریانورد
با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.
تصویر جلد کتاب مارتین هایدگر: هستی و زمان

کتاب مارتین هایدگر: هستی و زمان

معرفی کتاب مارتین هایدگر: هستی و زمان

«مارتین هایدگر: هستی و زمان» نوشته چارلز گینیون (-۱۹۴۴) کتاب از مجموعه «متون محوری فلسفه‌» است که تاریخ فلسفه را از طریق بررسی و تفسیر آثار بنیادین آن روایت می‌کند.

این دفتر نگاهی به کتاب «هستی و زمان» اثر هایدگر دارد که در سال ۱۹۲۷ و ۳۸ سالگی نویسنده منتشر شده‌است. این اثر نمایانگر تلاشی عمیق برای آشتی دادنِ شماری از سنت‌های عقلانیِ ظاهراً متعارض است که تفکرات ارسطو، قدیس پُل، قدیس آگوستین، لوتر، کانت، هگل، کی‌یر کگور، نیچه، برگسون و هوسرل از آن جمله‌اند. هستی و زمان را می‌توان پاسخی به سلطهٔ نظریهٔ شناخت بر فلسفهٔ مدرن دانست که از زمان دکارت شروع شد. هرچند تأثیرگذارترین متفکران در آلمان آن روزگار، یعنی نوکانتی‌ها و پوزیتیویست‌ها، سعی داشتند تبیینی از چگونگی شناخت ما از جهان عرضه کنند، هایدگر پرسش‌ها در باب شناخت را کنار گذاشت و مستقیماً به مطالعهٔ هستی موجودات روی آورد.

تبیین هستی در این کتاب در تضاد شدید با یکی از فرض‌های اصلی جریان غالب فلسفهٔ غرب قرار می‌گیرد: این فرض که هستی را باید همچون چیزی اندیشید که پایدار و تغییرناپذیر است. درحالی‌که از زمان افلاطون اکثر فیلسوفان فرض کرده‌اند که هستیِ هر چیزی را باید بر پایهٔ آنچه سرمدی و ثابت است (مُثل، ذوات، قوانین علمی و غیره) فهمید، هایدگر معتقد است که هستیْ در زمان گشوده می‌شود؛ در واقع، هستی خودِ زمان است. از آنجا که هایدگر صرفاً نیمی از هستی و زمان را به پایان رساند، نمی‌توانیم مطمئن باشیم که او ارتباط نهایی میان هستی و زمان را چگونه تصور می‌کرد. اما بخش‌های منتشرشدهٔ این کتاب برخی از دقیق‌ترین، بصیرت‌زاترین و اصیل‌ترین تأملاتی است که تاکنون دربارهٔ اگزیستانس انسانی و فهم ما از هستی نوشته شده است.

Peyvand
۱۳۹۷/۰۵/۲۹

من چاپی اینو از نشر ققنوس خوندم یکمی برام سنگین بود ولی خوب بود ! یک سوال ! نویسنده ی این کتاب مارتین هایدگر هستش چرا چالز گینیون نوشته ؟

Amirreza Mahmoudzadeh-Sagheb
۱۳۹۹/۰۶/۰۴

به‌طورکلی نظرم به این کتاب مثبت است. اما با توجه به مغلق‌گویی هایدگر، بهتر بود علاوه بر معادل‌های انگلیسی، معادل‌های آلمانی برای اصطلاحاتی که در ترمینولوژی هایدگر به کار می‌رود ذکر می‌شد. این کتاب برای مرور هستی‌وزمان مناسب است، تنها در

- بیشتر
Tahere
۱۳۹۸/۰۸/۲۹

کتاب خوبیه. معرفی مختصری از مهمترین مضامین هستی و زمان. اما ترجمه خوب نیست.

hamed
۱۴۰۰/۱۰/۲۶

خوبه متن و ترجمه به نسبت قابل قبوله و درکل دید مختصر و مفیدی به هستی و زمان هایدگر داره که برای پیش مقدمه هایدگر خوبه .

Elnaz Abdolrahimi Niari
۱۴۰۱/۰۱/۱۶

ترجمه اش چندان روان نبود.اما مفاهیمش عمیق بود و البته من رو راغب کرد که برم و کتاب اصلی رو بخونم.و اینکه زمان و هستی واقعا شگفت انگیزه. هایدگر تلاش کرده که ایده مادی و غیرمادی جهان رو در هم

- بیشتر
ماهان
۱۴۰۳/۰۳/۱۶

ترجمه اونقدر بد بود که نتونستم تا انتهاش رو بخونم. آخه وقتی یه متن به خودی خود ثقیله ، چه اصراریه که مترجم محترم هم غریب‌ترین واژه‌ها رو برای ترجمه‌ش استفاده کنند؟

میلاد پرنیانی
۱۴۰۲/۱۰/۲۰

من فکر می‌کردم این نسخه اصلی کتاب هستی و زمان هایدگر هست ولی بعد متوجه شدم که یک تفسیر از آن است و چیزی که بیشتر ناامیدم کرد این بود که این تفسیر جای آنکه فهم اثر را آسان‌تر کند

- بیشتر
meysam babaei
۱۴۰۲/۰۱/۱۱

بنظرم کتاب مختصر و مفیدی هست .

Behnam Bahrami
۱۴۰۱/۰۳/۰۸

از خوندن این کتاب احتراز کنید. من به شخصه خیلی روی هایدگر تحقیق کردم، پایان نامه‌ام و تمام پروژه‌های دانشگاهیم در مورد هایدگر بوده، به شخصه خیلی بهش علاقه دارم، اما این کتاب شمارو به گمراهی میکشه و باعث سردرگمی شما

- بیشتر
این ندا به ما می‌گوید که هیچ‌چیز در سرچشمه یا بنیان هستی ما وجود ندارد که بتواند به ما تضمین دهد که در مسیر درست هستیم، و هیچ‌چیز در پایان سفر زندگی ما وجود ندارد که بتواند به ما اطمینان دهد که به‌شایستگی زندگی کرده‌ایم.
Mohammad reza Gholami
در اضطراب پی می‌برم که این زندگی خودم است که باید زندگی کنم، و اینکه هیچ‌چیز جُز من نمی‌تواند ثابت کند که من دارم آن را به‌خوبی انجام می‌دهم.
Mohammad reza Gholami
آنچه من در اضطراب با آن مواجه می‌شوم این واقعیت است که اشیاء این‌جهانی نمی‌توانند بنیانی برای اگزیستانس من فراهم کنند و در نتیجه با در-جهان-هستن خودم به‌مثابهٔ چیزی روبه‌رو می‌شوم که خودم باید آن را واقعیت بخشم و بنیان بگذارم.
Mohammad reza Gholami
هستی ما از همهٔ جوانب با هیچ‌بودگی احاطه شده است.
Mohammad reza Gholami
هایدگر در صدد توصیف اگزیستانس انسانی است، آن‌گونه که از طریق فعالیت‌های هرروزهٔ پیشانظری مانند کار در کارگاه آشکار می‌شود. فعالیت‌هایی از این دست خصلتی دارند که هایدگر آن را «در-جهان-هستن» می‌نامد. عبارتِ «در-جهان-هستن» به‌هم‌پیوسته است (در آلمانی این عبارت یک واژه است)، چرا که «مفهوم واحد» ی را بیان می‌کند که نمی‌توان آن را بر پایهٔ رابطهٔ بین خود و اجزای تشکیل‌دهندهٔ جهان فیزیکی فهمید. هایدگر می‌گوید که واژهٔ «در» در این عبارت نه به معنای مکانیِ در چیزی قرار داشتن (مانند چاقو در غلاف است)، بلکه به معنای اگزیستانسیالِ درگیر شدن به کار رفته است...، معنایی که تلویحاً در عبارت‌هایی مانند «در ارتش بودن» یا «در رابطه‌ای عاشقانه بودن» نیز وجود دارد
Ahmad
تبیین هایدگر از در-جهان-هستن بر نحوهٔ معمولِ ظهورِ اشیاءِ این جهان به‌مثابهٔ بخشی از «ما-جهانِ» مشترکْ تأکیدی خاص دارد. جهان خودش را به‌مثابهٔ جهانی همگانی عرضه می‌کند، و این امر بدان دلیل است که ما، در کُنه هستی‌مان، چیزی هستیم که هایدگر آن را «هم-هستن» یا «هستن-با» می‌نامد. انسان بودن یعنی ورود به یک بافتار فرهنگی آشنا، به‌نحوی که فرد در آن بدواً و تقریباً همواره آن‌گونه با اشیاء مواجه شود که «کسی» یا «هر کسی» با آن مواجه می‌شود. «ما همان‌گونه لذت می‌بریم و تفریح می‌کنیم که کسی لذت می‌برد؛ همان‌طور می‌خوانیم، می‌بینیم و راجع به ادبیات <و هنر> داوری می‌کنیم که کسان می‌بینند و داوری می‌کنند؛ همچنین ... ما چیزی را “تکان‌دهنده” می‌یابیم که کسی آن را “تکان‌دهنده” می‌یابد»
Ahmad
علاوه بر این، وقتی که به برخی از فیلسوفان پیشاافلاطونی (مثلاً هراکلیتوس) یا متفکران غیرغربی (مثلاً بودایی‌ها) می‌نگریم، درمی‌یابیم که این هستی‌شناسی جوهری هیچ نقشی در اندیشه‌های آن‌ها بازی نمی‌کند. این هستی‌شناسی جوهری که از آن سنت به ارث برده‌ایم، پس از بازاندیشی، همچون فرضی بی‌پایه از آب درمی‌آید که محصول «افلاطون‌گرایی» است، نگرشی یک‌جانبه و ساختگی که خاصِ اندیشهٔ غالب در غرب است.
علی۱۳۵۷
باید به خصلت ابزاری هستندهٔ در دستی بر اساس «صبغه‌ای ذهنی» اندیشید که بر اعیانِ از پیش داده‌دشده نهاده می‌شود. در مقابل، دلایلی محکم برای تأکید بر این نکته ___ و نه هیچ دلیلی برای انکار آن___ داریم که این نحوهٔ کل‌گرایانه و پویای هستیِ ابزارِ مورد استفاده به همان نحوی است که چیزها واقعاً در موقعیت‌های انضمامی زندگی هستند.
کاربر ۵۵۴۱۴۵۸
به‌هیچ‌وجه نمی‌توانیم به اشیاء چنانکه واقعاً و فی‌نفسه هستند دست یابیم.
میلاد پرنیانی
قوانین نیوتون، اصل تناقض، و هر حقیقتی به‌طور کلی تنها تا هنگامی حقیقی [یا صادق]‌ است که دازاین هست. پیش از آنکه دازاینی بوده باشد، هیچ حقیقتی نبوده است؛ و بعد از دازاین نیز هیچ حقیقتی نخواهد بود. ... قوانین نیوتون، پیش از آنکه کشف شوند، «حقیقی» [یا «صادق»] نبودند؛ این دلیلی بر آن نیست که آن‌ها کاذب بودند
میلاد پرنیانی
این پس‌زمینهٔ فهم‌پذیری است که هایدگر آن را «گشودگی» می‌نامد
میلاد پرنیانی
داستان هر زندگی متمرکز صورتی دارد که تقدیر نامیده می‌شود. اما تقدیر امری خصوصی نیست. برعکس، برای آنکه یک فرد زندگی خود را به‌مثابهٔ تقدیر زندگی کند باید همچنین بفهمد زندگی‌اش به‌نحوی جدایی‌ناپذیر با زندگی دیگران، با داستان شکوفایی «یک جامعه، یا یک قوم» گره خورده است
میلاد پرنیانی
هیچ‌چیز در سرچشمه یا بنیان هستی ما وجود ندارد که بتواند به ما تضمین دهد که در مسیر درست هستیم، و هیچ‌چیز در پایان سفر زندگی ما وجود ندارد که بتواند به ما اطمینان دهد که به‌شایستگی زندگی کرده‌ایم.
میلاد پرنیانی
توأمان با این فرض آرام می‌گیریم که داریم خوب زندگی می‌کنیم، زیرا «داریم همان کاری را انجام می‌دهیم که کسان دیگر انجام می‌دهند» (BT: ۲۲۲-۳). در همهٔ این موارد، ما از خویشتن خویش بیگانه شده‌ایم
میلاد پرنیانی
هستی خودِ زمان است
میلاد پرنیانی
ادعای وی این است که ما بجای اندیشیدن به انسان‌ها به‌مثابهٔ افراد، اشخاص، خودها یا سوژه‌ها، یا حتی به‌مثابهٔ جماعات، باید به اگزیستانس انسانی همچون ظهور یک «فضای <بازِ> معنا» بیندیشیم
کاربر ۲۸۱۵۳۷۷
در بخش عمده‌ای از زندگی عملیِ هرروزهٔ ما، هستی ما با در-جهان-هستن خصلت‌نمایی می‌شود، بدین معنا که چنان در به‌کارگیری ابزارهای آشنا جذب یا غرق شده‌ایم که به‌هیچ‌وجه بین مؤلفهٔ «خود» و موجوداتی که در پیرامونمان می‌یابیم تعارضی درنمی‌گیرد.
علی۱۳۵۷
اما این فرض در باب هستیِ «آنچه-هست» تا چه حد بدیهی است؟ به نظر می‌رسد که این فرض برای سنگ‌ها و دیگر اعیان فیزیکی معنادار باشد، ولی برای اشیاء دیگر اصلاً کارساز نیست. چگونه برداشت جوهرباورانه از هستی در فهم رویداد تاریخی‌ای مانند جنگ جهانی اول کمکمان می‌کند؟ آیا آن جنگ هنوز وجود دارد؟ جوهر آن چه بود؟ به هستندگانی نظیر عدالت، عشق، زیبایی و نفرت فکر کنید. آیا این‌ها جوهری دارند؟ آیا مکانی را اشغال می‌کنند؟ با وجود این، بی‌تردید عشق وجود دارد! از این منظر، هستندگان خیالی چه هستند؟ اعداد چه هستند؟ سمفونی‌ها؟ حتی به نظر می‌رسد که انسان‌ها را نیز نمی‌توان با تشخیص جوهری که آن‌ها را می‌سازد به‌نحوی بسنده تعریف کرد.
علی۱۳۵۷
پس انسان یک انکشاف یا گشودگی است که در پرتو آن هر چیزی، از جمله «خودها» و «اشخاص»، می‌تواند به‌مثابهٔ موجودی از گونه‌ای خاص کشف شود.
فی. ا
ما بجای اندیشیدن به انسان‌ها به‌مثابهٔ افراد، اشخاص، خودها یا سوژه‌ها، یا حتی به‌مثابهٔ جماعات، باید به اگزیستانس انسانی همچون ظهور یک «فضای <بازِ> معنا» بیندیشیم
فی. ا

حجم

۱۱۷٫۹ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۵۶ صفحه

حجم

۱۱۷٫۹ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۵۶ صفحه

قیمت:
۱۱,۰۰۰
تومان