کتاب بیست‌ نامه‌ و‌ چهارده‌ چهره‌ برای‌ واژگونی‌ جهان

من نمی‌گویم فاتح این جهان هستم اما توانسته‌ام رؤیا، تخیل و حافظه‌ام را فتح کنم.. «بیست نامه و چهارده چهره برای واژگونی جهان» اثر احمدرضا احمدی در دو بخش سامان‌یافته که بخش اول آن دربردارنده بیست نامه از نویسنده به برخی از معاصرین و بخش دوم نیز چهارده یادداشت از او درباره برخی از چهره‌های مشهور معاصر است. از نامه‌های بخش اول دو نامه به داوود رشیدی، سه نامه به شهره حیدری، سه نامه به آیدین آغداشلو، دو نامه به پرویز دوایی، دو نامه به داریوش دولتشاهی و نامه‌ی آخر برای‌ روز جهانی تئاتر است و باقی نامه‌ها به فروغ فرخزاد، کاوه وثوق احمدی، محمدعلی سپانلو، حسین سمیعیان، کورش پارسانژاد، فؤاد نظیری و علیرضا مشایخی نوشته شده‌است. بخشی از نامه احمدی به فروغ فرخزاد: صحبت‌ها کرده‌ام من با شما. از ذهنم. من در زیر این ذهن بی‌تداوم مدفون می‌شوم از روزی که به این‌جا آمده‌ام در مه دست و پا می‌زنم. شب نخستین را توده‌های پتو می‌بینم که روی آسمان، درخت، سربازان آویخته بودند. هنوز از راهروی این فکر بیرون نیامده می‌دانم این اندیشه صیقل می‌خواهد و برد لغت. ترسم این است که اندیشه‌هایم در صیقل و پرداخت مجروح شوند، زخمی شوند و بمیرند. از مرگ هراس ندارم؛ مرگ یک حقیقت مضاعف است که در من است و در اطراف من. نمی‌دانم آیا همیشه و در سن‌های خیلی جدی این فوران در من خواهد بود یا نه و اگر از میان رود من هم از زمین کنده خواهم شد.