کتاب طوطی

کتاب الکترونیکی «طوطی» (اثر وحیده صمد حسینی) مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه فارسی معاصر است که در سال ۱۴۰۳ توسط انتشارات ترجمان‌نگار منتشر شده است. این کتاب با نگاهی به زندگی روزمره، روابط انسانی و دغدغه‌های اجتماعی، روایت‌هایی از تجربه‌های زنان و مردان در جامعه امروز ایران را پیش روی مخاطب می‌گذارد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب طوطی

«طوطی» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که هرکدام به گوشه‌ای از زندگی شخصیت‌هایی معمولی اما پر از احساس و کشمکش می‌پردازد. این کتاب در فضایی آشنا و ملموس، دغدغه‌های نسل امروز، روابط خانوادگی، عشق، شکست، امید و ناامیدی را روایت می‌کند. داستان‌ها اغلب از زاویه دید زنان روایت می‌شوند و با زبان و نگاهی جزئی‌نگر، به جزئیات زندگی روزمره و احساسات پنهان شخصیت‌ها می‌پردازند. دوره نگارش و انتشار کتاب، بازتاب‌دهنده فضای اجتماعی و فرهنگی سال‌های اخیر است و نویسنده تلاش کرده است با روایت‌هایی کوتاه اما پرکشش، تصویری از جامعه معاصر ارائه دهد. در کنار روایت‌های فردی، نشانه‌هایی از مسائل جمعی و اجتماعی نیز در داستان‌ها دیده می‌شود که به کتاب رنگ و بویی چندلایه می‌بخشد.

خلاصه کتاب طوطی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان‌های «طوطی» با محوریت تجربه‌های زنان جوان و دغدغه‌های عاطفی و اجتماعی آن‌ها شکل گرفته‌اند. روایت‌ها اغلب با لحنی صمیمی و توصیف‌گر، به لحظات مهم زندگی شخصیت‌ها می‌پردازند؛ از عاشق‌شدن و شکست عشقی تا مواجهه با خانواده، جامعه و سنت‌ها. در داستان نخست، راوی پس از تجربه عشقی نافرجام، تلاش می‌کند زندگی جدیدی را آغاز کند اما گذشته همچنان سایه می‌اندازد. شخصیت‌هایی مانند سیاوش، شیوا و الهام هرکدام نماینده نوعی از امید، تردید یا سرخوردگی‌اند. داستان‌ها به روابط دوستانه، خانواده‌های پرتنش، آرزوهای بر باد رفته و تلاش برای یافتن هویت فردی می‌پردازند. در برخی روایت‌ها، نمادهایی مانند پرنده یا طوطی، استعاره‌ای از آزادی و اسارت هستند. کتاب با نگاهی جزئی‌نگر، لحظات تلخ و شیرین زندگی را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد چگونه شخصیت‌ها میان امید و ناامیدی، رفتن و ماندن، و عشق و عقل سرگردان‌اند.

چرا باید کتاب طوطی را خواند؟

این کتاب با روایت‌هایی کوتاه و متنوع، تجربه‌های زیسته نسل امروز را بازتاب می‌دهد و به دغدغه‌های عاطفی، خانوادگی و اجتماعی زنان و مردان می‌پردازد. داستان‌ها با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره و احساسات پنهان، امکان همذات‌پنداری و تأمل درباره روابط انسانی و انتخاب‌های فردی را فراهم می‌کنند. «طوطی» برای کسانی که به دنبال روایت‌هایی صادقانه و نزدیک به واقعیت از زندگی معاصر هستند، فرصتی برای دیدن جهان از زاویه‌ای تازه است.

خواندن کتاب طوطی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه فارسی، کسانی که دغدغه‌های هویتی، عاطفی و اجتماعی دارند و مخاطبانی که به روایت‌های زنانه و تجربه‌های نسل امروز علاقه‌مندند، مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال بازتاب زندگی روزمره و روابط انسانی در ادبیات معاصر هستند، پیشنهاد می‌شود.

فهرست کتاب طوطی

- دوباره هرگز: روایت شروعی تازه پس از شکست عشقی و تلاش برای فراموشی گذشته. - دوستی: داستانی درباره شکل‌گیری یک رابطه دوستانه و چالش‌های آن. - بانوی صدا: نگاهی به زندگی خانوادگی و تأثیر موسیقی و تکنولوژی بر روابط اعضای خانواده. - راز: روایت رازی پنهان در زندگی یک زن و تأثیر آن بر روابط خانوادگی. - اسارت: استعاره‌ای از اسارت در قفس سنت‌ها و تلاش برای رهایی. - عروسک: داستانی درباره کودکی، بازی و تأثیر خانواده بر شکل‌گیری شخصیت. - حفره ناامن: مواجهه با ناامنی‌های درونی و بیرونی و تلاش برای یافتن آرامش. - لاله: روایت زندگی روزمره و امید به تغییر در دل مشکلات. - لازنا: داستانی درباره آرزوها، حسرت‌ها و مواجهه با فقدان. - مرغ آمین: اشاره به دعاها و آرزوهای برآورده‌نشده و امید به آینده.

بخشی از کتاب طوطی

«سه سال گذشته بود. دیگر می‌خواستم یک زندگی خوبی داشته باشم. باید یک نقطه پایان می‌گذاشتم می‌رفتم سر خط. تا دیگر غصه تمام شود. هر چند دیر بود اما یک شروع؛ همیشه مثل ماهی که همین حالا از آب گرفته شده باشد تازه است. تازه. مثل اولین روز یک هفته. اولین روز یک ماه. یا مثل امروز که از همان صبح اول وقت. تا به این لحظه. حس خوبی دارم. این حس لطیف. به نرمی گلبرگ‌های نو شکفته. در روز تولد یک گل سرخ کوچک بود. طوری که آن روز می‌توانستی بیشتر از هر زمانی خود را دوست داشته باشی. با خود یک عهد ببندی. من عهد بسته بودم. دوباره. هرگز عاشق نشوم. دوباره هرگز، یک نوع تکراری تازه بود که نمی‌خواستم بار دیگر شروع کنم. اما من. یک ستون آهنی نبودم. یک کوه قدر قدرت هم نبودم. یک عضو کوچکی بودم. از بودن‌هایی که یک روز بالاخره کم می‌آورد. به طرز عجیبی عهد می‌شکند. من آمده بودم دانشگاه درس بخوانم. برای خودم کسی بشوم. گذشته را از یاد ببرم. ولی یک آدم چطور می‌تواند به راحتی فراموش کند. با ترک کردن یک خانه. یک محله. یک شهر، گذشته محو نمی‌شود. هر چند شاید بشود با یک حادثه بی‌نظیر فراموشی همه چیز را از یاد برد. اما همیشه گذشته دو پا بیشتر از ما دارد. هر بار با پررویی تمام مقابل چشمانمان است. پس بهتر است. دست بردارم. گذشته را فقط نگاه کنم. سعی نکنم از او جلو بزنم.»