کتاب انسانم آرزوست

کتاب انسانم آرزوست نوشته محمدعلی یزدانی گزی است. این کتاب را انتشارات کنکاش منتشر کرده است. این کتاب با نگاه به شعر شاعران گذشته به این می‌پردازد چطور انسانی کامل باشیم.

درباره کتاب انسانم آرزوست

جامعه بشری اگر بخواهد و باید که بخواهد، جامعه بدون تبعیض و جور و ستم توأم با عدالت و خیر خواهی را برای خود رقم بزند، باید در سیستم های آموزشی خود از دوره های ابتدایی تا پایان آن تجدید نظر کلی به عمل آورده و آنچه از محتوی تعلیماتی را که خود محوری و تک بعدی بودن و خود برتر بینی های نژادی و مذهبی و خُرافی در متون تعلیمی وجود داشته و دارد را حذف کرده و به جای آن متونی را در معرض اشاعه و نشر در این زمینه قرار دهند که مشحون از بارقه های انسانی و نیک خواهی و نیک اندیشی باشد. طرح و نشر ادبیات پر بار و گرانسنگ و انسان‌گرای ایرانی و جهانی در آموزه های تربیتی و پرورش میتواند کمک کند انسان امروز خودش را پیدا کند و بتواند راه سعادت را در پیش بگیرد. ادبیات کلاسیک ایران، آثار و گنجینه گران بهایی ای است که محتوی آن همه حکمت و پند است.

این آثار اعم از نثر مانند: کلیله و دمنه، قابوسنامه و دیوان اشعار شعرای بزرگی چون سعدی، مولوی، حافظ، فردوسی، رودکی و ناصر خسرو است، دریغ است که در این زمانه که اینترنت و موبایل و ماهواره دغدغه گذران روز افراد جامعه شده به حاشیه برده شود. نویسنده در این کتاب خواننده را همراهی می‌کند و به قلب تاریخ ادبیات ایران می‌برد و با بیان مهم‌ترین مفاهیم اخلاقی در آثار کسانی مانند سعدی سعی می‌کند قدمی در راه روشنایی آینده بشر بردارد.

خواندن کتاب انسانم آرزوست را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب انسانم آرزوست

برای همگان باید روشن گردد که این محتوای ذهنی و نوع تفکر افراد است که آنها را به عمل و ا می‌دارد، و اگر ذهنیت فرد انباشته از تفکر انسانی و بدور از قشریت های مذهبی و قومی و خرافات اجتماعی باشد چنین فردی عاری از تبعیض و ظلم و فساد و تباهی و جنایت خواهد بود و برعکس اگر ذهنیت و محتوای فکری فرد مشحون از تعصبات قومی و مذ هبی و قشریت و خرافه باشد چنین فردی مستعد ظلم و فساد و تبه کاری و جنایت خواهد بود، همانطور که قبلاً نیز اشاره شد اگر ذهنیت افرادی چون چنگیز، حجاج یوسف و مسلم بن قتیبه و تیمور و آتیلا و نرون و سایر جنایت کاران تاریخ بشر محتوی ذهنی اندیشمندان بزرگی چون افلاطون، کوروش، بزرگمهر حکیم، فارابی، زکریای رازی، ابن خلدون و.... بود، آیا جنایتی از طرف آنها صورت می گرفت، به طور مسلم واضح است که خیر، البته این نکته هم قابل یاد آوری است که اختلاف در مکان های جغرافیای نیست و نبوده که تفاوت های رفتاری را بوجود می آورد. یک فرد این امکان را دارد که محتوی فکریش در هر شرایط مکانی و زمانی اندیشه ورزی نیک خواه به حال بشریت باشد و در عین حال نقطه مقابل آن یک فرد در هر شرایط زمانی و مکانی اگر محتوای ذهنی و اندیشه او آلوده به تعصبات قومی و اجتماعی و مذهبی باشد این امکان وجود دارد که در هر زمان و تحت شرایط هر مکانی به فساد و جنایت آلوده گردد.

باز به عنوان مثال ذهنیت و نوع تفکر سعدی بزرگوار که شعر بنی آدم اعضای یکدیگرند را سروده خالی از قشریت و تعصب قومی و نژادی و مذهبی بود و بر عکس ذهن و تفکر او حول محور انسانیت و شرافت و منش پاک و اخلاق نیک خواهانه بوده است به همین صورت ذهنیت و تفکر حافظ که عنوان شعر درخت دوستی بنشان را مطرح کرده نیز چنین بوده است. در هر حال سخن اندیشمندان بزرگ اعم از ایرانی و غیر ایرانی خالی از تعصبات و تک محوری ها و قشریت نحله های سیاسی و مذهبی بوده است، به همین خاطر است که باید عنوان گردد چنین اندیشه ها که نشأت گرفته از ذهنیت انسانی آنها بوده در هر شرایط زمانی و مکانی برای آحاد جامعه بشری اعم از هر قوم و ملیت و نژادی مفید بوده و هست. مورد دیگر که مجدداً قابل یاد آوری است اینکه در علم روانشناسی به اثبات رسیده که ذهن کودک انسانی در لحظه تولد عاری و خالی از هر محتوایی است و به عبارت دیگر ذهن کودک در زمان تولد مانند صفحه کاغذ سفیدی است که هیچ نقش و نگاری ندارد و کودک به مرور زمان در محیط مکانی و تربیتی در اثر محرک ها و عوامل بیرونی ذهنش شکل می پذیرد و بسته به اینکه چه محرک ها و عوامل تربیتی درمحیط او باشد ذهنیتش شکل می گیرد و باز بسته به آن محرک ها ذهنیت مثبت یا منفی در او بوجود می آید، اینکه برخی را تصور بر این است که انسان ها فطرتاً خوب یا بد هستند ضمانت علمی و واقعی ندارد.