کتاب مانون لسکو

کتاب مانون لسکو با نام اصلی Manon Lescaut نوشته آبه پروو و ترجمه مجید حائری توسط انتشارات ضامن آهو منتشر شده است. این رمان عاشقانه و تراژیک فرانسوی، داستان پر فرازونشیب عشق میان مانون لسکو و شوالیه‌ دگریو را روایت می‌کند و از آثار شاخص ادبیات قرن هجدهم فرانسه به شمار می‌رود. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مانون لسکو

کتاب مانون لسکو (دومین تراژدی بزرگ جهان پس از هملت) در میانه‌ی قرن هجدهم نوشته شده و در همان زمان نیز توجه بسیاری را به خود جلب کرد. این رمان، تصویری از جامعه‌ی فرانسه در دوره‌ای پرآشوب و آکنده از فساد و بی‌ثباتی اجتماعی ارائه می‌دهد. نویسنده، آبه پروو، با الهام از تجربیات شخصی و مشاهداتش از زندگی اجتماعی، داستانی را خلق کرده که در آن عشق، هوس، فقر، خیانت و آرمان‌گرایی در هم تنیده‌اند. روایت کتاب از زبان شوالیه دگریو، جوانی آرمان‌گرا و ساده‌دل، بیان می‌شود که درگیر عشقی پرشور و ویرانگر با دختری به نام مانون لسکو می‌شود. 

این اثر نه تنها داستانی عاشقانه است، بلکه نقدی اجتماعی بر فساد، تبعیض و سقوط اخلاقی جامعه‌ی فرانسه نیز به شمار می‌رود. مانون لسکو نوشته‌ی آبه پروو بارها موردتوجه نویسندگان و منتقدان بزرگ قرار گرفته و الهام‌بخش آثار هنری و اقتباس‌های متعددی بوده است. فضای داستان، میان شهرهای فرانسه و تبعیدگاه‌های دوردست در نوسان است و سرنوشت شخصیت‌ها را در برابر نیروهای بیرونی و درونی به تصویر می‌کشد.

خلاصه داستان مانون لسکو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

داستان مانون لسکو با روایت شوالیه دگریو آغاز می‌شود؛ جوانی از خانواده‌ای نجیب که برای تحصیل فلسفه به شهر آمین فرستاده شده است. او در جریان بازگشت به خانه، با دختری زیبا و مرموز به نام مانون لسکو روبه‌رو می‌شود که قرار است به‌اجبار خانواده‌اش به صومعه فرستاده شود. جاذبه‌ی میان این دو به‌سرعت به عشقی پرشور بدل می‌شود و آن‌ها تصمیم به فرار و آغاز زندگی مشترک می‌گیرند، اما مشکلات مالی، بی‌تجربگی و وسوسه‌های محیط پاریس، زندگی‌شان را به‌سمت بحران می‌برد. دگریو که به‌شدت عاشق است، بارها میان عقل و احساس، وفاداری و شک، واماندگی و امید در نوسان است. 

مانون، دختری با روحیه‌ای متغیر و میل به تجمل، گاه به‌خاطر نیاز مالی و گاه به‌دلیل فشارهای اجتماعی، تصمیماتی می‌گیرد که رابطه‌شان را به خطر می‌اندازد. خیانت، سوءتفاهم و دخالت اطرافیان، سرنوشت این دو را به‌سمت جدایی و رنج سوق می‌دهد. روایت کتاب، سرشار از لحظات عاطفی، کشمکش‌های درونی و بحران‌های اخلاقی است و نشان می‌دهد چگونه عشق می‌تواند هم نجات‌بخش و هم ویرانگر باشد.

چرا باید کتاب مانون لسکو را خواند؟

رمان مانون لسکو، تصویری از عشق پرشور و بی‌ثبات را در بستری از بحران‌های اجتماعی و اخلاقی به نمایش می‌گذارد. کتاب مانون لسکو با روایت صادقانه‌ی احساسات و تردیدهای شخصیت‌ها، خواننده را با پیچیدگی‌های روان انسان و تأثیر محیط بر سرنوشت فردی روبه‌رو می‌کند؛ همچنین کتاب فرصتی برای آشنایی با فضای فرهنگی و اجتماعی فرانسه‌ی قرن هجدهم و تأمل درباره‌ی ارزش‌ها و انتخاب‌های انسانی فراهم می‌آورد.

خواندن کتاب مانون لسکو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه‌ی این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های عاشقانه، آثار کلاسیک ادبیات فرانسه و کسانی که دغدغه‌ی شناخت روان انسان و تأثیر جامعه بر سرنوشت فردی را دارند، مناسب است؛ همچنین این اثر برای کسانی که به تحلیل روابط انسانی و پیامدهای تصمیمات احساسی علاقه‌مند هستند، قابل‌توجه خواهد بود.

بخشی از کتاب مانون لسکو

«در همان موقع داد و فریاد پیرزنی که از مهمانخانه بیرون آمد توجهم را جلب کرد که می‌گفت: این عمل وحشیگری است. این کار شرم‌آور است. گفتم: چه چیز؟! گفت: داخل شوید تا ببینید که آیا منظره‌ای رقت‌بارتر می‌توان دید؟ داخل مهمانخانه شدم و به راستی منظره‌ای دیدم که بی‌اختیار محزون و متاثر گشتم. در بین آنان دختری بود که قیافه‌اش شباهتی با دیگران نداشت و از شرم نگاه مردم با حالتی چنان طبیعی صورت خود را مخفی می‌کرد که در من ایجاد احترام و ترحم نمود به طوری که خواستم از سرگذشت او آگاه شوم. از همان شخص که رئیس مراقبین بود پرسیدم. ولی او نتوانست اطلاعاتی به من بدهد و جوانی را نشان داد و گفت: این جوانی است که می‌تواند شما را آگاه کند زیرا از پاریس در تعقیب او آمده و دقیقه‌ای از گریستن خودداری نکرده در گوشه اتاق جوانی را دیدم که می‌توان گفت مجسمه غم و درد بود با این حال قیافه‌اش، نجابت و تربیت و علم را نشان می‌داد. نزدیکش رفتم و پرسیدم: آیا ممکن است مرا از سرگذشت این دختر زیبا با آن قیافه ملکوتی آگاه کنید؟ با ادب و احترام تمام از جای برخاست و با ظرافت تمام گفت: چون دختر میل ندارد او را معرفی کنند و می‌خواهد ناشناس باقی بماند مرا ببخشید اگر پاسخ صریحی به شما نمی‌توانم بدهم.»