کتاب داریوش بزرگ

کتاب داریوش بزرگ با عنوان اصلی Dariuse the great نوشتهٔ جیمی پولس و ترجمهٔ سمانه اصفهانیان توسط گروه انتشاراتی ققنوس منتشر شده است. این اثر جلد دوم از مجموعهٔ «رهبران جهان باستان» و اثری است که به زندگی و دوران حکمرانی داریوش اول، پادشاه هخامنشی، می‌پردازد. این کتاب به بررسی جنبه‌های مختلف حکومت داریوش، از جمله اصلاحات اداری، فتوحات نظامی، و تأثیرات فرهنگی و دینی او می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب داریوش بزرگ

کتاب داریوش بزرگ به تفصیل به وقایع دوران داریوش، از جمله چگونگی به قدرت رسیدن او پس از مرگ کمبوجیه و غلبه بر گئومات مغ، می‌پردازد. همچنین، سازماندهی امپراتوری هخامنشی به ساتراپی‌ها، ایجاد جاده شاهی، اصلاحات اقتصادی و قانونی، و لشکرکشی‌های مهم داریوش، از جمله حمله به اسکیت‌ها و یونان، در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته‌اند. این اثر با استفاده از منابع تاریخی مختلف، از جمله نوشته‌های هرودوت و کتیبه بیستون، به بازسازی دوران حکومت داریوش و اهمیت او در تاریخ ایران و جهان می‌پردازد. کتاب داریوش بزرگ با شرح چگونگی به قدرت رسیدن داریوش آغاز می‌شود و سپس به بررسی وضعیت فلات ایران پیش از سلطنت او می‌پردازد. در ادامه، کتاب به تفصیل به اصلاحات داخلی داریوش، از جمله سازماندهی امپراتوری به ۲۳ ساتراپی ، ایجاد نظام مالیاتی مدون ، و ساخت جاده شاهی برای تسهیل ارتباطات و اداره بهتر کشور می‌پردازد. زندگی روزمره مردم در امپراتوری هخامنشی، از جمله مشاغل، عادات غذایی، و هنر و معماری آن دوران نیز مورد توجه قرار گرفته است. بخش قابل توجهی از کتاب به حکومت داریوش، شامل اصلاحات قانونی و اقتصادی، و همچنین دین و دانش در امپراتوری هخامنشی، به ویژه تأکید داریوش بر اهورامزدا و رواداری مذهبی او، اختصاص دارد. طرح‌های ساختمانی بزرگ داریوش، مانند کاخ‌های شوش و تخت جمشید و تکمیل کانال سوئز، نیز به تفصیل شرح داده شده‌اند. در نهایت، کتاب به لشکرکشی‌های مهم داریوش، از جمله حمله به اسکوتیا و یونان (نبرد ماراتون)، و میراث او پس از مرگش می‌پردازد. 

چرا باید کتاب داریوش بزرگ را بخوانیم؟ 

خواندن کتاب داریوش بزرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟ 

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ ایران باستان، به‌ویژه دورهٔ هخامنشیان، بسیار جذاب خواهد بود. همچنین، دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های تاریخ، باستان‌شناسی، و مطالعات فرهنگی می‌توانند از این کتاب به‌عنوان یک منبع مفید بهره‌مند شوند. افرادی که به مطالعهٔ زندگی‌نامهٔ رهبران بزرگ و تأثیرگذار جهان علاقه‌مند هستند نیز از خواندن این کتاب لذت خواهند برد. به طور کلی، هر کسی که به دنبال درک عمیق‌تری از یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخی و یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های آن است، می‌تواند این کتاب را مطالعه کند.

بخشی از کتاب داریوش بزرگ

«طرح تخت‌جمشید حاوی سه ناحیه بود: اقامتگاه ارتش، خزانه و اقامتگاه پادشاه و مهمانان. پس از مرگ داریوش، پادشاهان دیگر بخش‌های جدیدی به این کاخ افزودند از جمله راه‌پله‌های عظیم، دروازۀ ملل، کاخ آپادانا، تالار صدستون، تالار سه دروازه، کاخ تچره، کاخ هدیش، کاخ اردشیر سوم، خزانۀ شاهنشاهی، اسطبل‌های سلطنتی و محل نگهداری از ارابه‌های جنگی. انتخاب این محل بدین منظور بود که بتوان کاخ را با سکوهایی احاطه کرد که بخشی از آن روی کوه‌های مجاور کنده شده و بخشی هم از روی سطح زمین تا بالا درست شده بود. اکثر ساختمان‌ها با سنگ مرمر و سنگ آهک ساخته شده بودند که از کوه بریده می‌شد. تراس عمارت از سنگ آهک ساخته شده که به گیره‌های فلزی متصل شده بود.

دسترسی به تراس از طریق یک جفت پلکان عریض امکانپذیر است. پله‌ها طوری ساخته شده بودند که اسب‌ها بتوانند به‌راحتی از آن بالا یا پایین بروند. این پلکان در آن طرف دروازۀ ملل به یک حیاط کوچک می‌رسید. کانال‌هایی برای فاضلاب در زیرِ زمین در میان سنگ حفر شده بود. این مکان یک مخزن ذخیره آب داشت که کنار کوه حفر شده بود.

یکی از مهم‌ترین جذابیت‌های این کاخ، دروازۀ ملل بود و این نام به ساتراپی‌ها و اتباع امپراتوری برمی‌گردد. ورودی اصلی دارای چهار ستون بود. دو ورودی دیگر هم وجود داشت که هر کدام یک در دولنگه‌ای بزرگ داشت که با حرکت روی پاشنه باز و بسته می‌شد. در قسمت ورودی اصلی یک جفت مینوتار کار گذاشته‌اند که موجودی افسانه‌ای با بدن انسان و کلۀ گاو نر است.

در قسمت مرکزی تخت‌جمشید، کاخ آپادانا بنا شده بود. این بخش همان جایی بود که داریوش در آن مهمان‌هایش را به حضور می‌پذیرفت. ساخت این بخش در سال ۵۱۵ ق.م آغاز شد و سی سال پس از آن یعنی زمانی که خشایارشا پسر داریوش به پادشاهی رسید، تکمیل شد. از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این بنا، وجود یک تالار بزرگ چهارگوش بود. هر طرف سالن ۷۲ ستون داشت که سقف را نگه می‌داشت. تصویر سرهای حیوانات مختلف روی بخش‌های فوقانی ستون‌ها کنده‌کاری شده بود که با تیرهای درخت بلوط و سرو به هم متصل می‌شد. برای ساخت دیوارها از گِل و گچ استفاده شده بود. خارج از این سالن روی هر کنج یک ستون بلند افراشته شده بود. دیوارها با تصاویری از شیر، گاو نر و گُل پوشانیده شده بود. نام داریوش هم با طلا روی ستون‌ها نوشته شده بود.»