کتاب سرود سلول ها

کتاب سرود سلول ها با عنوان اصلی The Song of the Cell نوشتهٔ سیدارتا موکرجی و ترجمهٔ آرش فرزاد است. نشر نو این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب کاوشی در پزشکی و انسان نو است. این اثر در فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز قرار گرفت و برندهٔ جایزهٔ بهترین آثار حرفه‌ای و پژوهشی سال ۲۰۲۳ در شاخهٔ علوم زیستی شد. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقجه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سرود سلول ها

سیدارتا موکرجی در کتاب سرود سلول ها نشان داده است که چگونه کشف سلول‌ها و درک بدن انسان به‌عنوان مجموعه‌ای از ساختارهای سلولی، انقلابی در علم پزشکی ایجاد کرد و نگاه ما به بیماری‌ها را متحول ساخت. سلول‌ها، واحدهای بنیادین حیات، روایتگر داستان زندگی هستند. در این کتاب، شما در کنار دانشمندان، پزشکان و بیماران، به سفری شگفت‌انگیز در اعماق بدن انسان می‌روید و با سازوکار پیچیدهٔ آن آشنا می‌شوید. این سفر، مسیری چند صد ساله را در تاریخ پرفرازونشیب شناخت سلول‌ها و پیشرفت دانش پزشکی، تا آخرین دستاوردهای علمی، طی می‌کند. سیدارتا موکرجی، نویسنده‌ای که با توانایی خود در تبدیل مفاهیم پیچیده علمی به داستان‌های جذاب و خواندنی شهرت جهانی دارد، در این کتاب با قلم خود، حکایت‌های گوناگونی از زوایای پنهان تاریخ و تجربیات شخصی‌اش را روایت می‌کند. او با این کتاب، طرحی نو از زندگی بر اساس واحد سازنده‌اش ارائه می‌دهد و نویدبخش ظهور انسان‌هایی نوین است. این اثر در شش بخش نگاشته شده که هر بخش دربردارندهٔ چندین فصل است.

خواندن کتاب سرود سلول ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ در باب ارتباط میان پزشکی و انسان نوین پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سیدارتا موکرجی

سیدارتا موکِرجی دانشیار پزشکی در دانشگاه کلمبیای نیویورک و پژوهشگر و متخصص سرطان‌شناسی است . او که برندهٔ بورسیهٔ رودز بوده است، در دانشگاه‌های استنفورد، آکسفورد و دانشکدهٔ پزشکی هاروارد درس خوانده است. تیم پژوهشی موکرجی در آزمایشگاه او توانسته‌اند ژن‌هایی را شناسایی کنند که تنظیمگرِ سلول‌های بنیادی‌اند. این تیم بابت کشف سلول‌های بنیادیِ اسکلت بدن و دگرش‌های ژنتیکی در سرطان‌های خون در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته می‌شود. موکرجی نویسندهٔ کتاب «تاریخ موشکافانهٔ ژن‌ها» است. این اثر که در صدر فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز قرار گرفت. او کتاب «امپراتورِ همهٔ بیماری‌ها: سرگذشت سرطان» را نیز نوشته است که در سال ۲۰۱۱ برندهٔ جایزهٔ پولیتزر در بخش غیرداستانی شد. او همچنین ویراستار کتاب «بهترین نوشته‌های علمی و طبیعی» است که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد. از موکرجی مقالات بسیاری در نشریه‌های گوناگون ازجمله نِیچر، سلول، نیویورک تایمز، و نیویورکر منتشر شده است.

فهرست کتاب سرود سلول‌ها

بخش یک: پرده‌برداری

بخش یکم این اثر دربردارندهٔ فصل‌هایی در باب سلول نخستین، سلول آشکار، سلول فراگیر و سلول بیماری‌زا است.

بخش دو: یکی و بسیار

در این بخش نویسنده از سلول سازمان‌یافته، سلول تقسیم‌شونده، سلول دست‌خورده و سلول رشدیابنده سخن گفته است.

بخش سه: خون

بخش سوم در شش فصل با نام‌های سلول بی‌آرام، سلول شفابخش، سلول نگهبان، سلول دفاعگر، سلول فرق‌شناس و سلول مُداراگر نگاشته شده است.

بخش چهار: دانش

نویسنده در این بخش در باب همه‌گیری جهانی سخن گفته است.

بخش پنج: اندام‌ها

این بخش دربردارندهٔ فصولی در باب سلول شهروند، سلول اندیشه‌گر و سلول سامان‌بخش است.

بخش شش: تولد دوباره

این بخش که بخش پایانی کتاب است به سلول نوسازنده، سلول ترمیمگر، سلول خودخواه و سرود سلول‌ها اختصاص دارد.

بخشی از کتاب سرود سلول ها

«در زیست‌شناسی، یک «اندام» را واحدی ساختاری یا کالبدی می‌دانیم که در آن سلول‌ها متحد می‌شوند تا هدف مشترکی را برآورده کنند. در جانوران کوچک‌تر، حتی مجموعهٔ کوچکی از سلول‌ها هم هدف مشخصی را دنبال می‌کند. کرم لوله‌ایِ اِلِگانس که بسیاری از زیست‌شناسان بررسی‌اش می‌کنند، دستگاه عصبی‌اش ۳۰۲ نورون [یا سلول عصبی] دارد. یعنی نورون‌های آن حدود ۳۰۰ میلیون بار کمتر از نورون‌های مغز انسان‌اند.

هنگامی که ارگانیسم‌ها بزرگ‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند، اندام‌ها هم ناگزیر بزرگ‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند. ولی ویژگی‌های شاخص بنیادین اندام‌ها ‌-یعنی داشتن هدف مشترک، که ویرشو آن را همچون «شهروندیِ» سلول‌ها تصور کرده بود- بی‌تغییر بر جای خود باقی ماند و همچنان باقی است. در جانوران، اندام‌ها بر اساس آناتومی یا ساختار بدن تعریف می‌شوند تا به این ترتیب، سلول‌های حاضر در اندام در هماهنگی با یکدیگر عمل کنند ‌-مثل سلول‌های شهروند- و کارکرد ارگانیسم را ممکن سازند.

چنانکه خواهیم دید، سلول‌های درون اندام‌های ما هنوز هم اصول ابتدایی زیست‌شناسی سلولی را به کار می‌گیرند ـ‌تولید یا سنتزِ پروتئین، سوخت‌وساز، دفع پسماند، خودفرمانی. ولی هر سلولی در هر اندامی از بدن نیز تخصصی دارد و ویژه‌کار است: کارکرد مشخصی دارد که مقصودش خدمت به اندام در مقام یک کلیّت است، و در نهایت هماهنگ‌کنندهٔ جنبه‌ای از تنکارشناسیِ بدن انسان است. بنابراین، اندام‌های انسان، و سلول‌های آنها، باید رفته‌رفته کارکردهای اختصاصی‌تری پیدا می‌کردند. انگل‌ها می‌توانند با پوستشان نفس بکشند، ولی انسان‌ها نیاز به ریه دارند. و در ارگانیسم‌های بسیارسلولی، مانند انسان‌ها، فاصله‌هایی که باید پیمود اقیانوس‌وارند: لوزالمعده در هر تپش قلب، انسولین را تا سلول‌های انگشت پا می‌رساند -مسیری طولانی‌تر از کل سفر بیشتر کرم‌های لوله‌ای در طول زندگی‌شان.»