کتاب آموزش گفتار

کتاب آموزش گفتار نوشتهٔ پل ژاگو و ترجمهٔ نیلوفر خوانساری است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر از آموزش گفتار برای مسلط بودن، جالب بودن، توانا بودن، جذب و متقاعد کردن مخاطب سخن گفته است.

درباره کتاب آموزش گفتار

پل ژاگو در کتاب آموزش گفتار در تلاش برای تربیت تعداد بی‌شماری سخنران حرفه‌ای نیست. نویسنده در کتاب حاضر تلاش کرده است تا به تمام کسانی که مایلند از گفتاری ساده، روشن و روان برخوردار باشند، راه‌و‌رسم آن را نشان دهد. به عقیدهٔ نویسنده عدهٔ کمی برای سخنرانی همیشه آمادگی دارند و افراد بسیاری حتی برای برآوردن نیازهای روزمره زندگی، از سهولت بیانی کافی و لازم برخوردار نیستند. این اثر در نه فصل نگاشته شده که عنوان آن‌ها عبارت است از «ضرورت داشتن بیانی قاطع و روشن»، «نخستین تمرین‌های بازآموزی»، «توانایی‌های فکری شما: اندیشه‌ها، دانش»، «توانایی‌های بیان شما: واژه‌ها، جمله‌ها»، «توانایی‌های آوایی شما: صدا، طرز بیان»، «توانایی‌های روانی شما: هوش، اراده»، «هنر بحث و گفت‌وگو»، «هنر در جمع سخن گفتن» و «سخنوری به مناسبت‌های گوناگون».

خواندن کتاب آموزش گفتار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران آثار موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آموزش گفتار

«همگرایی افکار در جهت هدفی کاملاً مشخص، نظر به اینکه ذره ذره در تمام تواناییهای روانی نفوذ می‌کند، موجب سهولت بیان می‌شود. از میان دو فرد با امکانات مشابه، اگر یکی هدف معینی را پیش گیرد و همه نیرویش را در همان راه بکار بندد، بزودی به‌طور غیر قابل مقایسه‌ای بهتر از دیگری افکار خود را بیان خواهد کرد. همچنین گاهی مشاهده می‌کنیم که طی چند روز، تغییر فاحشی در شیوه بیان شخص پدیدار شده است. گویی به طرز سحرآمیزی گفتارش فصاحت و شیوایی یافته است. چرا که بازتاب اشتیاقی قوی، ناگاه و ماندگار، تمام نیروهای ذهنی‌اش را پیرامون مشغله ذهنی بارزی متمرکز کرده است. متقابلاً، وقوع مصیبتی موجب آشفتگی موقت حیات ذهنی کسی می‌شود که پیش از این در راه هدف دلخواهش می‌کوشیده است و بی‌درنگ انسجام کلامش را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

کسانی که توجه و علاقه‌شان به هیچ چیز جلب نمی‌شود یا به هیجان نمی‌آیند ـ ولو بسیار سطحی و ظاهری ـ کلامشان عاری از نظم، لطف و شیرینی است؛ ایشان، افرادی کاهل و مردد هستند که شور و نشاط روحشان پیش از موقع پژمرده شده است. اما فقط کافی است پیشامدی، ناتواناییهای بازتابی آنها را به حرکت در آورد تا کلامشان دیگر بار روشن و روان شود.

ج) انباشت نیروهای بالقوه سهولت بیان شخصی واحد نیز ممکن است در لحظه‌های متفاوت دستخوش تغییرات شود. گاهی اتفاق می‌افتد در لحظات خاصی که هیچ انگیزه‌ای برای انجام کاری نداریم، احساس می‌کنیم از تواناییهای بیانی، لبریز هستیم، در حالی که روز بعد که باید برای گفتگو یا بحث مهمی آماده نبرد باشیم دیگر نشانی از «آمادگی» در خود نمی‌یابیم.

باید بدانیم که هر انگیزش، هیجان، عاطفه، شوق و آرزویی که ما را به جنب و جوش وامی‌دارد، پویایی و تحرکی در بردارد. جایز است این پویایی و تحرک را در خویش حفظ و انباشته کنیم تا نیروی بالقوه‌ای فراهم آورد و ما بتوانیم در موقع لزوم تلاشی مبارزه‌جویانه، از آن برگیریم.

چگونه این انباشت قدرت را فراهم آوریم؟ با خودداری از بیان افکار یا ارضای خودجوشانه هیجانات، امیال یا انگیزشهایی که احساس می‌کنیم. بدین گونه «واحدهای نیرو» یی را نگهداری کرده‌ایم که از تراکم آنها بزودی انباشتی ایجاد می‌شود و با تلاشی ساده اراده، در زمان مناسب از حالت ایستا به حالت پویا می‌رسد. هر چه بیشتر برانگیزشهایتان مسلط شوید، تجمع نیروهای انباشتی شما افزونتر می‌شود، نیروهایی که بکر و آماده بر جای می‌مانند تا به هنگام اقدامات مهم به خدمت شما درآیند.»