کتاب ستون های جامعه

کتاب ستون های جامعه نوشتهٔ هنریک ایبسن و ترجمهٔ طلایه رویایی است. نشر قطره این کتاب را منتشر کرده است. این نمایشنامهٔ کلاسیک در چهار پرده نگاشته شده است.

درباره کتاب ستون های جامعه

کتاب ستون های جامعه نمایشنامه‌ای چهارپرده‌ای نوشتهٔ هنریک ایبسن است. متن نمایشی «ستون‌های جامعه» در تمام طبقه‌بندی‌ها، اولین نمایشنامهٔ رئالیستی ـ اجتماعی ایبسن است که در آن آرمان‌های اجتماعی زمان خود را مطرح کرده است. این نمایشنامه در سال ۱۸۷۷ به پایان می‌رسد، درحالی‌که ایبسن دوسال تمام روی آن زحمت کشیده و بارها آن را بازنویسی کرده است. نمایشنامهٔ «ستون‌های جامعه»، اولین اثر ایبسن است که به شیوهٔ نمایشنامه‌های معروف به «خوش‌ساخت» نگارش یافته است و موجب شد تا تمام آثار هم‌دورهٔ خود از این دست که در فرانسه و انگلستان با طمطراق و غرور، خودنمایی می‌کردند، از میدان به‌در شوند و تهی بودنشان آشکار گردد.

«کارستن برنیک» (رئیس شرکت کشتیرانی) (Karsten Bernick)، «بتی برنیک» (همسر کارستن برنیک) (Betty Bernick)، «اولاف: پسر آن‌ها» (۱۳ساله) (Olaf)، «مارتا برنیک» (خواهر کارستن) (Marta Bernick)، «یوهان تانِسِن» (برادر کوچک‌تر بتی برنیک) (Johan Tonnesen)، «لونا هِسِل» (خواهر ناتنی و بزرگ‌تر بتی) (Lona Hessel)، «هیلمر تانِسِن» (پسرعموی بتی) (Hilmer Tonnesen)، «رورلاند» (مدیر مدرسه) (Rorlund) و «رامل» (تاجر عمده‌فروش) (Rimmel) نام برخی از شخصیت‌های این اثر است.

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب ستون های جامعه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی و علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های کلاسیک پیشنهاد می‌کنیم.

درباره هنریک ایبسن

هنریک ایبسن نمایشنامه‌نویس و شاعر نروژی در سال ۱۸۲۸ میلادی به دنیا آمد. او در نوجوانی پس از ورشکستگی پدرش برای نخستین‌بار، طعم فقر و تنگ‌دستی را چشید. با وقوع انقلاب ۱۸۴۸ در شمال اروپا، ایبسن به سرودن اشعار آزادی‌خواهانه پرداخت. در سال ۱۸۵۰ برای ادامۀ تحصیل و به امید اخذ درجهٔ دکتری در رشتۀ پزشکی به شهر کریستیانیا رفت. هنگامی که در رشتۀ تحصیلی خود موفق نشد، به نوشتن روی آورد. مطالعۀ تاریخ روم و توطئۀ کاتلینا و خطابه‌های سیسرون و همچنین شرح انقلاب فرانسه در ۱۸۴۸ باعث شد که او نخستین نمایشنامۀ خود را در سال ۱۸۵۰ بنویسد. اولین اثر هنریک ایبسن «کاتلین» نام دارد؛ او سپس به‌سمت سیاست رفت، عضو اتحادیۀ کارگران شد و مدتی با نوشتن مقالات سیاسی و هنری در انتشار چند روزنامه دست داشت. یک سال بعد، مدیر تماشاخانۀ شهر «برگن» شغلی به او داد. او در طول ۵ سالی که در این تماشاخانه مشغول به کار بود، سفرهای بسیاری به کپنهاگ داشت و مطالعاتی در زمینۀ تئاتر به انجام رساند.

هنریک ایبسن در ۲۳ می ۱۹۰۶ درگذشت. «دشمن مردم»، «مرغابی وحشی»، «بانوی دریایی»، «خانهٔ عروسک (یا «عروسک‌خانه»)» و «هدا گابلر» عنوان بعضی از نمایشنامه‌های او هستند.

بخشی از کتاب ستون های جامعه

«رامل: امکان ندارد، هرچند که ممکن است خیلی دوست داشته باشم، شما می‌دانید که سخنرانی اساساً دربارهٔ شماست. البته ممکن است که دربارهٔ بقیهٔ ما هم چند کلمه‌ای گفته شود. من با ویگلند و سندستاد دراین‌باره صحبت کرده‌ام. ما فکر می‌کنیم شما می‌توانید سخنانتان را با نوشیدن به سلامتی موفقیت و کامیابی جامعه شروع کنید، آنگاه سندستاد چند کلمه‌ای دربارهٔ هماهنگی بین طبقات مختلف جامعه صبحت خواهد کرد. ویگلند هم اظهار امیدواری خواهد کرد که اقدامات جدید، به پایه‌های اخلاقی جامعهٔ ما که هم‌اکنون بر آن تکیه داریم لطمه‌ای نزند. درحالی‌که خودم هم فکر می‌کنم بد نیست چند کلمه‌ای دربارهٔ به رسمیت شناختن زنان که از تلاش‌های فروتنانهٔ آن‌ها به‌هیچ‌وجه قدردانی لازم به عمل نمی‌آید صحبت کنم. اما شما گوش نمی‌کنید!

برنیک: چرا، چرا گوش می‌کنم. بگویید ببینم شما فکر می‌کنید امروز دریا خیلی متلاطم است؟

رامل: آه، شما نگران «پالم تری» هستید؟ اما آن کشتی به اندازهٔ کافی بیمه شده است...

برنیک: بله، بیمه شده، اما...

رامل: و خوب هم تعمیر شده و مسئلهٔ اصلی همین است.

برنیک: هوم، و اگر اتفاقی برای کشتی بیفتد، ضرر جانی دربر نخواهد داشت. اما کشتی و بارش ممکن است از بین برود و مردم نامه‌ها و بسته‌هایشان را از دست خواهند داد.

رامل: به جهنم! بسته‌ها و نامه‌ها چندان اهمیت ندارند.

برنیک: اهمیت ندارند؟ نه، نه، من منظورم فقط... هیس! دوباره صدای آواز خواندن می‌آید.»