کتاب هماهنگی ذهن و بدن

کتاب هماهنگی ذهن و بدن نوشتهٔ آلن دوباتن و ترجمهٔ امین پورحسن است. انتشارات کتابسرای نیک این کتاب را منتشر کرده است. این اثر دارای تمرین‌های سلامت روان و جسم است.

درباره کتاب هماهنگی ذهن و بدن

گفته شده است که کتاب هماهنگی ذهن و بدن اندیشه‌ها و تمرین‌هایی را ارائه کرده که به ما کمک می‌کند زندگی هماهنگ‌تر و بالغ‌تری در هر دو قسمت ذهن و بدن داشته باشیم. نویسندهٔ مشهور این کتاب توضیح داده است که چگونه می‌توان ذهن را با تمرین‌هایی بدنی آرام کرد که بر دلایل ریشه‌ای نگرانی‌هایمان تأثیر می‌گذارد و چگونه می‌توان در بدن‌هایی آرام گرفت که برای مدتی طولانی ناآرام بوده است و نیز چگونه پذیرش ظاهر و تعامل با بدنمان به ذهن کمک کند تا بهترین افکارش را عرض کند. این کتاب رابطه‌ٔ بین بدن و روان را در هر دو سطح نظری و کاربردی بهبود می‌دهد و ما را به‌سوی زندگی توأم با اعتمادبه‌نفس، فرزانگی و آسایش فیزیکی هدایت می‌کند. همراه شوید با آلن دوباتن.

خواندن کتاب هماهنگی ذهن و بدن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلن دوباتن

آلن دوباتن نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونی است که دغدغه‌اش نوشتن دربارهٔ زندگی روزمره به‌شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند. آلن دوباتن در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او مشغول مدیریت در مؤسسهٔ خود به نام «مدرسه‌ٔ زندگی» بوده است. این نویسنده به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن به بیش از ۳۰ زبان دنیا از جمله پارسی ترجمه‌ شده‌اند. دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد، ولی برای نوشتن کتاب‌های فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد. کتاب‌های «تسلی‌بخشی‌های فلسفه» و «هنر سیر و سفر» از کتاب‌های این نویسنده هستند. اولین کتاب آلن دوباتن به نام «جستارهایی در باب عشق» در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که بسیار زود در فهرست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از ۲ میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

موضوعاتی که در «مدرسهٔ زندگی» تدریس می‌شوند متنوعند، اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند؛ زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در ۶ دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود؛ خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت. نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای در این مؤسسه کار می‌کنند. باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند. آلن دو باتن کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار کتاب‌های «جستارهایی در باب عشق»، «معماری خوشبختی»، «شغل موردعلاقه»، «خودشناسی»، «تسلی‌بخشی‌های فلسفه»، «هنر سیر و سفر»، «اضطراب منزلت»، «دین برای خداناباوران»، «سیر عشق»، «آرامش»، «هنر همچون درمان» و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخشی از کتاب هماهنگی ذهن و بدن

«"اندیشیدن زیر دوش حمام"

شاید تصور کنیم که بهترین مکان برای فکر کردن یک اتاق بزرگ ساکت با یک میزتحریر بزرگ و یک صندلی راحت است. اما این نوع تجملات واقعاً با شیوهٔ کار ذهن‌هایمان سازگار نیستند.

مانع اصلیِ خوب فکر کردن حضور در یک فضای بسته یا نشستن روی چهارپایه نیست بلکه اضطراب است. اکثر اوقات، عمیق‌ترین تفکراتی که باید با آن‌ها دست‌وپنجه نرم کنیم خصوصیات به‌طور بالقوه آزاردهنده‌ای دارند. اگر می‌خواستیم آن‌ها را با دقت مشخص کنیم و هیچ ابهامی در تشخیص اهمیت آن‌ها نداشته باشیم ممکن بود با خطر مواجه شویم. شاید کشف می‌کردیم که برخی از باورهای محبوب سابقمان به آن اندازه که تصور می‌کردیم عاقلانه نیستند؛ شاید متوجه می‌شدیم که دربارهٔ چیزی اشتباه می‌کرده‌ایم؛ شاید مجبور می‌شدیم تغییراتی مهم و سخت در زندگی‌هایمان به وجود آوریم.

وقتی این پیامدهای بالقوه وارد چشم‌انداز می‌شوند، سانسورچیِ درونی‌مان که انگیزه‌اش میل به آرامش است نه رشد، زنگ هشدار را دریافت می‌کند. بخش هوشیار خویشتنمان پریشان می‌شود، حواسمان را پرت می‌کند، احساس خستگی را در ما ایجاد می‌کند و وسوسه‌ای شدید برای آنلاین شدن به وجود می‌آورد. سانسورچیِ درونی با مهارت تمام رشتهٔ افکارمان را سردرگم و مغشوش می‌کند. این ابزارِ درونی ما را از پیشرفت به‌سوی ایده‌هایی بازمی‌دارد که مهم و جذاب هستند اما آرامش کوتاه‌مدت را آشکارا تهدید می‌کنند.

به همین دلیل باید حمام را به‌عنوان یکی از بهترین مکان‌های روی زمین برای تفکر جدی‌مان محترم بشماریم. ذهن زیر ضربه‌های آب و بخار از فشارهای مرتبِ روزمره خلاص می‌شود و سپرش را زمین می‌اندازد. قرار نیست در داخل سرهایمان کار زیادی انجام دهیم؛ کار اصلی‌مان صابون کشیدن به پشت و آب کشیدن موهایمان است. بنابراین، ایده‌هایی که در پسِ ذهن‌هایمان به‌صورت ناقص شکل گرفته‌اند –دربارهٔ این‌که هدف حقیقی زندگی‌هایمان چه می‌تواند باشد و در قدم بعدی چه باید کرد– فشار درون‌سو و همیشگی‌شان را حفظ می‌کنند اما حالا موانع کمتری برای رسیدن آن‌ها به مرحلهٔ خودآگاهیِ کامل وجود دارند. قرار نیست به اجبار فکر کنیم، –سرانجام– می‌توانیم آزادانه و شجاعانه فکر کنیم.

این نوع حواس‌پرتیِ کافی ولی نه زیادی ممکن است موقع رانندگی در یک جادهٔ سرازیری یا قدم زدن در جنگل سراغمان بیاید؛ وقتی قسمت مدیریتی و ترسوی ذهنمان به‌اندازه‌ای سرش گرم است که نمی‌تواند در تدابیر اصیل و شجاع‌تر درونی مداخله کند.»