کتاب به امید دل بستم

کتاب به امید دل بستم با عنوان اصلی I Fell in Love with Hope نوشته‌ی لنکالی، نویسنده‌ی جوانِ آمریکایی است. این رمان که در سال ۲۰۲۳ منتشر شد، توانست شهرت بسیار گسترده‌ای برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد. رمان به امید دل بستم روایت عاشقانه و ماجراجویانه‌ای است که در دل بیماری و بیمارستان اتفاق می‌افتد. همین تناقض ظاهری، بستری مطلوب برای روایت داستانی جذاب و خواندنی بوده است که می‌تواند خواننده‌اش را در کنار گریاندن، به وجد آورد. انتشارات مجید این رمان را با ترجمه‌ی پگاه فرهنگ مهر منتشر کرده است. نسخه الکترونیکی اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره موضوع کتاب به امید دل بستم

کتاب به امید دل بستم رمانی از لینکالی است. لینکالی نویسنده‌ی جوانی است که با انتشار این رمان استعداد خود را در داستان‌نویسی به اثبات رساند. داستان کتاب به امید دل بستم در بیمارستان می‌گذرد. مکانی که تداعیگر درد، شکایت، فغان و در سیاه‌ترین شکلش، مرگ است. اما این رمان، روایتی برای زندگی، عشق و امید است. شخصیت‌های داستان که بیمارند و «سَم» در مرکزیت آن‌هاست، عشق، شور زندگی، ماجراجویی و هیجان را نیز تجربه می‌کنند. هرچند این ماجراجویی‌ها به دزدی هم می‌رسد؛ اما دزدی‌ها و دروغ‌گویی‌های جاری در داستان آن‌قدر سیاه نیست که معصومیت و جذابیت شخصیت‌ها را از بین ببرد.

داستان کتاب به امید دل بستم با مرگ آغاز می‌شود. مرگی که طلیعه‌ی داستان را به تلخی می‌کشاند. این مرگ و تلخی، تنها نقطه‌ی سیاه و دردناک داستان نیست. باز هم می‌توان رنگ مرگ را در داستان دید و شخصیت اصلی نیز با دردهایی این‌چنین مواجه می‌شود. شخصیت‌های داستان، با بیماری‌های سخت و مزمن مواجه‌اند. آن‌ها تصمیم می‌گیرند روزگار سخت خود را با هم و روزهایشان را با خوشی‌ها و ماجراجویی‌های کوچک بگذرانند. از درد عبور کنند و امید را در آغوش بگیرند. ‌یکی از سرگرمی‌ها یا دلخوشی‌های غریبی که شخصیت‌های بیمار داستان برای خود برمی‌گزینند، دزدی است. دزدی‌های کوچکی که با یک شیطنت کوچک در بیمارستان آغاز می‌شود و رفته‌رفته با برنامه‌ریزی شخصیت‌های داستان بزرگ‌تر می‌شود و لحظه‌های عجیبی را رقم می‌زند. همین سرگرمی‌هاست که این شخصیت‌ها را به هم نزدیک می‌کند و می‌شود آخرین دلخوشی‌ آن‌ها برای گذراندن باقی‌مانده‌ی عمرشان. کتاب به امید دل بستم را پگاه فرهنگ‌مهر به فارسی برگردانده و انتشارات مجید آن را روانه‌ی بازار کتاب کرده است.

خرید و دانلود کتاب به امید دل بستم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این رمان را به مخاطبان رمان‌های عاشقانه، امیدبخش و ماجراجویانه پیشنهاد می‌کنیم. خوانندگان نوجوان و جوان از مطالعه‌ این داستان بیشتر لذت خواهند برد.

چرا باید این کتاب با ترجمه پگاه فرهنگ مهر را بخوانیم؟

کتاب به امید دل بستم اثری در پاسداشت زندگی و امید است. رمانی که ارزش دوستی و عشق را به‌خوبی به تصویر می‌کشد و به مخاطبانش این امکان را می‌دهد تا در تلخ‌ترین لحظات و در جایی مملو از درد و رنج، گوهر بی‌مثال زندگی را لمس کنند. گوهری که می‌توان آن را با قدر دانستن خوشی‌های خُرد و کوچک و لحظه‌ها‌ی کوتاه اما به‌یادماندنی حفظ کرد.

درباره لنکالی

لنکالی با نام اصلی Callewaer Lou-Andrea رمان‌نویس جوانِ زاده‌ی فرانسه است. او متولد سال ۲۰۰۲ است و اصلیتی آمریکایی دارد. لنکالی از ده‌سالگی به‌همراه خانواده‌اش در آمریکا زندگی کرده است. او از همان کودکی تخیلی قوی داشت و به قصه گفتن علاقه‌ای وافر نشان می‌داد. لنکالی اکنون در رشته‌ی ادبیات و آثار کلاسیکِ دانشگاه فلوریدا تحصیل می‌کند. اولین کتاب این نویسنده‌ی جوان با عنوان به امید دل بستم در سال ۲۰۲۲ منتشر شد. انتشار این کتاب با استقبال گسترده‌ی نسل جوان روبه‌رو شد و شهرت گسترده‌ای برای او به ارمغان آورد. او اکنون در حال تکمیل دومین رمان خود است.

کتاب مناسب کدام رده‌ی سنی است؟

خوانندگان نوجوان و جوان احتمالا از خواندن کتاب به امید دل بستم لذت بیشتری خواهند برد.

درباره شخصیت‌های داستان به امید دل بستم

شخصیت‌های رمان به امید دل بستم با هوشمندی خلق شده‌اند. لنکالی، نویسنده‌ی رمان، با وجود جوانی و تجربه‌ی کم از پس پروریدن آن‌ها به‌خوبی برآمده است. پنج شخصیت اصلی این رمان «سَم»، «هیکاری»، «نئو»، «سونی» و «کُر» با بیماری و رنج دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آن‌ها با هم دوست و ساکن بیمارستان‌اند. سم شخصیت محوری داستان است که فقدان‌ بزرگی را تجربه می‌کند. هیکاری دختر زیبایی است که با ورودش به بیمارستان تأثیر عمیقی روی سم می‌گذارد. سونی، دیگر شخصیت داستان، به بیماری ریوی سختی مبتلاست. کُر نیز فردی دلسوز است که در عین بیماری شدید قلبی، می‌کوشد فرد مثبتی برای دوستانش باشد. نئو عضو دیگر این گروه دوستی و نویسنده‌ی توانایی است که گاهی با شوخ‌طبعی دردها و ناامیدی خود و دیگران را کمرنگ‌تر می‌کند.

نقد کوتاهی بر کتاب

رمان به امید دل بستم را می‌توان کتابی مملو از احساسات توصیف کرد. این امر با توجه به جوانی نویسنده و موضوع کتاب عجیب نیست. لنکالی ماجراهای عاشقانه و عاطفی را در بیمارستان و با شخصیت‌هایی که از بیماری‌های مزمن رنج می‌برند، روایت کرده است. شخصیت‌هایی که ابعاد گوناگونی دارند و نمی‌توان به‌راحتی آن‌ها را توصیف کرد و به‌سادگی از آن‌ها گذشت.

مفاهیمی همچون عشق به زندگی و قدر دانستن خوشی‌های کوچک، انعطاف در برابر درد و هم‌دستی و هم‌داستانی در سختی‌ها و ناملایمات، در کتاب به امید دل بستم به چشم می‌خورد. رنج بیماری با شوق زندگی و شادی‌های کوچک در هم آمیخته و فضای عجیبی برای داستان رقم زده است. فضایی که از ابتدا مخاطب را با خود همراه می‌کند، گاهی می‌گریاندش و گاهی سر شوقش می‌آورد؛ فضایی که بعضا مبهم و پیچیده می‌شود. برخی رمان به امید دل بستم را آن‌چنان که باید، پخته نمی‌دانند یا بر این نظرند که ابداع و تازگی ندارد. لنکالی نویسنده‌ای است که سال‌های ابتدایی دهه‌ی سوم زندگی خود را می‌گذراند. طبع قدرتمند و بلندپروازی او تا حدی بار جوانی‌اش را به دوش کشیده است. در یک جمله، می‌توان از این رمان آموخت و از آن لذت برد.

پیام‌ها و مضامین اصلی کتاب

مضامین کتاب به امید دل بستم متنوع است. احتمالا هر مخاطبی با یک وجه از رمان ارتباط بیشتری برقرار کند. شاید اصلی‌ترین مضمون آن نقش عشق و دوستی در زندگی و به‌خصوص در مبارزه با بیماری و درد و سختی است. کسانی که با بیماری‌های سخت و مزمن دست‌وپنج نرم کرده‌اند، این بعد از رمان را بهتر درک خواهند کرد و احتمالا لذت بیشتری خواهند برد. لذت‌بردن از زندگی در لحظه‌لحظه‌اش و با کوچک‌ترین هدایایی که نصیب ما می‌کند، پیام دیگری است که لنکالی به مخاطبانش می‌دهد. تلاش برای درک یکدیگر و پذیرفتن تفاوت‌ها یکی از دیگر مضامین این رمان خواندنی است.

نظرات افراد و مجله‌های مشهور درباره رمان به امید دل بستم

از آن‌جا که مخاطبان رمان به امید دل بستم بیشتر نوجوانان و جوانان هستند، نشریات دانش‌‌آموزی و دانشجویی بسیاری همچون Plaid Line ،The Academy Chronicle و The College Reporter مرورهای مثبت و تحسین‌آمیزی درباره‌ی این کتاب منتشر کرده‌اند. در «گودریدز» هم نظرات و مرورهای مثبتی از رمان به امید دل بستم دیده می‌شود. این رمان نامزد جایزه‌ی گودریدز نیز شده است.

درباره‌ی پگاه فرهنگ‌مهر؛ مترجم

پگاه فرهنگ‌مهر، مترجم ایرانی، متولد سال ۱۳۶۹ است. فرهنگ‌مهر با نشرهای مختلفی همکاری کرده است و ترجمه‌ی آثار داستانی و غیرداستانی در کارنامه‌ی او دیده می‌شود. «فرزانگی در اثر تفرقه»، «بی‌حدومرز»، «رز سفید، جنگل سیاه» و «به امید دل بستم» ازجمله مهم‌ترین کتاب‌هایی هستند که پگاه فرهنگ‌مهر به فارسی برگردانده است.

ترجمه‌ی فرهنگ مهر از کتاب به امید دل بستم روان و خواندنی است و خواننده را خسته نمی‌کند. او در انتقال مضامین و حس متن اصلی به ترجمه‌ی فارسی موفق بوده است.

چه ترجمه‌هایی از این کتاب در بازار موجود است؟

غیر از ترجمه‌ی فرهنگ‌مهر، چندین ترجمه‌ی دیگر از این کتاب موجود است که از این قرار هستند: «من عاشق امید شدم» ترجمه‌ی ندا خطائی و سیده ریحانه موسوی از نشر اندیشه بیگی، «به امید دل بستم» ترجمه‌ی ارغوان آقایی از نشر نارنگی و «من عاشق امید شدم» ترجمه‌ی سمیرا بیات از نشر ارتباط نوین.

بخشی از متن کتاب به امید دل بستم

«یادم نمی‌آید بیدار شده باشم یا اصلاً خوابیده باشم. واردِ دنیای دیگر و شکل دیگری می‌شوم. انگار که از این دنیا فاصله گرفته‌ام، روی یک دانه شن یا ابری که خیلی به زمین نزدیک است تمرکز کرده‌ام و ناگهان به یاد آوردم کجا هستم. گل‌های وحشی و علف‌های بلند در سرتاسر زمین رشد کرده‌اند و ذره‌ای از شهرنشینی به این زمین نفوذ نکرده است. پرنده‌ها آواز می‌خوانند، حیواناتِ کوچک دنبال غذا می‌گردند و درخت‌ها، مرتع را قاب گرفته‌اند. آسمان لبهٔ بوم به کوه‌ها می‌رسد و دیگر هیچ نیست جز آب.

«وای، چه خوب.» باد، صدایی را هم همراه با خود می‌آورد. من به عطر اقیانوس روی می‌کنم و رنگ آبی که در خط ساحلی کف می‌شود. «بیدار شدی.»

پسری کنارم نشسته و به منظرهٔ دیگری چشم دوخته و گلدانی را با آستین‌های یک ژاکتِ دزدیده شده کفِ دو دستش گرفته است.

سؤال می‌کنم: «من دارم خواب می‌بینم؟»

سر تکان می‌دهد.

«من تابه‌حال در رؤیای هیچ‌کس نبودم.»

می‌گوید: «فکر نمی‌کنم این رؤیایِ من باشه. به نظرم رؤیایِ تو هم هست. مثلِ دو نقاشی که از پسِ قاب‌هایشان با هم تلاقی کردند.

دوباره به مزرعه خیره می‌شوم، به زندگی و نوری که در آن جریان دارد. سپس به دریایِ بی‌کرانِ او روی می‌کنم؛ بوی شوری و ابرهایی که در دوردست‌ها دارند شکل می‌گیرند.

می‌گوید: «می‌خوام کُر رو هم بیارم پیش خودم. اینجا خیلی دنجه و به‌جز صدای موج‌ها خیلی بی‌سروصداست.» او به آب‌های آرام و شن‌های تیره اشاره می‌کند. من اما وقتی صحبت می‌کند به صورتش نگاه می‌کنم. لب‌هایش کمی از هم فاصله می‌گیرند و گوشه‌های لبش از فکر اینکه سی هم روی این سنگ‌ها با او قدم بزند بالا می‌رود.»