کتاب روح اسپینوزا

کتاب «روح اسپینوزا» نوشتۀ نیل گراسمن و ترجمۀ مصطفی ملکیان است و انتشارات دوستان آن را منتشر کرده است. کتاب ارزشمند روح اس‍پینوزا به شرح و بررسی نظام فلسفی اس‍پینوزا می‌پردازد.

درباره کتاب روح اسپینوزا

نیل گراسمن، فیلسوف آمریکایی از تعالیم، آموزه‌ها و نظام فلسفی اسپینوزا، یک نوع درمانگری را که خود به آن روان‌درمانگری معنوی می‌گوید کشف و استخراج کرده است. او معتقد است اگر کسی آموزه‌های اسپینوزا را بفهمد، درک کند، بپذیرد و سپس بتواند آن را درونی‌سازی کند به یک نوع روان‌درمانگری دست پیدا خواهد کرد که هم برای پیشگیری از بیماری‌های ذهنی،‌ روانی و هم جهت سلامت روانی و ذهنی‌اش بسیار مفید است. نیل گراسمن برای ارائۀ روش روان‌درمانگری اسپینوزا، ابتدا به نظریه‌اش در باب خدا و ربط و نسبت خداوند با جهان هستی و با انسان و در مرحلۀ بعد نظریۀ فلسفی‌اش دربارۀ ماهیت انسان و احساسات انسان می‌پردازد. روان‌درمانگری اسپینوزا همچنین برای نقد فرهنگی جوامع امروز که باعث به‌وجودآمدن انواع بیماری‌های ذهنی روانی می‌شوند و جلوی زندگی مفید و سالم را می‌گیرند، مرجع خوبی به شمار می‌رود.

طرح کلی کتاب روح اسپینوزا ۵ قسمت است. قسمت اول: خدا و ربط و نسبت او با جهان هستی عموماً و با انسان خصوصاً، قسمت دوم: ماهیت انسان، قسمت سوم: احساسات انسان، قسمت چهارم: روان‌درمانگری و قسمت پنجم: نقد فرهنگی جوامع امروز. کتاب روح اسپینوزا نشان می‌دهد که نظام فلسفی او، انسان را از همه‌ی احساسات منفی، مانند رنجش، خشم، کینه، نفرت، حسرت، پشیمانی، اندوه، اضطراب و ترس و نیز از خودفریبی، انکار، انگاره‌های تکراری، شرطی شدگی فرهنگی و بندگی عاطفی می‌رهاند، و به عقلانیت، عشق عقلانی، بی‌تعلقی، عزت نفس، استقلال و آزادگی می‌رساند. گراسمن در بخش پایانی کتاب روح اسپینوزا ۳۲  تمرین‌ قرار داده و از خوانندگان با تأکید زیاد خواسته است که آن‌ها را انجام دهند؛ زیرا معتقد است بدون تمرین‌ها، رسیدن به فهم کامل از آنچه ارائه شده ممکن نخواهد بود.

خواندن کتاب روح اسپینوزا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران نظریات و مکاتب فلسفی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روح اسپینوزا

««به نخستین تعریف خدا بازمی‌گردیم. مفهوم هستومندِ مستقل، خودبه‌خود، تا حدّی واضح است: هستومندِ مستقل هستومندی است که برایِ وجودداشتن، به هستومندی دیگر نیاز ندارد؛ هستومندِ وابسته هستومندی است که برایِ وجودداشتن، به هستومندهای دیگر نیاز دارد. امّا نحوهِٔ اطلاقِ این مفهوم کمتر واضح است. کاملاًّ آسان است درک این‌که چیزی در عالم طبیعت مصداقِ مفهومِ هستومندِ مستقل نیست. مثلاً، جسم خود را در نظر بگیر! در ظرف زمان به وجود آمده است و بدین جهت، وجوداش به چیزهای بیرون از خوداش وابستگی داشته است؛ افزون بر این، به‌محض این‌که جسم به وجود آید، استمرار وجوداش به چیزها و فرایندهای بیرون از خود‌اش وابسته است. در دم از میان می‌رفت. در دم از میان می‌رفت اگر زمین اکسیژن‌اش را از دست می‌داد، اگر خورشید خاموش می‌شد، و مانند این‌ها.»