کتاب دیباچه ای بر فلسفه قرون وسطی

کتاب دیباچه ای بر فلسفه قرون وسطی نوشتهٔ فردریک چارلز کاپلستون و ترجمهٔ مسعود علیا است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب تاریخی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب دیباچه ای بر فلسفه قرون وسطی

کتاب دیباچه ای بر فلسفه قرون وسطی که در ۱۲ فصل نوشته شده، به موضوعاتی مانند سرچشمه‌ها و کیفیت فلسفهٔ قرون وسطی، فلسفهٔ اسلامی و یهودی، دانشگاه‌ها، عرفان نظری، ابن رشدی‌ها و فلسفهٔ سیاسی پرداخته است. این کتاب به دوره‌ای از تاریخ فلسفه پرداخته که غالباً نادیده گرفته شده است. فردریک چارلز کاپلستون به متفکران تأثیرگذار مسیحی، یهودی و اسلامی در دورهٔ قرون وسطی نگاه کرده و آثار و آرای این فیلسوفان را بررسی کرده است. گفته شده است که این اثرِ کاپلستون به‌نوعی تکرار مطالب جلدهای دوم و سوم کتاب «تاریخ فلسفه» است که البته مباحث دیگری بر آن افزوده شده است. این نویسنده، در این کتاب کوشیده فلسفهٔ قرون وسطی را از منظر تاریخی بررسی کند و سیمای مهم‌ترین متفکران و جریان‌های فکری این دوران را باز نماید. در این کتاب مجال آشنایی با آرای متفکرانی چون آوگوستین قدیس، توماس اکویناس، دانز اسکوترس، ابن رشدی‌ها، فلسفهٔ فرانسیسی، ویلیام اکمی و نیکولاس کوزایی فراهم شده است؛ همچنین خواننده با آرای فلاسفهٔ این دوران در موضوعاتی همچون نسبت عقل و ایمان، مسئلهٔ کلیات، فلسفهٔ سیاسی و عرفان نظری از منظر یکی از صاحب‌نظران فلسفهٔ قرون وسطی آشنا می‌شود.

خواندن کتاب دیباچه ای بر فلسفه قرون وسطی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علم فلسفه و تاریخ پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مسعود علیا

مسعود علیا در سال ۱۳۵۴ به دنیا آمده است. او مترجم و پژوهشگر ایرانی حوزهٔ فلسفه و نیز استادیار گروه فلسفهٔ هنر در «دانشگاه هنر تهران» است. کتاب «جنبش پدیدارشناسی» با ترجمهٔ او برندهٔ جایزه‌ٔ کتاب سال شد. او دورهٔ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران و دورهٔ کارشناسی‌ارشد فلسفه را در دانشگاه شهید بهشتی گذراند. از میان موضوعاتی که مسعود علیا برای پژوهش‌های خود به‌سراغ آن‌ها رفته است می‌توان به گستره راز و تقلیل آن به مسئله در فلسفهٔ گابریل مارسل و نیز موضوع اصالت تجربه و دگرگونی در منابع مابعدالطبیعه در فلسفه گابریل مارسل اشاره کرد. او در تیرماه ۱۳۸۷ دورهٔ دکتری فلسفه را با نگارش رساله‌ای تحت‌عنوان «شرط امکان اخلاق در اندیشه‌ٔ لویناس» به راهنمایی عبدالکریم رشیدیان در «مؤسسه حکمت و فلسفه» به پایان برد. بخشی از ترجمه‌های مسعود علیا عبارتند از:

«هنر به منزله تجربه» نوشتهٔ جان دیویی، «وضع بشر» نوشتهٔ هانا آرنت، «آشنایی با هگل» نوشتهٔ پل استراترن، «الفبای فلسفه» نوشتهٔ نایجل واربرتون، «اگزیستانسیالیسم و اخلاق» نوشتهٔ مری وارنوک، «هرمنوتیک فلسفی و نظریه ادبی» نوشتهٔ جوئل واینسهایمر، «مسیح و اساطیر» نوشتهٔ رودلف کارل بولتمان، «دیباچه‌ای بر فلسفه قرون وسطی» نوشتهٔ فردریک چارلز کاپلستون. بخشی از تألیفات مسعود علیا عبارتند از:

فرهنگ توصیفی فلسفه اخلاق، کشف دیگری همراه با لویناس، عطار، سهروردی، فرزانگان خاک.

بخشی از کتاب دیباچه ای بر فلسفه قرون وسطی

«آوگوستینِ قدیس مدینه را همچون تجسم شهر معنوی بابل می‌انگاشت، همچون چیزی «این‌جهانی» به معنایی خوارشمارانه. او که معتقد بود تاریخ نوع بشر در بنیاد خویش جدال خیر و شر، عشق به خدا و بیزاری از خداست، در مدینه به چشم ثمره گناه می‌نگریست، به چشم ابزاری برای اعمال زور که اگر آدمی مرتکب گناه نشده بود وجود آن ضرورت نمی‌داشت. با عنایت به طبیعت هبوط یافته آدمی، مدینه در واقع نهادی ضروری است؛ ولی، اگرچه مدینه متعین را نمی‌توان به سادگی با مفهوم معنوی شهر بابل (جمعیتِ معنوی همه آن‌هایی که خود را به جای خداوند می‌پرستند) یکسان گرفت، ظلم و بی‌عدالتی چنان در آن رخنه کرده است که تنها مدینه مسیحی را می‌توان عادل دانست. آوگوستین از حیث این طرز تفکر البته متأثر از چیزهایی بود که درباره تاریخ مدینه‌هایی مثل مدینه آشور، مدینه بابل و مدینه روم مشرک می‌دانست. مدینه، که از قدرت اعمال زور برخوردار است، نتیجه ضروری گناه نخستین و تحقق‌یافته است؛ ولی هیچ مدینه‌ای نمی‌تواند جامعه‌ای حقیقتاً عادل باشد مگر این که مدینه‌ای مسیحی باشد ــ مدینه‌ای که اصولی آن را شکل داده که برگرفته از منبعی والاتر از خودِ مدینه است. از این بیان البته برمی‌آید که کلیسا یا جامعه مسیحی جامعه‌ای است که از حیث ارزش و شأن برتر از مدینه است، و این آموزه‌ای است که در قرون وسطی نقش مهمی ایفا کرد. ولی باید اضافه کرد که اعتقاد به این که کلیسا از حیث ارزش برتر از مدینه است اعتقادی است جدایی‌ناپذیر از این عقیده که مسیح کلیسای مشخصی برپا کرد به این عنوان که وسیله تضمین رستگاری ابدی برای انسان باشد: این مبتنی بر فلسفه تاریخ آوگوستین نیست، گو این که نحوه پرداختن آوگوستین به موضوع نسبت مدینه با کلیسا تأثیر چشمگیری بر نظریه پسین نهاد. داعیه‌های کلیسا برای استقلال، و پیکار در راه عملی کردن این داعیه‌ها، نتیجه منطقی این عقیده بود که آدمی غایتی فراطبیعی و جاوید دارد و این که از طریق پیوستن فعالانه به کلیساست که این غایت حاصل می‌شود.»