کتاب سه پرسش

کتاب سه پرسش نوشتهٔ دون میگوئل روئیز و باربارا امریز و ترجمهٔ فریده مهدوی دامغانی است و انتشارات ذهن آویز آن را منتشر کرده است. با خواندن این کتاب می‌آموزید چگونه قدرت درونتان را کشف کنید و بر آن تسلط یابید.

درباره کتاب سه پرسش

کتاب سه پرسش با مطرح کردن مسئله‌ای بسیار ساده، به توضیحاتی بسیار بنیادی می‌پردازد و نمونه‌هایی بسیار ساده ارائه می‌کند تا خوانندگانش بتوانند مفهوم توضیحات منطقی و گاه فلسفی او را درک کنند.

یکی از نکات بسیار جالب و خوب این اثر آن است که نویسنده، با ظرافت تمام، به اصل جمله‌ای باز می‌گردد که راهبان بودایی، همواره به آن ایمان و اعتقاد داشتند و هنوز هم دارند: اینکه همه چیز رؤیا است و هیچ چیز، مگر رؤیایی بیش نیست.

چه چیز موجب می‌شود که ما در دنیایی از رؤیا و توهم به سر ببریم؟ یا تصور کنیم به سر می‌بریم؟

سرانجام در این کتاب، به این سؤالات سخت پاسخ داده خواهد شد. سرانجام درخواهیم یافت چرا گذشتگان ما، حتی «بدونِ» وجود امکاناتی که امروزه در دنیای بسیار تکنولوژیکی و پیشرفته ما وجود دارد و همچون ابزار و وسایلی بسیار ساده و پیش و پا افتاده از سوی ما در نظر گرفته می‌شود، باری چرا آنان تأکید داشتند که دنیای زمینی، هیچ چیز مگر خواب و خیال و توهمی واهی بیش نیست... در بسیاری از صفحات این اثر، مباحث جدیدی مطرح شده است که برای ذهن انسانی که در قرن بیست و یکم می‌زید و از شنیدن جملات عرفانی یکنواخت و تکراری موجود در هزاران هزار کتاب، خسته یا کسل شده است، بسیار باطراوت و جالب جلوه خواهد کرد!

زیرا نویسنده دانا، از نمونه‌هایی که صرفا به قرن ما و دوران ما تعلق دارد، استفاده می‌کند تا تصویری شفاف، از منظور و مقصودِ نهایی خود به ما تقدیم دارد. بنابراین، تصور نکنید که با کتابی به مانند ده‌ها کتاب دیگری که در تملک خود دارید مواجه شده‌اید و مبادا احیانا فریبِ سادگی متن پیش رویتان را بخورید!

دون میگوئل روئیز، نویسنده‌ای بسیار زیرک و آگاه و سخنوری چیره‌دست و مجرب است. او با ساده جلوه دادن بسیاری از حقایق جدی و سنگین، در تلاش است یکی از ژرف‌ترین حقایق هستی ما را برای ما بیان کند.

خواندن کتاب سه پرسش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران کتاب‌های موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سه پرسش

«هنگامی که به ذهن اجازه دهیم که همچون «دولتی درونی» شروع به کار کند، این کار، ما را بیش از پیش از آن چه به راستی هستیم دور می‌سازد...

این به آن دلیل است که ما قانونگزار نیستیم و وضع قوانین گوناگون و تجسم کردن انواع کیفرهای سخت و مجازات‌های دردناک، کاری است که به نظام‌های جوامع بشری تعلق دارد، نه به مغزِ مظلومِ ما! انجام این نوع کارها، در حیطه وظایف جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم؛ و در این جا باید افزود که حتی موفقیت این نوع کارها، صرفا به آن میل و عزم و اراده‌ای بستگی دارد که خواهان ایجاد تغییراتی در بخش‌هایی است که عملکرد خوبی نداشته است.

از این رو است که باید تأکید کرد که با وجود تمام قضاوت‌های درونی سخت و سختگیرانه‌ای که علیه خود انجام می‌دهید، و با وجود تمام این سانسورهایی که علیه خود اعمال می‌کنید، شما زندان‌هایی مجازی برای خود ساخته‌اید!

و به راستی هم که چنین اوضاعی هرگز نخواهد توانست به شما اجازه دهد که طعم خوشبختی و آسایش خیال را بچشید...!

آن چه اینک قصد دارم بگویم این است که واقعیت شخصی ما نباید در شکل و قالب یک زندان ذهنی برای ما باشد. حال آن که باید یک تلاش هنری و هنرمندانه به نفع خودمان باشد. آن هنگام که ما به واقعیت درونی‌مان به عنوان یک شاهکار هنری زنده و جاندار بیندیشیم، می‌توانیم در پیشروی‌مان در مسیر زندگی‌مان، تغییراتی نیز به آن بدهیم. زیرا ما این قدرت را داریم که در هر زمان، گزینش‌های بهتری به انجام رسانیم و همزمان، سلامتِ کالبد جسمانی و ذهنمان را نیز محفوظ نگاه داریم. آن هنگام که با نهایت احترام و ادب، به حکومت بر خود اقدام ورزیم، این امکان را خواهیم یافت که در هر جنبه‌ای از زندگی‌مان، هماهنگی و صلح و آرامش را به ارمغان بیاوریم. البته، این نیز بدیهی است که باید پیوسته این نکته را در خاطر داشته باشیم که هر دولتی، در آغاز کار، برای چه اهدافی شکل گرفته بوده است و این که دولت درونی ما نیز باید به چه شکل و ساختاری باشد.

دولتی که اکثر ما با آن آشنایی داریم، دارای سه بخش است: بخش قانونی یا قانونگذاری، بخش اجرایی و بخش قضایی.

هر سه این بخش‌ها، با اهداف و آرمان‌های عالی، برای ایجاد خیر و برکت و صلاح و راحتی سرزمینی که در آن شکل گرفته است، ساخته و پرداخته شده بوده است. و لذا، با انواع بازرسی‌های لازم، این اطمینان خاطر نیز به دست می‌آید که هیچ یک از این بخش‌های سه‌گانه، به گونه‌ای فعالیت و تلاش نمی‌کند که موجب از بین رفتن قدرت آن دو بخشِ دیگر یا حتی، تحقیر و ذلّت آن‌ها شود.

به همان نسبت، مغز ما نیز می‌تواند دقیقا به همین شکل عمل کند و پیوسته، به بازرسی و بازبینی درستی و اصالتِ تمام اعمال و کارهای خود اقدام ورزد.»