کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم

کتاب الکترونیکی «دروغ‌هایی که به خود می‌گوییم (چگونه با حقیقت رو به رو شویم، خودمان را بپذیریم و زندگی بهتری برای خود خلق کنیم)» نوشتهٔ جان فردریکسون و ترجمهٔ ندا حمیدی‌زاده، اثری در حوزهٔ روان‌شناسی و خودشناسی است که نشر آتیسا آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی ریشه‌های رنج‌های روحی و نقش دروغ‌هایی که به خود می‌گوییم در شکل‌گیری این رنج‌ها می‌پردازد و تلاش می‌کند راه‌هایی برای مواجهه با حقیقت و پذیرش خود ارائه دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم

«دروغ‌هایی که به خود می‌گوییم» اثری ناداستان و تحلیلی در حوزهٔ روان‌درمانی و خودشناسی است که جان فردریکسون، روان‌درمانگر با تجربه، آن را نوشته است. این کتاب با رویکردی مبتنی‌بر تجربه‌های بالینی و مثال‌های واقعی، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه انسان‌ها برای فرار از درد و رنج، به خود دروغ می‌گویند و این دروغ‌ها چگونه به مرور زمان به موانعی جدی در مسیر رشد و سلامت روان تبدیل می‌شوند. ساختار کتاب بر پایهٔ روایت نمونه‌های درمانی و تحلیل رفتارها و احساسات مراجعان شکل گرفته است. نویسنده با استفاده از داستان‌های واقعی و تغییر یافتهٔ بیماران، تلاش می‌کند نشان دهد که مواجهه با حقیقت، هرچند دشوار و دردناک، در نهایت به رهایی و پذیرش خود منجر می‌شود. کتاب به‌جای ارائهٔ راه‌حل‌های سریع، بر اهمیت فرایند روان‌درمانی و نقش ارتباط انسانی میان درمانگر و مراجع تأکید دارد. این اثر برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از خود و روابطشان هستند، می‌تواند الهام‌بخش باشد و آن‌ها را به تأمل دربارهٔ نقش دروغ‌ها در زندگی‌شان دعوت کند.

خلاصه کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم

کتاب «دروغ‌هایی که به خود می‌گوییم» با طرح این پرسش آغاز می‌شود که چرا انسان‌ها برای تحمل رنج‌های روحی، به خود دروغ می‌گویند و چگونه این دروغ‌ها به مرور زمان به منبع اصلی رنج و بیماری تبدیل می‌شوند. نویسنده با روایت نمونه‌های واقعی از جلسات روان‌درمانی، نشان می‌دهد که بسیاری از افراد به جای پذیرش واقعیت‌های تلخ زندگی، به توهمات و آرزوهای غیرواقعی پناه می‌برند و با ساختن داستان‌هایی برای خود، از مواجهه با حقیقت فرار می‌کنند. این دروغ‌ها ممکن است دربارهٔ خود، دیگران یا شرایط زندگی باشند و اغلب به شکل باورهایی مانند «من خوب نیستم»، «همه‌چیز بهتر خواهد شد» یا «مشکل از دیگران است» ظاهر می‌شوند. در طول کتاب، فردریکسون تأکید می‌کند که ریشهٔ بسیاری از مشکلات روانی، ناتوانی در پذیرش احساسات واقعی و مقاومت در برابر تجربهٔ درد است. او توضیح می‌دهد که روان‌درمانی موفق زمانی رخ می‌دهد که فرد بتواند با کمک درمانگر، لایه‌های دفاعی و دروغ‌های خود را کنار بگذارد و با احساسات سرکوب‌شده و واقعیت‌های زندگی‌اش روبه‌رو شود. نمونه‌هایی از بیماران با مشکلات مختلف، از اعتیاد گرفته تا روابط زناشویی و فقدان، نشان می‌دهد که هرکدام از آن‌ها با نوعی انکار یا خودفریبی زندگی می‌کنند و تنها زمانی که حقیقت را می‌پذیرند، امکان بهبود و رهایی برایشان فراهم می‌شود. کتاب بر اهمیت سوگواری، پذیرش اندوه و مواجهه با فقدان‌ها تأکید دارد و بیان می‌کند که رهایی از رنج تنها از مسیر پذیرش واقعیت و احساسات ممکن است. فردریکسون همچنین به نقش درمانگر به‌عنوان همراهی که فرد را در این مسیر دشوار یاری می‌کند، اشاره دارد و توضیح می‌دهد که روان‌درمانی صرفاً مجموعه‌ای از تکنیک‌ها نیست، بلکه رابطه‌ای انسانی و عمیق است که می‌تواند به کشف حقیقت و پذیرش خود منجر شود.

چرا باید کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم را بخوانیم؟

این کتاب با روایت نمونه‌های واقعی و ملموس از جلسات روان‌درمانی، به خواننده کمک می‌کند تا الگوهای پنهان خودفریبی و انکار را در زندگی شخصی‌اش شناسایی کند. «دروغ‌هایی که به خود می‌گوییم» نه‌تنها به بررسی ریشه‌های رنج‌های روحی می‌پردازد، بلکه نشان می‌دهد چگونه مواجهه با حقیقت، هرچند دشوار، می‌تواند به رهایی و آرامش درونی منجر شود. این اثر با تمرکز بر فرایند پذیرش احساسات و واقعیت‌های زندگی، به مخاطب یادآوری می‌کند که رهایی از رنج و دستیابی به سلامت روان، نیازمند شجاعت روبه‌روشدن با خود و کنارگذاشتن نقاب‌هاست. مطالعهٔ این کتاب فرصتی برای تأمل عمیق‌تر دربارهٔ نقش دروغ‌ها و توهمات در زندگی و روابط انسانی فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای کسانی مناسب است که دغدغهٔ خودشناسی، سلامت روان و بهبود روابط فردی دارند. افرادی که با احساسات سرکوب‌شده، اضطراب، افسردگی یا مشکلات ارتباطی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌توانند از محتوای کتاب بهره ببرند. همچنین دانشجویان و علاقه‌مندان به روان‌شناسی و روان‌درمانی، و کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از فرایند درمان و نقش حقیقت در بهبود روان هستند، مخاطبان اصلی این اثر به‌شمار می‌آیند.

بخشی از کتاب دروغ هایی که به خود می گوییم

«ما در انتظار چیزی که وجود ندارد می‌نشینیم‌ نه چیزی که حاضر است. پس از آنکه این مادر وجود حقیقی پسرش را پذیرفت و از رؤیای خویش بیدار شد، احتمالاً با خود گفته است: «خدای من! من خود پسرم هستم. من باید به یک انسان عادی تبدیل شوم. زمانی که اتوبوسِ واقعیت به من نزدیک می‌شود‌ باید به هر دو طرف نگاه کنم!» ارتباط با حقیقت ما را التیام می‌بخشد‌ و پیوند با وهم و خیال ما را بیمار می‌کند‌. درمانگر ما را از گریز از خودمان بر حذر می‌دارد‌ تا بتوانیم در واقعیت باقی بمانیم. ما با حضور در این لحظه، به احساساتمان پی می‌بریم‌. احساساتی که در پس نقاب نگرانی همیشه از ما گریخته‌اند‌. عجیب آن است که اضطراب ما را به‌سمت نقاطی در درونمان سوق می‌دهد‌ که همیشه از آن‌ها‌ می‌گریزیم‌؛ نقاطی که از کشف و ورود به آن‌ها‌ هراس داریم. در واقع پیام درمانگرها همواره یکسان است: «آنچه از آن می‌گریزید‌، همان جایی است که باید در آن آرام بگیرید. باید به استقبال چیزی بروید که از آن هراس دارید. باید آنچه نادیده می‌گیرید‌ را با گوش جان بشنوید‌.»