کتاب طرح باشکوه

کتاب طرح باشکوه نوشتهٔ استیون هاوکینگ و لئونارد ملودینو و ترجمهٔ جمیل بصام است. نشر افکار این کتاب علمی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب طرح باشکوه

کتاب طرح باشکوه شما را به سفری طوفانی در فیزیک پایه و کیهان‌شناسی می‌برد. این کتاب نوشتهٔ استیون هاوکینگ است. او فیزیک‌دان نظری، کیهان‌شناس و نویسنده‌ای انگلیسی بود که در قرن ۲۰ به دنیا آمد. کتاب‌ها و همایش‌هایش او را به یک چهرهٔ محبوب تبدیل کرد. او عضو جامعهٔ سلطنتی هنر و نیز عضو ثابت جامعهٔ آکادمی پاپتیکال علوم بود و در سال ۲۰۰۹ مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا را دریافت کرد. کتاب حاضر که لئونارد ملودینو نویسندهٔ دیگرِ آن است، هشت فصل دارد. این اثر کوشیده است به پرسش‌هایی مانند «چرا آنجا به‌جای هیچ، چیزی هست؟» و «چرا ما وجود داریم؟» و «چرا این مجموعه قوانین خاص هست و نه قوانینی دیگر؟»، پاسخ گوید. پاسخ نویسنده‌های این کتاب، برخلاف جوابی که در کتاب «راهنمای هیچیکر به کهکشان» آمده است، صرفاً «۴۲» نخواهد بود. کتاب یادشده، داستان کمدی علمی - تخیلی به قلم «داگلاس آدامز»، نویسندهٔ انگلیسی (۱۹۵۲ - ۲۰۰۱) است که در سال ۱۹۷۸ از رادیو بی‌بی‌سی پخش می‌شد و بعدها به‌صورت مجموعه‌ای تلویزیونی و کتاب و بازی رایانه‌ای هم درآمد و توفیق فوق‌العاده‌ای یافت. در این باره بیشتر بدانید.

خواندن کتاب طرح باشکوه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد فیزیک پایه و کیهان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب طرح باشکوه

«ما به خاطر نسبت جرم خورشید به فاصله‌مان از آن هم، خوش‌شانس هستیم. چرا که جرم یک ستاره میزان انرژی را تعیین می‌کند که بیرون می‌دهد. بزرگ‌ترین ستاره‌ها جرمی حدود یکصد برابر جرم خورشید ما را دارند، در حالی که کوچکترین آن ها حدود صد برابر کم‌تر جرم دارند. و حالا با فرض این که فاصلهٔ زمین ـ خورشید به همین اندازه مشخص باشد، اگر جرم خورشید ما تنها ۲۰% کم یا زیاد بود، زمین از وضعیت فعلی مریخ سردتر و از وضعیت فعلی زهره گرم‌تر می‌شد.

به‌طور معمول، هر ستاره‌ای داده شود، دانشمندان منطقهٔ قابل سکونت آن را ناحیهٔ باریکی در پیرامون ستاره در نظر می‌گیرند که در دمای آن، آب بتواند به صورت مایع وجود داشته باشد. زیرا شرطی که آب مایع وجود داشته باشد، این معنی را می‌دهد که، توسعهٔ زندگی هوشمند نیازمند دمای سیاره‌ای «کاملاً درست» است. منطقهٔ قابل سکونت در منظومهٔ شمسی ما که در بالا به تصویر درآمده بسیار کوچک است. خوشبختانه زمین در ناحیه‌ای قرار گرفته که برای اشکال زندگی هوشمند کاملاً مناسب است.

نیوتون اعتقاد داشت که منظومهٔ شمسی عجیب و قابل سکونت ما، «خارج از آشفتگی قوانین محض طبیعت، به وجود نیامده است.» درعوض اصرار می‌ورزید، نظم در جهان «ابتدا توسط خداوند آفریده و تا امروز در همان حالت و وضع مشابه نگهداری شده است.» درک این موضوع آسان است که چرا یکی ممکن است این‌طور فکر کند. بسیاری از رخدادهای غیرمحتمل که دست به دست هم می‌دهند تا وجود ما و طرح مساعد ـ بشری جهان ما را فراهم کنند، اگر منظومهٔ ما تنها منظومهٔ خورشیدی در جهان باشد، به راستی دچار آشفتگی می‌شوند. اما در سال ۱۹۹۲ اولین مشاهدهٔ مورد تأیید از یک سیاره بر مدار ستاره‌ای غیر از خورشید ما انجام گرفت. هم اکنون ما صدها سیارهٔ این‌چنینی را می‌شناسیم و با کمی شک، تعداد بی‌شماری غیر از این‌ها هم، درون میلیاردها ستارهٔ جهان ما وجود دارند. این حرف، آن هماهنگی‌هایی را که برای شرایط سیاره ما پیش آمد– خورشید واحد، خوش‌شانسی در ترکیب فاصلهٔ زمین – خورشید و جرم خورشیدی ـ خیلی کم‌تر استثنایی، و خیلی کم‌تر جذاب می‌کند،‌ مثل این که بگوییم، دلیلی که زمین به این دقت طراحی شد تنها این بود که ما انسان‌ها را خشنود کند. سیارات از همه نوعی وجود دارند. بعضی – یا حداقل یکی ـ حیات را تأمین می‌کند. بدیهی است، وقتی انسان در سیاره‌ای که حیاتش را تأمین کرده، دنیای اطرافش را مورد بررسی قرار می‌دهد، ناچار است اعلام کند محیطش، شرایط مورد نیاز برای زنده ماندنش را تأمین می‌کند.»